مایک براون و کهنه سربازان لستر نشان می دهند که قلب و روح محدودیت سنی ندارد | لستر

پراگبی حرفه ای به طور فزاینده ای یک بازی اعداد است. پوند، یورو، متر حمل شده، درصد ضربه، راندمان ضربات ایستگاهی. برخی از آن اطلاعات مفیدی است، برخی از آن تخیل را درهم می زند. همچنین شایان ذکر است که یکی از بزرگترین نقاط قوت یک بازیکن برتر را نمی توان به طور کامل اندازه گیری کرد. برای قرض گرفتن ضرب المثل قدیمی، اندازه سگ مهم نیست، اندازه دعوای سگ است.

به عبارت دیگر، شما می توانید بهترین ورزشکار جهان باشید، با بیشترین فیزیک بدنی و بهترین نمرات ورزشگاه. و شما هنوز هم می توانید توسط رقابت بی حد و حصر و انگیزه درونی افراد دیوانه وار متعهد شوید. به ندرت نمونه ای بهتر از عملکرد بهترین بازیکن مایک براون برای لستر در مقابل ساراسنس، رهبر لیگ برتر در روز یکشنبه مشاهده خواهید کرد.

برای کسانی که آن را از دست دادند، براون برای بازیکنی که آخرین حضورش در لیگ برتر 11 ماه پیش بود، بسیار خوب بود. او از سال 2019 در تیم تمرینی انگلیس حضور نداشته است، اما در حالی که او و لستر از یک بعد از ظهر پر هیاهو لذت می بردند، از سلامتی بدی برخوردار به نظر می رسید. به ندرت پیش می آید که بازیکنی در اولین بازی خود چنین پیوندی فوری با هواداران ببرها ایجاد کند یا علاقه بیشتری در زمین برای این هدف نشان دهد.

به همین دلیل است که به عنوان بخشی از روایت، همه ما به درستی همان عدد قدیمی را یادداشت کردیم. براون 37 سال دارد. در کنار او، زمانی که لستر ساراسنس را در نیمه اول به دست آورد، جیمی گوپرث (39) و کریس اشتون (35) بودند. پربازیکن ترین بازیکن انگلیس، بن یانگ 33 ساله، در مقایسه با این بازیکن، تقریباً به عنوان یک بازیکن تازه کار واجد شرایط بود. در خط دفاعی حریف، الکس گود، رقیب دیرینه براون برای پیراهن شماره 15 ملی قرار داشت که در سن 35 سالگی باهوش ترین اپراتورها باقی مانده است.

آنقدر برای خرد دریافت شده که راگبی مدرن بیشتر یک بازی برای افراد زیر 30 سال است. وقتی بعد از آن با براون صحبت کردیم و نظر او را در مورد این موضوع جویا شدیم، دیکتافون های ما در خطر آب شدن قرار داشتند. مدافع کناری سابق انگلیس در پاسخ گفت: “فکر می کنم این پیامی را ارسال می کند.” مردم را از قلم نیندازید. به نظر می‌رسد که همه ناامید هستند که مردم را از کار بنویسند و از آن‌ها انتظار داشته باشند که دور بخزند و در جایی بمیرند.»

او در ادامه از لبرون جیمز و تام بردی به عنوان نمونه های ماندگار در ورزش های دیگر یاد کرد. او می‌توانست به همان اندازه از جانی سکستون یا آلون وین جونز یا هر یک از افراد مستقر دیگر که هنوز جام جهانی راگبی پاییز را هدف قرار می‌دهند، یاد کند. “ما به طرز باورنکردنی سخت کار می کنیم. مردم آنچه را که ما پشت درهای بسته انجام می‌دهیم، آنچه را که ما و خانواده‌هایمان می‌گذرانیم تا قادر به انجام کاری که انجام می‌دهیم، نمی‌بینند. و این هر روز است. ما فقط حاضر نمی‌شویم و با دوستانمان خوش و بش نمی‌کنیم.»

از این رو، ناامیدی براون از زمانی که هارلکین ها “من را به دلیل سنم رد کردند” و او را پس از 14 سال در سال 2021 آزاد کردند. او می‌خواست به بازی ادامه دهد، اما پس از یک دوره کوتاه مدت با نیوکاسل، محدودیت حقوقی سخت‌تر یافتن یک کنسرت دیگر در لیگ برتر را سخت‌تر کرد. هم او – “تعلیمات زیادی در پارک به تنهایی انجام می دادم” – و هم همسر حامی اش، الیزا، مجبور شدند عمیقاً حفاری کنند. او یک زن باورنکردنی است که کارهای زیادی انجام می دهد تا به من اجازه دهد کارهایی از این دست انجام دهم. ما تازه صاحب فرزند دیگری شدیم که الان چهار هفته دارد. ما همچنین یک کودک پنج ساله داریم که ممکن است گاهی قتل عام شود. وقتی به اینجا می روم برای او سخت است.»

خبر خوب این است که سرمربی فعلی لستر، ریچارد ویگلسورث، تا 39 سالگی به بازی ادامه داد و همچنین زمانی برای کلی گویی های سنی ندارد. ویگلسورث، که معتقد است تک تک بازیکنان باید تحت درمان قرار گیرند، تاکید کرد: «بعضی از افراد هستند که به 35 سالگی می‌رسند و از صخره سقوط می‌کنند، اما واقعاً حرفه‌ای نیستند یا آن‌هایی که با مصدومیت خوش شانس بوده‌اند. بر اساس مورد “شما باید یک حرفه ای بسیار خوب باشید تا مانند مایک بازی کنید. اما سن مانع نیست. من چند بار در آن موقعیت قرار گرفتم. تقریباً دوباره شبیه یک بازیکن جوان می شوید. تو باید خودت را ثابت کنی با این تفاوت که به عنوان یک جوان شما بهانه ای دارید. وقتی پیر هستید و بازی ضعیفی دارید، یک مورد این است: “او بالای تپه است.”

پیشرفت‌ها در ریکاوری پس از بازی، در میان چیزهای دیگر، تفاوت زیادی ایجاد کرده است. مربی کوشا که از بدن خود مراقبت می کند می تواند به طور قابل توجهی کار خود را افزایش دهد. و اگر بدن مایل باشد، ذهن اغلب بقیه کارها را انجام می دهد. براون گفت: «فقط به فردی مثل ویگی نیاز داشتم که این فرصت را به من بدهد. این خوب است که به آنجا برگردم و کاری را که دوست دارم انجام دهم. همانطور که به همه می گویم که آماده گوش دادن هستند، من هنوز آماده و قادر به مشارکت هستم. این چیز قدیمی روی کین است. من فقط کارم را انجام می دهم، اینطور نیست؟»

مطمئناً روزهایی مانند یکشنبه را طلایی‌تر می‌کند. همه ما می دانیم که اگر درست پیش نمی رفت، مردم می گفتند ما خیلی پیر شده ایم. اما مردم گاهی اوقات ارزش حضور ورزشکاران مسن را درک نمی کنند. مردم آنها را تماشا می کنند تا ببینند برای آماده شدن چه کاری انجام می دهند، مردم به آنچه می گویند گوش می دهند. مثل اینکه مربی دیگری داشته باشید.» حضور در لستر باید یادآوری شود که ورزش نخبگان فقط مربوط به شور و نشاط جوانی، خون تازه یا آخرین آمار ورزشگاه نیست. همچنین در مورد قلب و روح و خشم در برابر مرگ نور است.