محققان دریافتند باکتری های مدفوع در پیاده روهای نیویورک بیداد می کنند | نیویورک

محققان کالج Marymount نیویورک مطالعه‌ای را منتشر کرده‌اند که در اصل تلاش می‌کند تا مشخص کند کفش‌های مدفوع سگ‌ها چه مقدار به خانه‌های نیویورکی‌ها در منطقه مرفه بالا ایست ساید حمل می‌کنند.

این مطالعه که در مجله Indoor and Built Environment منتشر شد، به این نتیجه رسید که یک استدلال قوی برای گذاشتن کفش‌های بیرونی درب منزل وجود دارد – یا خطر ردیابی باکتری‌های مدفوع در اطراف خانه وجود دارد.

الساندرا لری، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد شیمی در Marymount، به Gothamist گفت: «درآوردن کفش‌هایتان کار سختی نیست.

اما این مطالعه ممکن است برای نحوه انجام آن و اینکه چگونه می‌تواند به روان رنجوری‌ها در مورد سگ‌ها و مدفوع سگ‌ها دامن بزند که جنگ‌های بی‌شماری را بین صاحبان سگ، هیئت‌های انجمن، مقامات شهری و دیگران – منتخب یا صرفاً خودخواه – نشان می‌دهد، جالب‌تر باشد. منصوب – کسانی که بر وضعیت بهداشتی شهر نظارت دارند.

لری به خروجی گفت: «در پیاده رو با پیپت های استریل خمیده های زیادی وجود داشت. برای سطوح داخلی، محققان از نوار برای جمع‌آوری نمونه‌ها استفاده کردند و سپس باکتری‌ها را روی مواد مغذی فلورسنتی که می‌توان در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می‌دهند، نفوذ کردند.

این مطالعه در حالی انجام می شود که مالکیت سگ در شهر در طول همه گیری همه گیر منفجر شده است. با آن، کمبود سگ‌گردها به وجود آمده است، زیرا کارگران با اکراه به دفاتر بازمی‌گردند. یک مقاله اخیر نیویورک تایمز تخمین زده است که یک “کارآفرین حیوان خانگی” – یا یک سگ واکر – که به ثروتمندان غذا می دهد، می تواند سالانه بیش از 100000 دلار درآمد داشته باشد.

اما با افزایش سگ‌ها، تولید مدفوع غیرقابل اجتناب افزایش می‌یابد، و مقامات شهری قول داده‌اند که با صاحبان حیوانات خانگی که به‌خاطر «عدم حذف ضایعات سگ‌ها» به درستی کیف نمی‌کنند با جریمه ۲۵۰ دلاری برخورد کنند. این قانون در مورد سگ راهنما که هر نابینایی را همراهی می کند اعمال نمی شود.

محققان گفتند که از نمونه برداری علمی از مناطقی که آشکارا آلوده بودند اجتناب کردند.

آنها در عوض مناطقی از پیاده روها را شناسایی کردند که آلوده به نظر می رسیدند، جایی که تقریباً 31000 باکتری مدفوع را در هر بطری آب باران جمع آوری شده در پیاده روهای شهر پیدا کردند.

این مطالعه می‌گوید که تراکم میکروب‌های روده در نمونه‌های سطحی که به تدریج در ساختمان‌های تحت بررسی برداشته می‌شوند کاهش یافته و «روی فرش‌ها بیشتر از کف‌پوش‌های بدون فرش مجاور است».

“به طور کلی، شواهد ما نشان می دهد FIB در همه جا وجود دارد [fecal indicator bacteria] در پیاده روها، یک مسیر جابجایی از طریق زیره کفش و تجمع در سطوح کف داخلی، به ویژه مناطقی که فرش شده اند.