شراب قرمز در آستانه؟ نه اگر کاری با آن داشته باشم | راشل کوک

مندر بوردو، شراب‌سازان خواستار غرامت دولت برای از بین بردن تاک‌ها و تبدیل ذخایر فروخته نشده به الکل صنعتی هستند، قیمت‌ها به دلیل تولید بیش از حد و تغییر عادات نوشیدن کاهش یافته است. مصرف شراب قرمز در فرانسه در دهه گذشته 32 درصد کاهش یافته است و یکی از دلایل آن این است که مردم گوشت قرمز کمتری می خورند.

بدیهی است که خوب است که شهروندان لیون و سایر جاهایی که سفره های چک قرمزشان به شکم من فریاد می زند، حتی در فاصله چند صد مایلی، کمتر استیک مصرف می کنند و سوسیس; برای سلامتی آنها، سیاره زمین و رفاه حیوانات بهتر است. اما شاید این هم یک هشدار کوچک باشد.

دنیای غذا، مانند هر دنیای دیگری، تابع قانون عواقب ناخواسته است. این جنگای آشپزی است: یک عنصر را هر چند با ظرافت بکشید، و چندین چیز دیگر ممکن است تکان بخورند و یک فرهنگ باستانی و زیبا را تهدید کنند که به اندازه موسیقی یا ادبیات برای بشریت غنی است. این همراه آکسفورد برای شراب دارای 4000 ورودی مردم از قرن چهاردهم ربلوکون می خورند. چه مهارتی است که یک استاک بکر درست کنید و آن را در یک سس باشکوه قرار دهید. چنین چیزهایی ما را به روش های قدرتمندی به اجدادمان متصل می کند.

با این حال، در مورد بوردو، هنوز نیازی به وحشت نیست. به سختی فکر می‌کنم لافیت، هاوت-بریون و بقیه در مشکل باشند، و زندگی ممکن است لذت‌بخش‌تر باشد اگر همه ما شراب بهتری بنوشیم، کمتر (کمتر از بودجه). به نوبه خود، من دو اصل راهنما در مورد شراب دارم که هر دو از رمان نویسان مرد گرفته شده است. من با جی مک‌اینرنی موافقم که همه شراب‌ها آرزو دارند قرمز باشند. در نهایت بهترین است و به نظر من باید با آن سخاوتمند بود. همانطور که کینگزلی آمیس گفت، اگر یک بطری را باز کنید، به خاطر بهشت ​​این لطف را داشته باشید که چوب پنبه لعنتی را دور بریزید.