سویا پس از نابودی اتلتیکو به گودال سارلاک لالیگا کشیده شد | لالیگا

تیاو اولین کسی بود که او را ترک کرد، کیت‌منی بود که کیسه‌ای از تجهیزات را حمل می‌کرد و ظاهری جن زده داشت. بالای پله ها، رختکن سویا در سمت راست، اتلتیکو در سمت چپ، چهره ای آشنا از دوران بهتر منتظر بود تا او را در آغوش بگیرد. چند کلمه آرام بود اما آرامش نداشت. یکی یکی بقیه دنبال کردند: بازیکنان سویا به تنهایی وارد تونل شدند، در افکار تاریک غرق شدند و هر کدام شکسته تر از آخرین. مربی سریعتر از همه آنها حرکت کرد و فقط می خواست بیرون بیاید. کارگردانانی ظاهر شدند که هیچ کاری نمی توانستند انجام دهند. فک کاپیتان به قدری فشرد که دندان های سفت ممکن بود خرد شود. مونولوگ‌های درونی، بیرونی نیز وجود داشت، اما بیشتر سکوت، نوار باز شد و روی زمین انداخته شد.

لوکاس اوکامپوس در حالی که بالاخره توانست چیزی بگوید گفت: “من هیچ کلمه ای برای توضیح آنچه احساس می کنیم ندارم.” “درد دارد، خیلی.” روز قبل، خورخه سامپائولی، سرمربی سویا، اصرار داشت که تیمش باید “فرار از ناامیدی” داشته باشد، اما هیچ راهی وجود نداشت. در عوض، استیصال عمیق تر شد. سویا به تازگی توسط اتلتیکو مادرید با نتیجه 6-1 شکست خورده بود. مارکوس آکونا گفت: “این فراتر از محدودیت ها است.” وقتی سامپائولی در کنفرانس مطبوعاتی حاضر شد، به سختی قابل درک بود. او گفت که “منفی” تیم او را احاطه کرده بود. و حالا؟ جایی در کلماتی که تقریباً تصادفی می‌افتند، یک «ناتوانی»، «بسیار پیچیده» و یک اعتراف بود: اوساسونا ضربه‌ای بود و این حتی بزرگ‌تر بود.

هفته گذشته سویا در ورزشگاه سانچز پیزخوان با نتیجه 3-2 مقابل اوساسونا شکست خورد و پنج دقیقه مانده به پایان بازی به گل از آبده سقوط کرد. این هفته، آنها اولین فرصت را در عرض دو دقیقه به دست آوردند و در پایان، شش گل اتلتیکو منطقی تر از موقعیت آنها بود. هفته گذشته یک گل به خودی و یک کارت قرمز وجود داشت. این هفته یک پنالتی از دست رفته و یک کارت قرمز، با این حال آنها جزییات صرف در نمایشی بودند که به طرز غیرقابل جبرانی افتضاح بود و تنها چیزی که باعث شد ترس از این بود که سقوط آنها به اندازه کافی دور نباشد. تمام شده. این تیم ها باید رقیب سوم و چهارم سه فصل اخیر باشند. سال گذشته در این زمان، سویا با چهار امتیاز کمتر از صدر، دوم شد. اکنون آنها 37 دور هستند و صفر خارج شدن از سقوط در اطراف متروپولیتانو، شعاری بلند شد: پایین رفتن.

قرار نبود اینجوری باشه نه در ابتدا و نه از آن زمان. سویا در رده هجدهم با آلمریا برابری می کند که این آخر هفته با آلمریا دیدار می کند. وقتی سویا در اوایل این فصل به مصاف هم رفتند، یکی از 11 شکست را متحمل شد. آنها فقط دو بار قبل از جام جهانی پیروز شدند، بحرانی که جولن لوپتگی و بسیاری از بازیکنانش را مدعی شد. از 11 تیمی که آخرین بار در اکتبر برابر اتلتیکو شروع کردند، سه نفر این بار شروع کردند. فقط شش نفر هنوز در باشگاه هستند. در سانچز پیزخوان، زمین با بهترین نما و برخی از بهترین طرفداران نیز، به نوعی اصلاً برنده نشده بودند.

