دیدگاه آبزرور درباره بیانیه بهار ریشی سوناک | سرمقاله ناظر

یک حزب سیاسی را بر اساس انتخاب هایی که انجام می دهد قضاوت کنید. ریشی سوناک ممکن است ادعا کند که هیچ صدراعظمی نمی تواند همه را در برابر بحران هزینه زندگی که ناشی از رویدادهای خارج از کنترل او و کشور است محافظت کند. اما او بیش از حد اعتراض می کند. هنگام نوشتن بیانیه بهاری که هفته گذشته ارائه کرد، دو واقعیت وجود داشت. اول، هشدار دفتر مسئولیت بودجه (OBR) بود مبنی بر اینکه خانوارهای بریتانیایی با شدیدترین افت استانداردهای زندگی در 66 سال گذشته مواجه شده اند. دوم، خبر خوب غیرمنتظره ای بود که به دور از اینکه در وضعیت مالی تنگ قرار داشتیم، درآمد خوبی وجود داشت که کسری بودجه را طی چهار سال به کمترین میزان در یک نسل خواهد رساند. صدراعظم در ماه اکتبر حدود 30 میلیارد پوند فضای مالی داشت که انتظارش را نداشت. سوناک انتخاب هایی داشت، اما ترجیح داد آنها را انتخاب نکند.

استانداردهای زندگی برای فقیرترین افراد جامعه ما در حال حاضر ناامید کننده است. Sunak می‌توانست به راحتی ۶ میلیارد پوند برای افزایش اعتبار جهانی ۲۰ پوند در هفته، جبران کند و افزایش ارزشمندی را که در طول همه‌گیری ایجاد شده بود، جبران کند. او می توانست نشان دهد که تمام مزایا را به طور کامل شاخص می کند تا منعکس کننده افزایش تورمی باشد که خزانه خزانه داری را به شدت متورم می کند. بنیاد جوزف راونتری تخمین می زند که امتناع او از انجام این کار، 600000 نفر دیگر را به فقر می کشاند که حدود یک چهارم آن ها کودک هستند. با توجه به پیش‌بینی OBR مبنی بر افزایش 40 درصدی قیمت انرژی در پی جنگ اوکراین، او می‌توانست نشان دهد که بسته فوریه را برای کمک به خانوارها در قبوض انرژی خود بازبینی خواهد کرد. در نتیجه، سقف قیمت در اکتبر به 2801 پوند افزایش خواهد یافت که تقریباً 2000 پوند بیشتر از 18 ماه پیش است، که معادل افزایش 6p در نرخ استاندارد مالیات بر درآمد است.

او هیچ یک از اینها را انجام نداد و به جمع آوری بودجه در دسترس مقامات محلی برای کمک به افراد آسیب پذیر تنها با مبلغ 500 میلیون پوند بسنده کرد. به گفته بنیاد رزولوشن، پس از در نظر گرفتن همه اقدامات، از جمله امتیازات بیمه ملی و عوارض سوخت، خانواده‌های معمولی در سن کار سال آینده شاهد کاهش 4 درصدی یا 1100 پوندی خواهند بود. اما فقیرترین سه ماهه خانوارها شاهد کاهش 6 درصدی درآمد خود خواهند بود و 1.3 میلیون نفر را به فقر مطلق می کشاند.

این اعداد نفس گیر هستند، اما قابل اجتناب هستند. Trussell Trust گزارش می دهد که 600000 نفر بیشتر از بانک های مواد غذایی در سال 2021 استفاده کرده اند که مجموع کل را به بیش از 2.5 میلیون نفر رساند. این رقم مطمئناً حداقل 600000 نفر دیگر در سال 2022 افزایش خواهد یافت و به بیش از 3 میلیون نفر خواهد رسید. با این حال بریتانیا یکی از ثروتمندترین کشورهای روی زمین است. ما در حال ایجاد چه جامعه ای هستیم که آماده زندگی با چنین فقری در میان خود هستیم؟ برای حزب محافظه‌کار، آنچه مهم است، وضعیت مردم نیست، بلکه تلاش برای کاهش مالیات و پافشاری هر جاه‌طلبی سیاستی به جلیقه محدودیت‌های مصنوعی بدهی‌ها است. یک خط مشی اجتماعی اخلاقی و مؤثر نیز اجرا می شود.

این یک بی دقتی است که ناشی از بدبینی عمیق است. بسیاری از بریتانیایی ها با هر دلیلی بر این باورند که نباید در جامعه ای زندگی کنند که باعث می شود بسیاری بین غذا خوردن، لباس پوشیدن یا گرم ماندن انتخاب کنند. اما رویه غالب محافظه کارها فقر آنها را به عنوان یک موضوع انتخابی متهم می کند. آنها باید خود را با چکمه های خود به سمت خود اتکائی بکشانند.

اما همانطور که از همه‌گیری یاد گرفتیم، ثروتمندان نمی‌توانند خود را از افراد فقیری که در خانه‌های فرسوده چند نفره شلوغ شده‌اند محافظت کنند و ویروس را در خود پرورش دهند. نفع شخصی به تنهایی نیازمند توجه همه ماست. دکترین خودیاری این واقعیت را نادیده می گیرد که برای فقرا مبارزه فقط برای زنده ماندن است. اما فراتر از آن، تصدیق تعهد متقابل به هموطنانمان، انسانیت ما را تعریف می کند. یک «ما» جمعی فراتر از «من» وجود دارد که خواهان کاهش مالیات است. با انتخاب آنها ما آنها را خواهیم شناخت. هفته گذشته، انتخاب های حزب محافظه کار و تأثیر آنها آشکار شد.