به گزارش دپارتمان اخبار جهان پایگاه خبری آبان نیوز ،
استراتژی بازدارندگی ناتو از زمان ایجاد آن در سال 1949 به طور قابل توجهی تکامل یافته است. واحدهای نظامی محدودی که در گذشته مستقر شده بودند، به عنوان یک “سیم سفر” به کار گرفته شده بودند، با گردان های تقویت شده و سلاح های سنگین در مناطقی که در معرض خطرات خارجی قرار داشتند جایگزین شدند.
در مواجهه با تهاجم تمام عیار روسیه به اوکراین و تهدیدات امنیتی در اروپا، اتحاد آتلانتیک به وضوح تصمیم گرفته است که عضلات خود را منعطف کند.
استراتژی “tripwire”.
در طول جنگ سرد و در دهههای پس از آن، ناتو حضور خود را با استقرار نیروهای مسلح محدود در مناطق تنش ژئوپلیتیکی مشخص کرد.
این واحدهای نظامی، به جای اینکه یک “تهدید تهاجمی” را به نمایش بگذارند، با توجه به اندازه آنها، در درجه اول برای جلوگیری از هرگونه متجاوز احتمالی طراحی شده بودند. به عبارت دیگر، ائتلاف هشدار می دهد که اگر یکی از سربازانش در خاک ناتو مورد حمله قرار گیرد، به طور جمعی پاسخ خواهد داد. این استراتژی “tripwire” است.
چند نمونه تاریخی: در طول جنگ سرد، ارتش ایالات متحده یک تیپ در برلین غربی داشت تا نیروهای شوروی را از ورود به آن قلمرو منصرف کند، حتی اگر تعداد نیروهای حاضر قادر به دفاع از قلمرو در صورت حمله پیمان ورشو نبود. همچنین در دهه 1980 در فالکلند، ارتش بریتانیا به یک نیروی دفاعی کوچک متکی بود، اما این امر مانع از فرود ارتش آرژانتین در جزیره و شروع جنگ نشد. به همین ترتیب، ایالات متحده پرسنل نظامی را به کره جنوبی اعزام کرد تا پیامی به رژیم پیونگ یانگ ارسال کند.
2014: الحاق کریمه به روسیه باعث اقدام ناتو شد
پس از اینکه روسیه به طور غیرقانونی کریمه را در سال 2014 ضمیمه کرد، ناتو در اجلاس بندر جدید بر این استراتژی بازدارندگی تکیه کرد. در جناح شرقی خود، به ویژه در کشورهای بالتیک، پایگاه های لجستیکی پیشرفته مجهز به سلاح و مهمات مستقر کرد که در صورت لزوم قادر به اسکان نیروها بودند.
در همان زمان، اتحاد یک “سر نیزه” ایجاد کرد، یک نیروی واکنش بسیار سریع که می تواند 800 مرد را در دو روز و تا 7000 مرد را در یک هفته بسیج کند. به مسکو هشدار داده شد.
2016: در ورشو، اتحاد گامی بیشتر برداشت
در پی اجلاس سران ناتو در ورشو در سال 2016، اتحاد آتلانتیک با ایجاد “گروه های نبرد چند ملیتی” در چندین کشور: استونی، لتونی، لیتوانی و همچنین لهستان، رومانی، اسلواکی، مجارستان و بلغارستان سرعت خود را افزایش داد.
علاوه بر استقرار مردان اضافی (4000 سرباز)، این تقویت نظامی همچنین به معنای تعداد بیشتری کشتی و هواپیما در مناطق آسیب پذیر بود. توجیه ناتو این بود: «این نتیجه مستقیم رفتار تهاجمی مکرر روسیه نسبت به همسایگان خود و به طور کلی جامعه فراآتلانتیک است». مسکو عصبانی بود.
آیا “tripwire” یک استراتژی منسوخ است؟
در سال 2022، حضور پیشرفته نیروهای ناتو در جناح شرقی اروپا، ولادیمیر پوتین را از اعزام نیروهایش به اوکراین منصرف نکرد.
یکی از مقامات ارشد اتحاد اذعان کرد: “استراتژی نخ نما پس از آنچه روسیه در اوکراین انجام داد دیگر مناسب نیست. این بدان معناست که اولین نبرد باید مهمترین باشد.”
وزیر خارجه آلمان موافقت کردمنطق قبلی که از طریق حضور حداقلی در کشورهای بالتیک و لهستان نشان می دهد که حمله به یک کشور ناتو حمله به همه ماست، دیگر به شکل فعلی کافی نخواهد بود.
در ژوئیه 2022، نشست سران ناتو در مادرید مدل جدیدی را اتخاذ کرد که دامنه نیروهای “آمادگی بالا” را گسترش داد: تجهیزات بیشتر و انبارهای تسلیحات از پیش تعیین شده و سیستم های دفاع هوایی و موشکی یکپارچه تر. تعداد نیروها به 300000 نفر افزایش یافت.
تعداد نیروهای ناتو در جناح شرقی اروپا در ژوئن 2022:
دکترین جدید ترانس آتلانتیک روسیه را “مهم ترین و مستقیم ترین تهدید برای امنیت متحدان” می خواند […] ما نمی توانیم احتمال حمله به حاکمیت یا تمامیت ارضی متحدان را رد کنیم.»
برای اولین بار، این نقشه راه جدید چین را نیز هدف قرار می دهد که به گفته ناتو، “چالشی برای امنیت آن” است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.