کیهان مهربان می ماند و سن گراهام پاتر را در چلسی حفظ می کند | لیگ قهرمانان

افدقایقی قبل از نیمه تمام، در حالی که بوروسیا دورتموند هنوز 1-0 از بازی اول پیش بود، چلسی همچنان به گونه ای بازی می کرد که هم محتاطانه و هم دیوانه کننده بود، تیمی که همیشه سعی می کرد خانه را ترک کند و دائماً کلیدهای خود را فراموش می کرد. احساس حل شدن چیزی، برخی از سوالات اساسی که در سراسر زمین استمفورد بریج فیلتر می شوند.

این سوال به سادگی این نبود: آیا چلسی واقعاً می تواند گل بزند؟ اگرچه چلسی واقعاً می تواند گل بزند و تا حد زیادی می تواند گل بزند. اما در یک سطح اساسی تر، این بود: این چیز از کدام طرف سقوط می کند؟ کیهان قصد دارد با گراهام پاتر چه کند؟ آیا با او مهربان خواهد بود؟

به نظر می‌رسید که پاتر آن را احساس می‌کرد، درحالی‌که در پالتوی لحاف‌شده‌اش کمی قوز کرده بود و به تماشای این اتفاق افتاد. من زندگی ام را در عکس های شلخته اندازه گیری کرده ام. در آن زمان کالیدو کولیبالی کار بسیار دشواری انجام داد، نوعی ضد شوت تولید کرد و توپ را به عقب و دور از دروازه باز کرد. اینجوری قراره پیش بره؟

یک دقیقه بعد، بن چیلول یک ضربه از کنار دروازه به بیرون زد، در حالی که نیمکت چلسی از قبل بلند شده بود و با ناامیدی به یکدیگر چسبیده بود. اما این اتفاق همچنان در حال وقوع بود، اعداد همچنان در حال حرکت بودند، باد تصمیم می‌گرفت که به کدام سمت برود.

دو دقیقه قبل از نیمه دوم، چیلول دوباره به سمت چپ ضربه تند زد و توپ را به رحیم استرلینگ برگرداند. در آن لحظه استرلینگ به طرز شگفت‌انگیزی با ضربه‌های هوایی برخورد کرد، به نظر می‌رسید رنگ‌ها یخ می‌زنند و محو می‌شوند، شب شروع به چرخیدن می‌کند.

اما صبر کن توپ به پای ایستاده اش برخورد کرده بود. با وظیفه‌ای ماندگار شد، همچنان امیدوار بود که مفید باشد. استرلینگ با تکل تصادفی به جلو رفت و آن را به شدت به تور کوبید و ساعت را قبل از اینکه بتواند هشت ساعت فوتبال بدون گلزنی مهاجم چلسی به ثمر برساند متوقف کرد.

پاتر روی خط تماس، دستانش را روی باسنش می چرخاند، مثل تفنگچی که تپانچه هایش را می کشد، و در لحظه به طرز قابل توجهی گم شده بود. و در پایان آن چهار دقیقه احساس می‌کردند که چیزی می‌گذرد، فقط کمی، و فقط فعلا.

برای پاتر، این مسابقه، اگر نه آلامو، یا واترلو، یا هر چیز دیگری، یک نکته کلیدی در تفکیک آنچه از اینجا برای او باقی مانده بود بود. فصل باخت و چلسی کاملاً تمام می شود، عصر پاتر نیز به همین منوال پیش می رود.

اما شب در اینجا با او مهربان بود – و حتی مهربان تر بود، واقعاً فوق العاده سخاوتمندانه، پنج دقیقه بعد از نیمه دوم. چلسی به دلیل تفسیر ملایم هندبال یک پنالتی مبتنی بر VAR دریافت کرد. کای هاورتز ضربه را به تیرک دروازه زد. اما بازم صبر کن! تجاوز برای نجات! پیراهن های زرد و همچنین آبی در آن منطقه وجود داشت. هاورتز این بار گل زد. و 2-0 کافی بود زیرا چلسی کمی بیشتر شبیه یک تیم بازی کرد و دورتموند دیر وقت به آنها رسید.

