بازگشت به خانه با والدین سلامت روان بزرگسالان بومرنگ را تقویت می کند | خانواده

بازگشت به خانه والدین در بزرگسالی زمانی توسط بسیاری از جوانان به عنوان یک گام واپس گرایانه و حتی چیزی برای خجالت تلقی می شد. اکنون، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که چنین حرکتی واقعاً سلامت روان این «بمرگ‌سالان بومرنگ» را بهبود می‌بخشد، به لطف بازار اجاره‌ای پر استرس و گران‌تر.

یافته‌های اولین مطالعه در بریتانیا برای بررسی تأثیر سلامت روانی جابه‌جایی در خانه بر کودکان بزرگسال، جمعیت‌شناسان مؤسسه تحقیقات اجتماعی و اقتصادی (ISER) را متعجب کرد، که انتظار داشتند متوجه شوند که تأثیر معکوس بر رفاه دارد. .

تحقیقات گذشته نشان داده است که والدین وقتی فرزندان بزرگسالشان برای زندگی در خانه خانواده بازمی‌گردند، سلامت روانی خود را کاهش می‌دهند.

اما مطالعه جدید توسط ISER، بخشی از دانشگاه اسکس، نشان داد که برای فرزندان آنها با بهبود نمرات سلامت روان – علیرغم از دست دادن استقلال – مرتبط است.

امیلی گراندی، استاد علوم جمعیت، گفت: “ما انتظار داشتیم که اگر مجبور شوند استقلال خود را رها کنند، احتمالاً سلامت روان آنها بدتر می شود و ممکن است احساس کنند که از گروه همسالان خود عقب می مانند و بازگشت به عقب ممکن است واپسگرا به نظر برسد.” – نویسنده این مطالعه با دکتر Jiawei Wu. “بنابراین ما بسیار شگفت زده شدیم که متوجه شدیم برعکس سلامت روان آنها بهبود یافته است.”

در حالی که قبلاً خارج شدن از خانه خانواده و زندگی مستقل توسط بسیاری به عنوان نشانه بزرگسالی تلقی می شد، این تحقیق نشان می دهد که چگونه این دال ها در حال تغییر هستند.

گراندی گفت: “کل فرآیند چیزهایی که ما فکر می کنیم برای گذار به بزرگسالی مهم هستند، تغییر کرده اند.” علاوه بر هزینه‌های اجاره، سایر عواملی که او به آن اشاره می‌کند که بر جوانان جوانی که خانه را ترک می‌کنند، شامل ماندن طولانی‌تر در تحصیل، گرفتن شریک زندگی و دیرتر والدین شدن است.

بر اساس سرشماری بریتانیا در سال 2021، نزدیک به 5 میلیون بزرگسال با والدین خود زندگی می کنند که 14.7 درصد افزایش نسبت به سال 2011 نشان می دهد.

حرکت “بومرنگ” و رفاه ذهنی بزرگسالان جوان در بریتانیاکه در Advances in Life Course Research منتشر شده است، نشان می دهد که به اصطلاح “نسل بومرنگ” ممکن است حمایت والدین را مفید بداند – به خصوص اگر آنها را قادر به فرار از استرس بخش خصوصی اجاره کند.

بین سال‌های 2009 تا 2020، 15 درصد از 9714 بزرگسال بریتانیایی بین 21 تا 35 سالی که مورد مطالعه قرار گرفتند، حداقل یک بار به خانه والدین خود بازگشتند.

گروندی گفت: نگرش های آزادانه تر والدین نیز می تواند نقش داشته باشد. زمانی مردم اگر می خواستند دوست پسر یا دوست دختر داشته باشند مجبور بودند خانه را ترک کنند، در حالی که والدین ممکن است در حال حاضر محدودیت کمتری در مورد کارهایی که فرزندانشان می توانند انجام دهند، داشته باشند.

پیامدهای بالقوه مهاجرت بیشتر بزرگسالان با والدین خود شامل وام‌های مسکن چند نسلی است، مانند مواردی که در ژاپن پیشگام شد و تفاوت‌های بیشتر بین نسل‌ها.

گراندی می‌گوید: «آنها می‌گفتند زندگی از 40 سالگی شروع می‌شود و فکرش این بود که فرزندان شما تا آن زمان مستقل بودند. در حالی که در حال حاضر، بسیاری از افراد 40 ساله در واقع فرزندان کاملاً جوانی دارند.

همچنین به این معنی است که فاصله بین نسل‌ها بسیار متغیرتر شده است و ممکن است افرادی وجود داشته باشند که فرزندانشان برمی‌گردند و افراد دیگری که هنوز در مهدکودک بچه‌دار شده‌اند، در کل مراحل زندگی ممکن است نیاز داشته باشیم که دیدگاه کمتری نسبت به آنها داشته باشیم. “

او هشدار داد، اما نابرابری های بزرگی وجود دارد. ما به افرادی که به خانه بازگشتند و تغییراتی در سلامت روان آنها نگاه کردیم، اما افراد دیگری هستند که شاید نتوانند به خانه برگردند زیرا والدینشان منابع یا فضا را ندارند.»

