آرسنال امیدهای قهرمانی را افزایش می دهد زیرا دراماتیک تریلر پایانی دوبل در استون ویلا | لیگ برتر

سه لمس. سه تاثیر سه صدای متمایز شلاق یک فوتبال کاملاً ضربه خورده از گوشت کفش جورجینیو. صدای زنگ سمفونیک میله عبوری ویلا پارک. صدای تپش کسل کننده که از روی جمجمه امی مارتینز بی تقصیر می خورد. شاید این همان چیزی است که رستگاری به نظر می رسد. این سه صدا فوراً توسط صدای چهارمی فرو رفت: صدای هواداران مسافر آرسنال که در کمال ناباوری فریاد می زنند، گویی از اعماق ناامیدی که می ترسیدند هرگز فرار نکنند نجات یافته اند.

بازگشت به صدر لیگ آرسنال همان طور که همه انتظار داشتند می رود، اما هیچ چیز در این مورد ساده یا از پیش تعیین شده به نظر نمی رسد. در واقع تا زمان گل به خودی مارتینز در دقیقه سوم وقت اضافه، احساس می شد که مسابقه آنها ممکن است درست در اینجا در حومه بیرمنگام برگزار شود.

استون ویلا زود پیش رفت، دوباره پیش افتاد، در دقیقه 82 به تیر دروازه برخورد کرد، و سه امتیاز در اینجا باعث آبروریزی آنها نمی شد. در عوض آن‌ها با دو گل واضح شکست خوردند، گابریل مارتینلی توپ را در دروازه خالی قرار داد و مارتینز – که به کرنر رفته بود – دوباره یک تماشاگر ناخواسته بود. مارتینز تقریباً یک دهه در خدمت آرسنال بود. اما احتمالاً هرگز او را بیشتر از آن لحظه دوست نداشته اند.

یک مشت مکنده افتضاح برای اونای امری نیز در اولین بازی او مقابل تیم سابقش. در نهایت آنها با یک شکست آشنا خنثی شدند: ناتوانی در دفاع از توپ های دوم در لبه محوطه جریمه خود. و با وجود تمام دوندگی های خستگی ناپذیر بوباکار کامارا و اولی واتکینز، این به عنوان یک فرصت از دست رفته بزرگ برای آنها تلقی می شود: یک هفته آماده سازی کامل در برابر تیمی خسته و کبود پس از شکست چهارشنبه شب از منچسترسیتی.

گلزنی و گل خوردن زودهنگام از ویژگی های ویلا در این فصل بوده است. پس شاید تعجبی نداشت که در 16 دقیقه به پایان رسید، نتیجه 1-1 شد و ویلا پارک قبلاً از الگوی آب و هوایی کاملا احساسی عبور کرده بود. واتکینز در همان اوایل با یک پایان خوب با پای چپ، خطرات را بالا برد و پس از یک موج هولناک دفاع راست از متی کش، تله آفساید را شکست. پاسخ آرسنال سرد و کوتاه بود: بوکایو ساکا از فاصله 16 یاردی پس از ضربه سر ضعیف تایرون مینگز که در حال بازگشت بود، با یک توپ آزاد برخورد کرد.

همانطور که ما بودیم، پس؟ نه کاملا. هر دو تیم ضعف‌های خاصی را نشان داده بودند و تمایل داشتند به یک بازی آزاد متعهد شوند. با این حال، چیزی مبهم در مورد نحوه باز شدن آرسنال پس از نیم ساعت دوباره تکان دهنده بود. کامارا – یکی از بهترین بازیکنان زمین – اجازه دریافت و صعود به نیمه آرسنال را کاملاً بدون چالش داشت. سه پاس هوشمند و یک آدمک امی بوئندیا بعداً، توپ زیر پای فیلیپه کوتینیو بود که به آرون رمزدیل چشم داد و او را به راه اشتباه فرستاد.

آیا توماس پارتی اجازه می داد این اتفاق بیفتد؟ آیا گابریل عیسی؟ آیا Moisés Caicedo؟ اگر آرسنال این فصل را با دست خالی به پایان برساند، اینها اتفاقاتی هستند که به آنها ادامه خواهد داد. با این حال، با وجود تمام ایرادات کوچکی که در هفته های اخیر رخنه کرده است، نشانه هایی از خوش بینی وجود دارد. جورجینیو قبل از کودتای اواخر خود بازی خوبی داشت. ساکا که تمام بعدازظهر دوباره با لگد تکه تکه شد، هیچ یک از تهدیدهای خود را از دست نداده است. و آنها این عادت خوشبختی را حفظ می کنند که بتوانند تقریباً از هیچ هدفی را تداعی کنند.

در این بازی از اولکساندر زینچنکو در یک ساعت به دست آمد و پس از یک کرنر کوتاه که برای او کار شد، توپ را به پایین کوبید. و به همین ترتیب به مهجوریت ناهموار و نفس گیر که در آن هر دو طرف به همان اندازه که جرأت می کردند خطرناک زندگی می کردند.

امری پاهای تازه جیکوب رمزی و لئون بیلی را در انتظار یک بازی کشدار معرفی کرد. بیلی بهترین شانس را برای بردن آن برای ویلا داشت، رامسدیل با یک مهار درخشان ضربه خود را به تیرک دروازه زد. در انتهای دیگر، ادی نکتیا و مارتین اودگارد، هر دو گل را از دست دادند و به رحمتشان رسید.

با این حال آرسنال در همان پایان پیروز شد. این یک عملکرد خشن از آنها بود: در بخش هایی ناهموار و کند. شک و تردیدهای جدی در مورد قدرت آنها در عمق، میزان خستگی و خلق و خوی آنها تحت فشار وجود دارد. اما در اینجا آنها نشان دادند که چرا هیچ کس هرگز به قلب آنها شک نکرده است.