فوتبال در روسیه در حال سقوط است و انزوا فقط می تواند به افول آن سرعت ببخشد | روسیه

Lشنبه گذشته، زنیت سن پترزبورگ با نتیجه 3-0 آرسنال تولا را شکست داد و اختلاف خود را در صدر لیگ برتر روسیه مقابل دینامو مسکو به 5 امتیاز رساند. دینامو به مدیریت ساندرو شوارتز آلمانی برای حفظ تساوی خانگی مقابل روستوف به یک پنالتی در دقیقه آخر نیاز داشت، در حالی که در نیژنی نووگورود، پائولو وانولی، سرمربی ایتالیایی، در نیمه اول روی ویکتور موزس شلیک کرد و تیمش اسپارتاک مسکو به تساوی 1-1 رسید. 1.

اما این الان دنیای دیگری است. دخالت خارجی ادامه دارد، اما این ها بازی هایی هستند که انگار در واقعیتی متفاوت اتفاق می افتند. تقریباً مطمئناً فصل آینده هیچ فوتبال اروپایی برای باشگاه های روسی وجود نخواهد داشت. اسپارتاک از این فصل لیگ اروپا اخراج شد. روسیه روز پنجشنبه در پلی آف جام جهانی مقابل لهستان بازی نکرد.

اتحادیه فوتبال روسیه می‌تواند هر اقدامی را که می‌خواهد در دادگاه داوری ورزش انجام دهد، برای میزبانی هر تورنمنتی درخواست دهد، اما با توجه به اینکه بعید به نظر می‌رسد که اعضای یوفا به جز تعداد انگشت شماری از اعضای یوفا، بازی‌هایی را علیه حریفان روسی انجام دهند، حتی اگر ممنوعیت اعمال شده برای آنها برداشته شد.

هنگامی که روسیه به اوکراین حمله کرد، بلافاصله بازیکنان و مربیان خارجی مهاجرت کردند. مارکوس گیسدول آلمانی پس از 6 ماه هدایت لوکوموتیو مسکو را ترک کرد. دانیل فارکه حتی قبل از اینکه احساس کند مجبور به استعفا می شود، حتی یک بازی با کراسنودار را نظارت نکرده بود. او گفت: “ما در مدت زمان کوتاهی یک جامعه بزرگ با ملیت های مختلف تشکیل دادیم که می خواستند اهداف ورزشی را با هم دنبال کنند – با شادی و سرگرمی.” متأسفانه، جنبه جدی زندگی اکنون ما را فراگرفته است.»

در حالی که بقیه باقی می مانند – گل های زنیت توسط برزیلی ها، مالکوم (دو نفر) و یوری آلبرتو به ثمر رسید – آرام آرام بخش جدی زندگی همه را فرا می گیرد. تعداد انگشت شماری از بازیکنان برای انجام وظایف بین المللی سفرهای ناخوشایندی داشتند – به عنوان مثال، ویلمار باریوس، هافبک کلمبیایی زنیت، از طریق ترکیه و پاناما برای پیروزی 3-0 روز پنجشنبه برابر بولیوی سفر کرد – اما برخی ممکن است بازنگردند. کراسنودار فرودگاه محلی خود را به روی ترافیک غیرنظامی بسته است و بنابراین باید حداقل بخشی از سفر را برای بازی‌های خارج از خانه با راه آهن انجام دهد – نکته قابل توجهی در کشوری به بزرگی روسیه.

بازیکنان اوکراینی مجبور به ترک شدند، چیزی که فیفا با اصلاح مقررات قرارداد تسهیل کرده است. یاروسلاو راکیتسکی، مدافع تیم زنیت که پس از انتشار پیامی به نفع اوکراین در اینستاگرام از سوی زنیت کنار گذاشته شد، به زودی با توافق دو طرف قرارداد خود را فسخ کرد. آندری ورونین، مهاجم سابق لیورپول، دستیار مربی دینامو استعفا کرد، اما آناتولی تیموشچوک، پربازیگرترین بازیکن اوکراین، علیرغم محرومیت از مجوز مربیگری توسط اتحادیه فوتبال اوکراین، همچنان در زنیت به عنوان دستیار باقی می ماند.

