آینده نمایش سه نفره جلو لیورپول ممکن است در آنفیلد وارد شده باشد | لیگ برتر

تیدر اینجا چند چیز در مدیریت فوتبال سخت تر از برچیدن یک طرف و ساختن طرف دیگر است. همانطور که اولین لیورپول یورگن کلوپ پیر شده است، منطقی است که بپرسیم آیا او برای ساختن دیگری مجهز شده است یا خیر. یک بازی، حتی یک پیروزی رکورددار مقابل منچستریونایتد، به اندازه کافی برای اثبات تولد یک لیورپول جدید نزدیک نیست، اما در سوت پایان بسیار نزدیکتر از شروع بازی احساس می شد.

کودی گاکپو، داروین نونیز و محمد صلاح همگی دو بار گلزنی کردند اما گل ها تنها بخشی از آن بود. سه جلویی یک انسجام و زیپ داشت که در این فصل کمیاب بوده است. واضح است که هنوز کار برای انجام دادن وجود دارد. خط هافبک آن چیزی نیست که بود، ترکیبی ناخوشایند از پیری و پیشرفت با فاصله کم، اما، شاید برای اولین بار، این حس وجود دارد که سه نفر جلویی صلاح، نونیز و گاکپو می توانند آینده ای مناسب را نشان دهند. .

امضای گاکپو با مبلغ اولیه 35 میلیون پوند به طور گسترده ای مورد تردید قرار گرفت. آیا لیورپول به دلیل در دسترس بودن و – نسبتاً ارزان بودن، او را انتخاب کرده بود؟ با توجه به وضعیت خط هافبک، آیا واقعا خط حمله در اولویت بود؟ و او چگونه جا افتاد؟ در بخش بزرگی از فصل، به نظر می رسید که لیورپول منتظر است تا دیوگو جوتا به تناسب اندام برسد، اما حضور او به معنای از دست دادن نونیز یا گاکپو بود.

نه گاکپو و نه نونیز آسان ترین شروع زندگی را در آنفیلد نداشتند. هر دو فوتبالیست های کمی غیرعادی هستند، بازیکنانی که انتظارات را مخدوش می کنند. گاکپو از نظر فنی بسیار با استعدادتر است و در هوا آنقدر خوب نیست که قدش نشان می دهد که باید باشد. به نظر می رسد نونیز فقط گاهی اوقات توپ را تمیز به زمین می زند، و در عین حال یک توپ زنی عالی است. هر دو نیاز به تعدیل ذهنی از سوی تماشاگران دارند، بازسنجی انتظارات.

صلاح که از رابی فاولر به عنوان بهترین گلزن لیورپول در لیگ برتر پیشی گرفت، از زمان جام ملت‌ها کمی بیش از یک سال پیش به نظر ناموفق به نظر می‌رسید و با این حال به نوعی اکنون 22 گل در این فصل به ثمر رسانده است. او مجبور شد بازی خود را با یک مهاجم مرکزی ارتدوکس تر از روبرتو فیرمینو یا جوتا تغییر دهد، اما شاید این تطبیق در راه است.

اولین مورد گاکپو کلید بود. این یک بازی تا حد زیادی یکنواخت بود، تا آن زمان، تلخ، گاهی اوقات کینه توزانه، و بیشتر برای احساس خطر و پتانسیلی که در زیر سطح پنهان شده بود، درگیر می کرد تا برای هر چیزی که واقعاً اتفاق افتاده بود. اما پس از آن اندی رابرتسون اجازه یافت تا پیشروی کند و وقتی دیوگو دالوت به سمت او رفت، فرد متوجه شد که به طرز ناخوشایندی شناور است و گاکپو را که باز مانده بود اما به طور کامل نمی‌خواست نقش اصلی خود را کنار بگذارد، نیمه‌پیچ می‌کرد. در نتیجه کانالی بین او و رافائل واران باز شد که با خوشحالی توسط رابرتسون مورد سوء استفاده قرار گرفت. اولین لمس گاکپو فرصت تیراندازی را باز کرد. دوم او توپ را به صورت بالینی در گوشه پایینی قرار داد.

این یک پایان بسیار خوب بود، اما دومی او، سومی لیورپول، حتی بهتر بود، با ماهرانه ای از زاویه ای بسته پس از دویدن از صلاح. مشخص است که گل های نونیز هر دو ضربه سر بود. صلاح هر دو گل خود را فوق العاده خوب زد. بیش از یک سوم از 47 گل لیورپول در لیگ این فصل در دو بازی به ثمر رسیده است: وقتی آنها خوب هستند، هنوز هم بسیار بسیار خوب هستند.

با این حال، در حالی که سه تیم جلو لیورپول بازی می کردند، سقوط یونایتد رقت انگیز بود. آنها در سقوط خود نقش داشتند و در 4-2-3-1 با ووت وهورست پشت سر مارکوس راشفورد، با برونو فرناندز و آنتونی به میدان رفتند. منصفانه است که بگوییم وگهورست یک شماره 10 ارتدوکس نیست. او راه رفتنی کنجکاو دارد و مدام به عقب متمایل می شود که گویی پیراهنش را یک حریف نامرئی نگه داشته است. اگر چیزی از پل گاسکوئین در نحوه حرکت او وجود داشته باشد، مانند کبوتر، در نحوه استفاده او از توپ بسیار کمی وجود دارد. عبور از قانون اسلاید یک نقطه قوت نیست.

آنچه او به ارمغان می آورد تلاش در مطبوعات است. قبلاً کار می کرد، اما در اینجا یونایتد تهدید بسیار کمی از کناره ها ارائه کرد، که به نوبه خود به مدافعان کناری لیورپول اجازه داد تا جلو بیایند، تا حد زیادی توسط هیچ یک از بازیکنان گسترده که هیچ یک از آن دقت را نداشتند کنترل نکردند.

بدتر از آن، بازیکنان پایه به سادگی آنها را رها کردند، به ویژه برای گل دوم، زمانی که حداقل سه موقعیت از دست رفت تا هاروی الیوت در نهایت برای نونیز به دروازه ضربه بزند. روشی که فرناندز در عمل پس از گذشتن از استفان بایچتیک از او تسلیم شد. افزایش تا ششم خشم بسیاری را برانگیخته است. آنتونی بهتر از این نبود که به صلاح اجازه دهد او را در ترکیب سوم از دست بدهد. شاید لوک شاو احساس کند که محافظت چندانی نداشته است، اما این هم بازی‌ای نخواهد بود که مدافع کناری با افتخار به آن نگاه می‌کند. این فکر که یونایتد هنوز هم ممکن است قهرمان قهرمانی شود را می توان کنار گذاشت.

بسیاری از افکار در مورد یونایتد را احتمالا می توان کنار گذاشت. نحوه افت سرها، فقدان حرفه ای بودن اولیه در نیم ساعت پایانی، تکان دهنده بود. شاید فرهنگ اولدترافورد آنقدر که به نظر می رسید تغییر نکرده باشد. لیورپول نیز به همین ترتیب، شاید باور داشته باشد که اوضاع آنقدر که به نظر می رسید تغییر نکرده است. شاید تیم جدیدی در حال ظهور است.