لکه ننگی بر فرانسه: خشونت پلیس علیه هواداران فوتبال سیستمی شده است | لیگ قهرمانان

Uگزارش efa در مورد فینال لیگ قهرمانان فصل گذشته به طرز چشمگیری سازش ناپذیر است. گفته می‌شود که «بدون شایستگی افراد مسئول» از هیلزبورو دیگری اجتناب شد. «پرفکتوره پلیس در واقع به طور یکجانبه برای هدایت حامیان به سمت نقطه ورودی که قادر به مقابله با سطح تقاضا نیست عمل می‌کرد… چندین ذینفع کلیدی مسئولیت شکست‌های خود را نپذیرفتند، اما سریعاً سرزنش کردند. به دیگران.”

این گزارش در انتقاد از یوفا و مقامات فرانسوی، کامل و بی دریغ است. عوامل تکمیلی مانند اعتصاب راه آهن، مشکلات اسکن بلیط ها و حملات مردم محلی وجود داشت، اما اساساً این یک شکست بزرگ مدیریت جمعیت بود. آنچه بسیار خشمگین است این است که بسیاری از اتفاقات رخ داده برای هر کسی که در یک مسابقه در فرانسه حضور داشته است قابل پیش بینی بود.

در سال 2007، بازی رفت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا بین لیل و منچستریونایتد را که در لنز بازی کردم، پوشش دادم. قطارهای لیل غرق شده بودند، وضعیت ناخوشایند با پرتاب ترقه و آزار سایر مسافران توسط هواداران خارج از خانه بدتر شد.

بلافاصله پس از شروع بازی، ظاهراً چیزی در طبقه پایین جایگاه پشت دروازه ادوین ون در سار اشتباه است. یک بخش از منطقه که توسط هواداران یونایتد اشغال شده بود، به وضوح شلوغ بود، وضعیتی که با پرتاب موشک از طرف هواداران لیل در طبقه بالا تشدید شد.

در نهایت، تعدادی از هواداران در ناراحتی آشکار از حصار جلوی جایگاه شکستند و پلیس ضد شورش با باتوم به آنها حمله کرد. در حالی که دیگران سعی در تعقیب آنها داشتند، گاز اشک آور شلیک شد که باعث ایجاد وحشت بیشتر شد.

هنگامی که رایان گیگز با یک ضربه ایستگاهی سریع در دقیقه 83 گل برتری را به ثمر رساند، هواداران لیل مجموعه ای از میله های پرچم را به سمت زمین پرتاب کردند. از آنجایی که هواداران خانه و خارج و پلیس همگی رفتار بدی داشتند، حس این بود که از یک حادثه بزرگ فقط به‌دقت جلوگیری شد.

یوفا یونایتد را 15000 فرانک سوئیس به دلیل رفتار هوادارانش و لیل را 100000 فرانک سوئیس “به دلیل نقض مقررات امنیتی و عدم سازماندهی مناسب” جریمه کرد.

چرا پلیس در قطارها نبود؟ چه چیزی باعث فروپاشی شده بود؟ چرا هیچ چیزی برای جلوگیری از پرتاب شدن موشک ها از لایه بالایی وجود نداشت؟ و چه کسی ممکن است فکر کند پرتاب گاز اشک آور به سوی جمعیتی از مردم وحشت زده وضعیت را بهبود می بخشد؟

به نظر می‌رسید که این اشتباهات اساسی باشد، اما هیچ تحقیق درستی در مورد پلیس صورت نگرفت، فقط صداهای مبهم مقامات فرانسوی مبنی بر اینکه مشکلات ناشی از دیر رسیدن هواداران یونایتد با بلیت‌های بازار سیاه یا تقلبی بوده است، بهانه‌ای که به طور فزاینده‌ای آشنا بود.

اتفاقی که امسال در فینال لیگ قهرمانان اروپا افتاد جدی تر بود. اما شباهت های لنز 2007 واضح است. پلیس همچنین در سال 2014 به هواداران اورتون در لیل بی‌رویه گاز اشک‌آور شلیک کرد و موارد بی‌شماری دیگر از خشونت در فرانسه به عنوان اولین واکنش، در فوتبال داخلی و اروپایی وجود داشته است.