و بله، آنها در اینجا مخالفانی را شکست دادند که پوند به ازای دلار در برابر یورو، به سادگی در سطح آنها نیستند. چلسی بازیکنان ثبت نام نکرده ای دارد که به جمع یازدهم دورتموند می روند. اما پیروزی در اینجا هنوز هم در پشت فرم دردناک و با تیمی که آماده مبارزه بود به دست آمد. شاید تبدیل به چیز دیگری شود. دست کم نمی توان برای پاتر که در این میان چهره عجیبی فریبنده باقی می ماند، احساس رضایت نکرد.

گاهی اوقات پاتر به چلسی نه تنها یک قرار بد یا بد به نظر می رسد، بلکه نامزد بدترین ازدواج باشگاه، هیئت مدیره و مدیر در تاریخ فوتبال مدرن است. در اینجا آنها می آیند، رویاپردازان، ستاره های راک بیش از حد خرج، همراه با مدیری که قبل از عبور از جاده، نه دو بار بلکه سه بار به هر دو طرف نگاه می کند. در اینجا یک مدل کسب‌وکار وجود دارد که آنقدر مخرب است که مایل است روش‌های خود را مختل کند، تا استخدام بی‌هدف و غرب وحشی را با مظهر مدیر فرآیند کند سوز ترکیب کند.

در همه اینها نوعی پارادوکس وجود دارد. پاتر ممکن است در اینجا دور ریختنی ترین قسمت به نظر برسد، مردی خارج از زمان، اما او احتمالا بهترین و معقول ترین حرکت چلسی در دوران تاد بولی است، تنها فردی در ساختمان که در واقع می داند چگونه یک تیم بسازد، که با او صحبت می کند. مدل در حال هک شدن در جای خود

با پایان یافتن نیمه دوم، هواداران چلسی با شعار “تو کی هستی؟” به بخش مسافرتی دورتموند طعنه زدند. پاسخ به آن این است: مدلی کارآمد که صاحبان شما به شدت در حال تلاش برای ایجاد آن هستند تا در کارخانه استعدادیابی به سبک وگاس خود گسترش یابند.

دورتموند از بسیاری جهات مخالف چلسی است: استاد مدل خرید-کم فروش-بالا، که توسط متخصصان این رشته اداره می شود، و با بوهلی و اتوبوس جادویی اش، مدیر اجرایی که شبیه یک سلبریتی بازنشسته به نظر می رسد، تضاد شدید دارد. شعبده باز و به نظر می رسد که یک سال را در نوعی مأموریت حقیقت یاب گذرانده است، با این احساس که آنها هیچ چیز را ندیده اند و در عین حال بدشانسی می کنند.

واقعیت این است که دورتموند ستاره سال‌های گذشته نیست. Niklas Süle در اصل یک مبل تختخواب شو سه نفره است که درون یک کیت فوتبال قرار گرفته است. جود بلینگهام تا حدودی ستاره است. فوتبالیست هایی که زمانی در دورتموند شکوفا می شدند، اکنون در برنتفورد و برایتون هستند. پول خیلی خوب، خیلی زود، خیلی وسوسه انگیز است.

در پایان لحظه خوبی بود که پاتر با هواداران چلسی جشن گرفت و با مشت به هوا ضربه زد و یک غرش کمی ناخوشایند منتشر کرد. پیروزی او را حداقل برای مدتی بیشتر در کار نگه می دارد. این فقط می تواند چیز خوبی باشد. هر چقدر هم عجیب به نظر برسد، با توجه به آن 10 شکست در 16 بازی، با توجه به حس عدم تطابق نهایی، او هنوز عاقل ترین فرد در این اتاق است.