در ژانویه، در مقابل ختافه، آنها بالاخره موفق شدند. بازی بعدی آنجا، آنها کادیز را شکست دادند، پنالتی دقیقه آخر ایوان راکیتیچ آزاد شد. هفته بعد، سه الچه را پشت سر گذاشتند. و سپس دو فراتر از مایورکا. چهار بازی خانگی متوالی، چهار برد، و سویا امن به نظر می رسید، وحشت از بین رفت. یوسف انسیری که گل نزده بود، حالا از شش بازی 5 گل زده بود. با این تفاوت که شما هرگز در اینجا امن نیستید. گودال Sarlacc همچنان می کشد و شما تنها کسی نیستید که می جنگید یا می ترسید. آنقدر تنگ است که همه چیز در طول یک روز تغییر می کند و هیچ کاری در طول یک ماه انجام نمی شود، بردهای بزرگ دوباره از بین رفت. مکث کن تا نفس بکشی و دوباره به درون کشیده می‌شوی، تقدیرگرایی برمی‌گردد.

در طول 10 هفته گذشته، 9 تیم دور را در موقعیت سقوط به پایان رسانده اند: آلمریا، والنسیا، کادیز، ختافه، وایادولید، سویا، اسپانیول، الچه، سلتا. چهار امتیاز در حال حاضر رتبه 19 را از 12 جدا می کند. اسپانیول، سلتا، وایادولید، کادیز، ختافه و سویا در فاصله دو امتیازی با آلمریا قرار دارند، اولین رتبه در منطقه سقوط. ختافه و سویا با آنها برابر هستند و یک امتیاز بالاتر از والنسیا هستند. 11 تیم ممکن است هنوز هم سقوط کنند.

سویا مطمئناً در میان آنهاست، شاید تا حدی به این دلیل که نباید باشد. سامپائولی گفت: “ما خودمان را بلند کرده بودیم و اکنون دوباره سقوط کرده ایم.” هفته گذشته، او دستورالعمل هایی را با پنج دقیقه باقی مانده، یادداشت کوچک معمولی کمتر و نقشه بررسی دستورات بیشتر ارسال کرده بود. در حالی که دو هم تیمی سعی داشتند آن را حل کنند، آکونا آن را از دستانشان پاره کرد، آن را به یک توپ پیچاند و روی چمن انداخت. این هفته او گفت: «ما خیلی بد بازی کردیم. ابزارها به ما داده شده است، اما یا آنها را نمی‌فهمیم یا… نمی‌دانم.» اوکامپوس اعتراف کرد که “اگر بگویم راه حل دارم، دروغ می گوید.”

با درگیری دادگاه بر سر مالکیت و احتمال انتصاب مدیر، سامپائولی در مورد نیاز به آرامش، تأثیر منفی سروصدا صحبت می کند، اما دو بار اخراج شده است. او از به کارگیری “راه حل های اصلاح شده” صحبت می کند، تیمی که یک مدافع میانی واقعی با سه بازیکن بازی می کند. لیگ اروپا، رقابت آنها، چیزی است که می توانند بدون آن انجام دهند. Pape Gueye، قراردادی که انرژی بسیار مورد نیاز را به همراه داشت، هفته آینده تعلیق خواهد شد. فرناندو رگس در حال گذراندن چهار بازی محرومیت است: آنها دو بازی از 14 بازی را که او از دست داده برنده شده اند. بعدی آلمریا، سپس ختافه، کادیز، سلتا و والنسیا، رقبای مستقیم در مبارزه با سقوط است. یک فرصت، مطمئنا، اما یک تعهد نیز.

تعهدی که سویا – مانند والنسیا – به آن عادت نکرده است. اگر ظاهراً بازیکنان بهتری دارند، اینجا جای آنها نیست. راکیتیچ اذعان کرد: «این یک وضعیت جدید برای بسیاری از ما است. چهره بازیکنان سویا در حالی که از تونل بالا می‌رفتند، در سکوت بسیار سخن می‌گفت. اوکامپوس گفت: “در حال حاضر برای هواداران سخت است که ما را باور کنند، اما ما تسلیم نمی شویم.” خواستن یک چیز است، دانستن چیز دیگر.

اگر دیگران بیشتر به آن عادت کرده باشند، این کار را آسان نمی کند. پس از پیروزی 3-2 مقابل خیرونا که آنها را از منطقه سقوط خارج کرد، پورتو. وینگر ختافه گفت که بازیکنان به مسئولیت خود واقف بودند و این فکر به وجود آمد که اگر نبودند بهتر بود. مربی او، کیکه سانچز فلورس، به شیوایی درباره ترسی که باعث شکست فوتبالیست‌ها می‌شود صحبت می‌کند، وزنی ناتوان کننده. حتی شیواتر، دیدار اخیر آنها با والنسیا بود که در آن بازیکنان خوب واقعاً نتوانستند سه پاس را به هم بزنند و ختافه با یک گل بسیار زشت پیروز شد. یک هفته بعد یک گل به خودی طول کشید تا والنسیا در نهایت 107 روز پس از آخرین پیروزی خود در لیگ قهرمان شود.

