دیوید پوکاک می گوید که پناهجویان فراساحلی “قربانیان شکست سیاسی جمعی ما” هستند که لایحه تخلیه را شکست می دهد | مهاجرت و پناهندگی استرالیا

سناتور مستقل دیوید پوکاک علیه رفتار با پناهجویان و پناهندگان صحبت کرده و استدلال می کند که استرالیا به مدت دو دهه از حقوق اولیه بشردوستانه آنها محروم بوده است.

پوکاک، که این اظهارات را در حمایت از قانون پیشنهادی برای آوردن حدود 150 پناهجو و پناهجوی خارج از ساحل به استرالیا بیان کرد، گفت: آنهایی که در نائورو و پاپوآ گینه نو باقی مانده اند “قربانیان شکست سیاسی جمعی ما” بودند.

لایحه تخلیه تا ایمنی که توسط سناتور سبزها نیک مک کیم ارائه شده بود، صبح روز چهارشنبه در مجلس سنا با 24 رای موافق در مقابل 12 رای مخالف، با موافقان سبزها، پوکاک و لیدیا تورپ و مخالفت ائتلاف، کارگر و یک ملت شکست خورد.

این لایحه پیشنهاد می‌کرد پناهجویان و پناهجویانی که در خارج از ساحل نگهداری می‌شوند به استرالیا منتقل شوند، در حالی که آنها در انتظار اسکان مجدد در یک کشور ثالث، احتمالا نیوزلند یا ایالات متحده هستند. همه کسانی که به استرالیا نقل مکان می کنند باید ارزیابی امنیتی Asio را بگذرانند.

اواخر روز سه‌شنبه، کمیته قانون‌گذاری امور حقوقی و قانون اساسی که تحت کنترل دولت است، گفت که بازداشت خارج از کشور آسیب‌رسان است و «نمی‌توان اجازه داد ادامه یابد»، اما گفت که این لایحه نباید مورد حمایت قرار گیرد.

کمیته اذعان می‌کند که تعدادی از پناهجویان و پناهندگان بسیار طولانی‌تر از حد انتظار در بازداشتگاه‌های فراساحلی بوده‌اند. کمیته تشخیص می‌دهد که این امر منجر به هزینه‌های شخصی قابل توجهی از جمله هزینه‌های سلامت جسمی و روانی شده است که نمی‌توان ادامه داد.»

این کمیته گفت: «از دولت می‌خواهد که فوراً همه گزینه‌های موجود را برای تأثیرگذاری بر خروج پناهجویان و پناهندگانی که در حال حاضر در بازداشتگاه‌های فراساحلی هستند، بررسی کند».

این کمیته بیش از 150 پیشنهاد دریافت کرد که همه آنها به جز یکی از این لایحه حمایت کردند.

وزارت امور داخله گفت که نباید از آن حمایت کرد زیرا ممکن است اگر مردم از نائورو به استرالیا آورده شوند، دولت نائورو را آزار می دهد.

این وزارت همچنین ادعا کرد که استرالیا مسئولیت قانونی در قبال افرادی که در PNG هستند ندارد.

در حال حاضر 66 پناهجو و پناهجو در نائورو، و 92 نفر هنوز در پاپوآ گینه نو نگهداری می شوند – بیشتر در پورت مورسبی. آنها در بازداشت نیستند اما – به ویژه در مورد کسانی که در PNG باقی مانده اند – در شرایط فقیرانه و اغلب خطرناک زندگی می کنند. بسیاری از آنها مشکلات جدی سلامت روانی و جسمی دارند که در جایی که نگهداری می شوند قابل درمان نیستند. آنها نمی توانند آزادانه جزایر را ترک کنند.

مک کیم گفت که رد این لایحه توسط دولت برای کسانی که هنوز در PNG و نائورو نگهداری می شوند ویرانگر بود و استدلال کرد که دولت “مسئولیت اخلاقی برای پایان دادن به این بحران انسانی دارد”.

تصمیم حزب کارگر برای مخالفت با این لایحه برای مردمی که هنوز در PNG و نائورو به دام افتاده اند ویرانگر است.

حزب کارگر محاسبات سیاسی معیوب خود را بالاتر از زندگی پناهندگانی که یک دهه پیش به تبعید فرستاده بودند قرار داده است.

نیتا گرین، سناتور ALP به سنا گفت که دولت “در مرزها قوی است بدون اینکه در برابر بشریت ضعیف باشد”.

این یک موازنه مهم است و ما در حال درست کردن آن هستیم.»

جانا فاورو، مدیر وکالت در مرکز منابع پناهجویان، گفت که تصمیم دولت برای رد این لایحه “ناامیدکننده بود اما غیرمنتظره”.

او به آبان نیوز استرالیا گفت: «هیچ یک از احزاب اصلی به پناهندگانی که تحت تأثیر این لایحه قرار گرفته اند اشاره نکردند، و نه تحقیق سنا گزارشی ارائه کرد. این نشان می‌دهد که این یک فوتبال سیاسی است، تا مردم را نامرئی کند تا مطابق با دستور کار سیاسی باشد.

این دو حزبی شرم آور است که با جان مردم بازی سیاسی کنید.

از نائورو و PNG، پناهندگانی که مستقیماً در فراساحل نگهداری می‌شوند از دولت درخواست کرده‌اند تا آنها را از جزایری که به مدت یک دهه در آنجا نگهداری می‌شدند، خارج کند.

راجا، یک پناهنده تامیلی که در نائورو نگهداری می‌شود و از بیماری حاد کلیوی رنج می‌برد، به تحقیق گفت که به “هم سلامت روانی و هم مراقبت‌های جسمی” نیاز دارد.

«هر روز یک مبارزه و رنج است. اکنون 10 سال است که اینجا در بازداشتگاه فراساحلی هستیم. ما هم انسانیم… یک دقیقه برای ما وقت بگذار و به احساسات و خانواده مان فکر کن. ما از فرزندان، خواهران و برادران و والدین خود جدا شده‌ایم… اگر کار اشتباهی انجام داده‌ایم، به ما بگویید.»