Shelter گفت که حداقل دو نفر از هر 5 جوان 25-34 ساله می گویند که افزایش هزینه های زندگی ترس آنها از بی خانمان شدن را افزایش داده است و تقریباً نیمی از آنها می گویند که نگرانی در مورد اجاره بها آنها را مضطرب یا افسرده می کند.

پولی نیت، مدیر اجرایی موسسه خیریه مسکن، “فقدان مزمن خانه های اجتماعی مناسب و مقرون به صرفه” را محکوم کرد که به گفته او “منبع اضطراب و افسردگی برای میلیون ها نفر است”. اما او هشدار داد که نباید خانواده ها را رها کرد تا “شکاف را پر کنند”، که می تواند منجر به ازدحام بیش از حد و حتی تشدید بی خانمانی شود.

«در حالی که نقل مکان با خانواده خود و خروج از غرب وحشی اجاره خصوصی ممکن است سلامت روانی جوانان را بهبود بخشد، این راه حلی برای وضعیت اضطراری مسکن نیست. هر کسی خانواده ای ندارد که بتواند آنها را بپذیرد، دیگران باید برای کار نقل مکان کنند، یا ممکن است بخواهند خانواده ای برای خود تشکیل دهند.”

«داشتن افراد بیشتر در زیر یک سقف، به ویژه در خانه‌های پر ازدحام، فشار بیشتری می‌افزاید – در واقع دیگر قادر به ماندن در کنار خانواده یکی از دلایل اصلی بی‌خانمانی است.»

Generation Rent گفت اجاره در بازار اجاره خصوصی غیرقابل قیمت و رقابتی می تواند “تأثیر مخربی” بر سلامت روان داشته باشد.

تیلی اسمیت، افسر کمپین و مشارکت کمپین گفت: «برخی از تجربیات خود دچار اضطراب، افسردگی یا حتی PTSD شده اند. “تهدید دائمی یک اخطار تخلیه غیرمنتظره و ناعادلانه که در هر زمان از طریق پست ارسال می شود، باعث ایجاد حس ترس در بین بسیاری از مستاجران خصوصی می شود.”

مطالعه موردی: مطمئنم که والدینم را به غریبه ها ترجیح می دهم… خوشبختانه آنها این فضا را دارند

اولین باری که الا کلارک از خانه پدر و مادرش نقل مکان کرد، رفتن به دانشگاه در سن 18 سالگی بود. از آن زمان، این دختر 27 ساله سه بار – ابتدا پس از فارغ التحصیلی، سپس در طول بیماری همه گیر و کمی بیش از یک سال پیش، به خانه بازگشته است. .

در نوامبر 2021، پس از 9 ماه اجاره در لندن، او تصمیم گرفت که بهتر است بدون اجاره با پدر و مادرش تیم و لوئیز زندگی کند – حتی اگر احساس کند که در حال بازگشت به دوران نوجوانی است.

“اکنون منتظر درآمد کافی برای زندگی هستم. کلارک که یک تجارت اثاثه یا لوازم داخلی و پرده را راه اندازی کرده است، گفت: زیرا اجاره به قدری بالاست که واقعاً ارزش آن را ندارد. “خوشبختم که پدر و مادرم فضایی برای زندگی و کار من دارند.”

او گفت که در کولچستر، جایی که آنها زندگی می کنند، اجاره یک آپارتمان یک تخته با کیفیت خوب برای او حدود 750 پوند در ماه هزینه دارد و یک سهم آپارتمان جذاب نیست. “من مطمئن هستم که والدینم را به غریبه ها ترجیح می دهم.”

او نگران این است که چقدر طول می کشد تا بتواند از خانه خارج شود. هر چقدر که خوشحالم و پول پس انداز می کنم، خیلی دوست دارم جای خودم را داشته باشم.»

در حالی که او گفت که افزایش هزینه های زندگی با تغییر اولویت های نسلی ارتباط زیادی دارد، همچنین تمرکز بیشتری بر رضایت شغلی وجود دارد. بسیاری از مردم چیزهای سنتی بیرون رفتن و داشتن خانه و ماشین خوب خود را فدای علاقه خود می‌کنند.»

او گفت که والدینش از این ترتیب راضی هستند، اما این کمک می کند که برادر بزرگترش در استرالیا زندگی می کند و او برای رسیدن به یک هدف روشن کار می کند. “من مطمئن هستم که اگر 10 سال دیگر اینجا باشم آنها ممکن است شروع به پرسیدن برخی از سوالات کنند.”