در آن زمان، در سوت پایان، هوگو دورو روی زمین افتاد و گریه کرد. “این نشان می دهد که ما در حال گذراندن چه چیزی بودیم. ساموئل لینو، هم تیمی او، گفت: ما از نظر روحی سنگین شده بودیم. هفت روز بعد آنها به منطقه سقوط بازگشته اند و سویا نیز به اوج سقوط کرده است. سامپائولی گفت: “تا آخر همینطور خواهد بود.”

سویا چهار در هشت برد را کسب کرده است، اما این خیلی کوبنده بود، خیلی خوب، تلخ، که آن را تحت الشعاع قرار داد. آلمریا 2 در 6 برد، ختافه 2 تا از 3 پیروزی اخیر، کادیز 3 در 6 برد. قراردادهای زمستانی آنها تاثیر فوری گذاشته است. وایادولید از هر شش برنده سه برد است. سلتا که تحت هدایت کارلوس کارواهال پیشرفت می‌کند، چهار در هشت پیروز شده و یک بازی پیش رو دارد. اسپانیول دو بر چهار برد. حتی الچه هم دو تا از پنج را برده است.

ایمنی همیشه فقط در فاصله تماس و همچنین دور از دسترس به نظر می رسد. این بار فصل گذشته، آستانه سقوط 20 امتیاز بود، سال قبل از 21. اکنون 25 امتیاز است، با تیم بعدی، والنسیا، در 23، پرتگاه همیشه پشت شماست. راکیتیچ گفت: «ما باید آماده باشیم، زمانی نیست.

دیگو مارتینز، سرمربی اسپانیول، این آخر هفته درباره مدیریت “خماری احساسی” که یک دقیقه به محل امنی می‌رود و دوباره خود را در معرض خطر قرار می‌دهد، صحبت کرد. در پایان درباره مردم است، نکته ای که قرار است با قدرت بیان شود. اسپانیول دو برد متوالی را برد، اما روز یکشنبه 2-1 به وایادولید باخت، مربی آن، پاچتا، پیروزی را به پلیو نوو، فوتبالیست 32 ساله و “انسان استثنایی” که هفته گذشته به طرز غم انگیزی درگذشت، تقدیم کرد. او سپس نبرد سقوط را “مانند یک لغزش” توصیف کرد.

هفته گذشته یک فاجعه بود زیرا ما شکست خوردیم و بقیه بردند. این هفته ما بردیم و فقط تعدادی بردند. خوب حالا چه؟” پاچتا گفت. «اگر روی دیگران تمرکز کنید، منحل می شوید. به پرداخت کنندگان می گویم: کار خود را انجام دهید. مال هیچکس دیگه نیست مال شما اگر تعجب می کنید که چگونه آنها را انجام می دهند، پس بیش، بوش، بش شما تمام شده اید ما 27 امتیاز داریم. خیلی خوب. پیام من تداوم است، ما در حال انجام کار عالی هستیم. اما جهنم خونین، ما در آنجا هستیم، ما در حال مبارزه هستیم. ما چند هفته است که در منطقه سقوط بوده ایم. حالا ما نیستیم.»

پیروزی وایادولید را دیده بود که از سویا به رده چهاردهم صعود کرد. آنها این کار را بدون جاوی سانچز، مدافع میانی انجام دادند، یک بازیکن مجازی که در عوض در تولد پسرش شرکت کرده بود. پاچتا گفت: «او شک داشت که چه کند. گفتم: برو. شما باید آنجا باشید. این یک سوال انسانی است، چیزی که فقط یک بار، شاید دو بار برای شما اتفاق می افتد. شما هرگز نمی دانید چه اتفاقی می تواند بیفتد و هیچ چیز مانند دیدن فرزندتان به دنیا نمی آید. اینجا ما میبریم، میبازیم، اما بحثی نیست: برو. این یک بازی فوتبال است، یک نفر دیگر بازی می کند. ما بردیم، او با زن و فرزندش است، همه راضی هستند. این زندگی است.»