تغییر آزاردهنده است، اما تاریخ نشان می دهد که خلاقیت انسان در طول یک بحران شکوفا می شود | تورستن بل

دبلیوشریل کرو که متنفر است می گوید، ما متقاعد نشده ایم که تغییر به ما کمک کند. وقتی چیزی که به آن تکیه می کنیم ناپدید می شود، احساساتی از عصبانیت تا وحشت را برمی انگیزد. اما زمانی که تغییر به ما تحمیل می شود، جوامع و اقتصادهای ما در واقع به طرز شگفت آوری انعطاف پذیر هستند.

در این بیماری همه گیر، شرکت هایی که هرگز نام زوم را نشنیده بودند، طی چند روز کاملاً از راه دور کار می کردند. یک اعتصاب لوله در سال 2014 (یعنی زمانی که کارگران اگر قادر به رفت و آمد نبودند، به جای اینکه دوباره از آنها خواسته شده بود، خسته شدند) ایستگاه ها را بسته و مردم را مجبور کرد برنامه های سفر جایگزین را امتحان کنند. وقتی ایستگاه ها بازگشایی شدند، چه اتفاقی افتاد؟ کسانی که مختل شده بودند به احتمال زیاد به الگوهای رفت و آمد جدید و بهتر روی می آورند. با اجبار آزمایش، اعتصاب ما را کارآمدتر کرد.

امروزه چالش، تصور زندگی بدون گاز روسیه است. ممنوعیت یک شبه واردات می تواند اثرات اقتصادی بزرگی داشته باشد، اما اقتصاددانان به تاریخ روی آورده اند تا نشان دهند که فاجعه به هیچ وجه اجتناب ناپذیر نیست.

در سال 2010، چین صادرات نهاده های صنعتی کلیدی به ژاپن را ممنوع کرد: مواد خاکی کمیاب. چین تنها تامین کننده آن بود، بنابراین شاید فکر می کردید که این امر اقتصاد ژاپن را فلج می کند. اما اینطور نشد، زیرا افزایش هزینه‌ها شرکت‌ها را مجبور کرد تا تولید را به‌طور ریشه‌ای تطبیق دهند: استفاده از خاک‌های کمیاب به طور کارآمدتر (شیشه‌سازان پولیش بازیافتی که به مواد معدنی خاکی کمیاب متکی بودند) یا یافتن جایگزین‌هایی.

جنگ همیشه شوک‌های عرضه و تقاضای بزرگی ایجاد می‌کند، اما همچنین نشان می‌دهد که چقدر می‌توانیم خود را به طور بنیادی وفق دهیم. در طول جنگ جهانی دوم، به برنامه ریزان نظامی ایالات متحده گفته شد که هدف آنها از تولید 50000 هواپیما غیرممکن است، قبل از اینکه تغییرات در خطوط مونتاژ و مدیریت نیروی کار شاهد ساخت تقریباً 100000 هواپیما تنها در سال 1944 بود. در همین حال، آلمان که از کمبود بنزین رنج می برد، نیم میلیون وسیله نقلیه را با سوزاندن چوب تبدیل کرد. انسان ها و سرمایه داری، انعطاف پذیرتر از آن چیزی هستند که ما فکر می کنیم.