مرگ، بیماری و ناامیدی: زندگی در آنتاکیا پس از زلزله

زلزله‌ای که در 6 فوریه ترکیه و سوریه را لرزاند، فاجعه‌ای با ابعاد بی‌سابقه و بدترین زلزله در 100 سال اخیر بود.

شهر آنتاکیا در جنوب ترکیه – و مردم آن – از جمله بیشترین آسیب ها هستند. زمانی یک مرکز تجاری مهم و سومین شهر بزرگ امپراتوری روم بود. اما زمین لرزه های ویرانگر تقریباً چیزی در این شهر سالم نگذاشته است.

قاسم گوندوز یک ساکن محلی است. خانواده او در اثر این فاجعه از هم پاشیده شده است.

او گفت: “اسم همسرم شفیکا است، من او را گلوم (رز) صدا کردم. شفیکا را صدا کردم!

قاسم به یورونیوز گفت که اکنون منتظر بقایای جسد همسرش است. جسد پسرش از زیر آوار بیرون آورده شده و در یک کیسه پلاستیکی در همان نزدیکی است. تمام دنیای او رفته است.

“من کمک کرده ام. جنازه خواهر شوهرم را بیرون آوردم. مهمت الماسی یکی از ساکنان آنتاکیا توضیح داد که سر او رفته بود. برادر شوهرم و دختر کوچکشان هنوز در آنجا هستند.

**شرایط رو به وخامت **

آنتاکیا در 300 سال قبل از میلاد تاسیس شد و سهم خود را از بلایا دیده بود. در طول قرون گذشته بارها تخریب و بازسازی شد.

اما زمانی که این منطقه با زلزله 7.8 ریشتری مواجه شد، همه را غافلگیر کرد. پس از گذشت چندین روز از فاجعه، کمک ها همچنان کند بود.

مهمت خودش یک بازمانده است اما می گوید که به یاد نمی آورد چگونه توانست از زیر آوار خارج شود. او به یورونیوز گفت که از زمان وقوع زمین لرزه مجبور شده است با همسرش و پسر 7 ماهه خود در ماشینش بخوابد.

بدون برق، آب یا سرویس بهداشتی، کسانی که از زلزله جان سالم به در برده اند در خطر بزرگی هستند. بیماری های عفونی مانند گال و وبا به سرعت در حال گسترش هستند و هر روز پس لرزه هایی رخ می دهد.

در چند ساعت اول پس از زلزله، تنها دست های موجود برای غربال کردن میان آوارها، دست بازماندگانی بود که در شوک، زخمی بودند و قبلاً هرگز چنین کاری نکرده بودند.

سپس داوطلبان آمدند. اردم، سازنده ای از استانبول، به محض شنیدن زمین لرزه ها به آنتاکیا شتافت.

“من سعی کرده ام آنچه را که باید در اینجا انجام شود انجام دهم. تونستم بگیرم [a] مادر بیرون در حالی که می خواستم در اتاقش به او برسم، با شکستن کمدش، او شروع به فریاد زدن کرد: “چرا وسایل من را می شکنی؟” شما کی هستید؟’ او بر سر من فریاد زد، او توضیح داد.

“من [also] موفق شد یک پسر و خواهر بزرگش را بیرون بیاورد. من واقعاً می خواستم افراد بیشتری را بیرون بیاورم اما اکنون تنها هستم و مشکلاتی در تیم وجود داشت. فکر نمی‌کنم الان به تنهایی بتوانم کاری انجام دهم.”

خشم آنکارا را نشانه گرفته است

رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه گفت هیچ کاری برای آماده کردن این کشور برای چنین فاجعه‌ای نمی‌توان انجام داد. اما همه مردم آنتاکیا موافق نیستند.

روز اولی که به اینجا آمدیم، می‌خواستیم حفاری کنیم، اما حتی یک ژنراتور یا جک چکش پیدا نکردیم. در اینجا هیچ AFAD یا مقاماتی وجود نداشت.”

“روز دوم چند دستگاه آمدند. این افراد به من گفتند که الان نمی توانند کار کنند زیرا به دستور “بالا” نیاز دارند. و منتظر آن دستور بودند. کار نه سازماندهی شده است و نه به درستی انجام می شود. یک فرد مجرد به خوبی آموزش دیده به اینجا آمد.

چندین روز پس از زلزله، به نظر می رسید که مقامات هنوز اوضاع را تحت کنترل نداشته باشند – علی رغم سرازیر شدن کمک های بین المللی.

در مورد اینکه چه کسی یا چه کسی مقصر این هرج و مرج است، اختلاف نظر وجود دارد. برخی می گویند این شکاف های داخلی است، در حالی که برخی دیگر حکومت داری ضعیف را مقصر می دانند.

یک باشنده محلی گفت: “وضعیت دیر آمدن کمک ها یک غفلت نیست. اما چون آن حفارها، کامیون ها و ماشین ها از ولایات دیگر آمده اند، مدتی طول کشید تا آنها را به اینجا آوردند. اما اکنون آنها کارشان را عالی انجام می دهند.” جمال گونگور.

یکی دیگر از ساکنان می گوید: “تنها دلیلی که شهرداری های محلی خوب کار نمی کنند این است که قدرت آنها کم شده است. هیچ کس نمی تواند حتی یک اینچ بدون اجازه از بالا حرکت کند.”

این فاجعه سیستم حکومتی متمرکز اردوغان را مجدداً مورد بررسی قرار داده است و به مخالفان استدلال قدرتمندی برای ایجاد چالش در انتخابات ریاست جمهوری امسال داده است – رأیی که برخی در اینجا معتقدند اگر اردوغان احساس کند شانس خود برای پیروزی در دوره سوم به خطر می افتد ممکن است سعی کند آن را به تعویق بیندازد. .

انباشته شدن اجسام

گورستان اصلی آنتاکیا نگاهی اجمالی به بزرگی فاجعه دارد. فضای کافی برای دفن مردگان وجود ندارد، بنابراین مقامات یک گور دسته جمعی را در حومه شهر باز کردند.

اجساد ناشناس نمونه‌های DNA را از آنها جمع‌آوری کرده‌اند تا خانواده‌ها بتوانند روزی به عزیزانشان بفرستند.

رقابت برای نجات افراد زنده به خوبی پس از آن چیزی که به نظر یک فرصت معمولی به نظر می رسد ادامه یافته است. اما برخلاف همه شانس ها، بازماندگان همچنان ظاهر می شوند.

یکی از این بازماندگان، فاطما، یک پناهنده 25 ساله از سوریه بود. او پس از فرار از وحشت جنگ در کشور خود، 140 ساعت زیر آوار زنده ماند. اکنون به او فرصت دیگری داده شده است – درست مانند این شهر – برای تولد دوباره.