همانطور که در لنز، بسیاری از چیزهایی که در پاریس اشتباه شد، اساسی بود. در ساعت 3:30 بعد از ظهر، یک افسر امنیتی یوفا نگرانی‌های خود را در مورد بررسی‌ها در گوشه جنوب غربی زمین مطرح کرد. یک ساعت بعد از آن ورودی عبور کردم و بین دو وانت پلیس که روی سنگفرش پارک شده بودند فشرده شدم.

بدیهی است که این امر باعث ایجاد گلوگاه در بالای سطح شیب دار منتهی به تونل باریک عابر پیاده در زیر بزرگراه می شد که تصور می کردم آنها بی احتیاطی در آنجا پارک شده اند تا ماموران را تخلیه کنند. هرگز به ذهنم خطور نکرد که این ممکن است بخشی از فرآیند بررسی بلیط باشد.

ازدحام با اعتصابات راه آهن تشدید شد که بخش بزرگی از هواداران را نسبت به آنچه انتظار می رفت به یک ایستگاه منحرف کرد و با تابلوهای راهنما از ایستگاه. اما وقتی شروع بازی به تعویق افتاد، اولین غریزه این بود که دیر رسیدن هواداران را مقصر بدانیم. با توجه به اینکه صف های طولانی بیش از سه ساعت وجود داشت، این به وضوح نادرست بود.

عدم ادغام 50 مهماندار لیورپول در عملیات روز ورزشگاه و امتناع از اجازه مدیر حراست باشگاه به اتاق کنترل، غرور به نظر می رسد – و شایان ذکر است که پس از فینال سال 2006 در ورزشگاه دو فرانس بین بارسلونا و آرسنال، یوفا “مشکلات جدی تعامل با شرکا، و به ویژه پلیس” را محکوم کرد.

سپس، با توجه به اینکه تعداد زیادی پلیس در کنار زمین مستقر شده بودند تا از تهدید تصوری تهاجم جلوگیری کنند، هوادارانی که زمین را ترک می کردند در معرض حملات بیشتر مردم محلی قرار گرفتند. دخالت آنها بر اساس بیانیه اولیه یوفا درباره این حادثه توسط مقامات فرانسوی که ظاهراً مصمم بودند تنها هواداران و هواداران را مقصر بدانند، ویرایش شد.

پلیس یک موقعیت بالقوه کشنده ایجاد کرد، به هواداران بی گناه حمله کرد و زمانی که خشونت شروع شد و مقامات در مورد آن دروغ گفتند، جایی دیده نشدند. به نظر می رسد که نشان دادن این که اسپری فلفل را از طریق یک حصار به روی هواداران مضطرب بریزید بسیار ساده تر به نظر می رسد تا مقابله با گروه های محلی ابزارآلات، اما این اتفاق افتاد.

تلاش ها برای رد سرزنش ادامه یافت. مایه شرمساری، هیچ فیلم دوربین مداربسته ای در اختیار بازرسان یوفا قرار نگرفت. در حالی که دادستان‌های عمومی محلی به درخواست‌های فیلم‌شان پاسخی ندادند، این ورزشگاه از بین رفت. همچنین شهردار سنت دنیس با این هیئت همکاری نکرد.

در همین حال، وزیر ورزش فرانسه، آملی اوده کاسترا، و وزیر کشور، جرالد دارونین، مدتها پس از اینکه ادعاهای اولیه مبنی بر 30 تا 40000 هوادار با بلیت جعلی نادرست بود، به دفاع از پلیس و سرزنش هواداران ادامه دادند. جای تعجب نیست که این گزارش “تدافعی نهادی، قرار دادن شهرت و منفعت شخصی را بر حقیقت و مسئولیت” محکوم کرد.

این گزارش یوفا را مقصر دانست، اما همچنین به این نتیجه رسید که «رویکرد سنگین پلیس لکه‌ای بر فرانسه است». همانطور که صادقانه بگویم، مدتی است که بوده است. پس از قرنطینه، چندین شکست در سازماندهی در بازی‌های مهم رخ داده است – در جام ملت‌ها در یائونده و چند بازی مراکش در جام جهانی، اما در فرانسه این کار سیستمی است. به نظر می رسد در 15 سال هیچ چیزی یاد نگرفته است و تمایلی هم برای یادگیری وجود ندارد.

مگر اینکه پیشرفتی اساسی در پلیس فرانسه حاصل شود، مگر اینکه بی کفایتی و بی رحمی ریشه کن شود، یوفا چگونه می تواند به فرانسه اجازه دهد تا یک بازی بزرگ را دوباره میزبانی کند؟