روس‌هایی که در خارج از کشور بازی می‌کنند عمدتاً تحت تأثیر قرار نگرفته‌اند: الکسی میرانچوک با وجود بازی در کنار روسلان مالینوفسکی اوکراینی، هنوز در آتالانتا است. الکساندر گولووین هفته گذشته پیروزی 3-0 موناکو مقابل پاری سن ژرمن را آغاز کرد. نیکیتا خایکین دروازه بان اول بودو/گلیمت باقی می ماند. اما چه کسی اکنون با یک باشگاه روسی قرارداد امضا می کند؟ و چه باشگاهی با یک بازیکن روسی قرارداد امضا می کند یا می تواند به خدمت بگیرد؟

اگرچه هر چهار مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی، کلاسیکو و سوپرکلاسیکو همگی می توانند آخر هفته گذشته را تماشا کنند، لیگ برتر و لیگ 1 دیگر در روسیه پخش نمی شوند. این تا حد زیادی نمادین است، اما تنها احساس انزوا را تقویت می کند – و انزوا در فوتبال، حتی قبل از جهانی شدن، تنها به پسرفت منجر شده است. آرژانتین از یک دهه انزوای پرونیست ها بیرون آمد و در جام جهانی 1958 با نتیجه 6-1 به چکسلواکی شکست خورد. حتی شش سال دوری از رقابت های اروپایی پس از هایسل، فوتبال انگلیس را به طور قابل توجهی به عقب انداخت.

مسیر فوتبال روسیه مدتی است که پایین آمده است. در سال 2005، زسکا مسکو با حمایت سیب‌نفت، اولین تیم روسی بود که با بالا بردن جام یوفا، یک جام مهم اروپایی را به دست آورد. سیب نفت به گازپروم تبدیل شد و علاقه خود را به زنیت که در سال 2008 برنده مسابقات شد، تغییر داد. یک ماه بعد، آن تیم هسته مرکزی تیم ملی روسیه را تشکیل داد که با بازی فوتبال هیجان انگیز، هلند را شکست داد و به نیمه نهایی یورو رسید. به نظر می رسید روسیه به عنوان یک کشور بزرگ فوتبال در حال ظهور است.

هجوم سرمایه‌گذاری‌های دیگری نیز وجود داشت، به ویژه در سال 2011، زمانی که میلیاردر سلیمان کریموف، متحد نزدیک ولادیمیر پوتین که میلیاردها دلار از بانک‌های دولتی برای سرمایه‌گذاری در گازپروم و تولیدکننده کود اورالکالی وام گرفته بود، آنژی ماخاچ‌کالا را خرید. او ساموئل اتوئو، روبرتو کارلوس و کریستوفر سامبا را به خدمت گرفت و گاس هیدینک را به عنوان مربی منصوب کرد، تنها پس از تلاش اورالکالی برای جدا شدن از کارتل شرکت ها منجر به سقوط قیمت پتاس شد، مجبور به کاهش بودجه شد.

اما روسیه هرگز تورنمنت بهتری از سال 2008 نداشت و باشگاه های آنها هرگز بر روی موفقیت های زسکا و زنیت کار نکردند. مقررات بازی جوانمردانه مالی که در سال 2011 اجرا شد – حداقل تا حدی به عنوان واکنشی از سوی نخبگان سنتی در برابر آنچه رومن آبراموویچ در چلسی انجام داده بود – آنچه را که حتی ثروتمندترین الیگارشی ها هم می توانستند به دست آورند، محدود کرد. اما شاید به هر حال سقفی وجود داشته باشد که چه کاری می توان تنها با پول انجام داد، حداقل در کوتاه مدت. بهترین بازیکنان و بهترین مربیان هنوز هم به طور کلی ترجیح می‌دهند در اروپای غربی زندگی کنند و برای باشگاه‌های اروپای غربی بازی کنند.

از نظر ضریب یوفا، بهترین فصل لیگ روسیه در فصل 18-2017 اتفاق افتاد، درست قبل از جام جهانی – اما این اساساً یک نکته فنی بر اساس نتایج لیگ اروپا بود. این علاقه قبلاً شروع به کاهش کرده بود، در حالی که سرمایه‌گذاری حتی به دلیل تحریم‌های محدودی که پس از تهاجم روسیه به کریمه و دونباس در سال 2014 رخ داد، آسیب دیده بود.

این امر به ویژه در زسکا، که رئیس بلندمدت آن، اوگنی گینر، منافع تجاری قابل توجهی در اوکراین داشت، صادق بود. شاید گازپروم که حمایت مالی اش از یوفا تمام شده، در داخل سرمایه گذاری کند، اما با کاهش ارزش روبل و تحریم ها، چه کسی در روسیه اکنون پولی برای خرج کردن در فوتبال دارد؟

در روسیه یک حس عجیب تعلیق وجود دارد. این هفته هیچ بازی برای تیم ملی وجود ندارد اما لیگ ادامه دارد. با این حال، سقوط در راه است. البته در مقایسه با آنچه در اوکراین اتفاق می‌افتد، بی‌ربط است، اما فوتبال، به‌عنوان جهانی‌ترین ورزش، شاید به عنوان مطالعه موردی برای جنبه‌های دیگر زندگی روسیه عمل کند. و واقعیت این است که در حال حاضر و در آینده نزدیک، فوتبال روسیه به پایان رسیده است.