مکرون سخنرانی تحریک آمیزی می کند اما به سوالات زلنسکی همه پاسخ داده نمی شود | اوکراین

در 19 فوریه 2022، یک سال پیش در این آخر هفته، ولدیمیر زلنسکی در کنفرانس امنیتی مونیخ با کت و شلوار و کراوات روی صحنه رفت تا غرب را با واقعیت بازگشت قریب الوقوع جنگ به اروپا و احتمال وقوع جنگ روبرو کند. تهاجم تمام عیار روسیه به کشورش.

او با صراحتی صحبت کرد که در سال گذشته به آن شهرت پیدا کرد و به مماشات گذشته غرب از روسیه پرداخت و گفت که بی تفاوتی یک کشور را شریک جرم جنایات روسیه کرده است. او همچنین خواستار تضمین‌های امنیتی برای جلوگیری از تبدیل شدن کشورش به عنوان منطقه حائل دائمی بین اروپا و روسیه شد و گفت که پاسخ‌های شفاف و صادقانه در پاسخ به درخواست اوکراین برای عضویت در ناتو و اتحادیه اروپا لازم است.

او عهد کرد که از سرزمین خود دفاع کند چه صدها سلاح مدرن به او داده شود یا فقط 5000 کلاه ایمنی که اشاره ای خاردار به حمایت وعده داده شده آلمان است.

کریستوف هوسگن، رئیس کنفرانس، به یاد می‌آورد که رهبران غربی که در آن روز در هتل بایریشر هوف جمع شده بودند، «نور امیدی» داشتند که از جنگ جلوگیری می‌شود، اما بسیاری به طور خصوصی فکر می‌کردند که آیا ولادیمیر پوتین به اوکراین حمله می‌کند. یک هفته بعد، او فقط به چند روز نیاز داشت تا تانک هایش کیف را تصرف کنند و ژنرال هایش زلنسکی را به زندان بیاندازند.

یک سال بعد، با ده‌ها هزار کشته در میدان جنگ و ایراد هزار سخنرانی دیگر، زلنسکی با همان مخاطبان رهبران و دیپلمات‌های جهان، این بار از طریق ویدئو، سخنرانی کرد.

چهره‌اش مات‌تر بود، صدایش حتی خشن‌تر و کت و شلوار به نفع خستگی‌های آشنای جنگ کنار گذاشته شد، اما جایگاه شخصی‌اش با شجاعت کشورش تغییر کرده است. با این حال بسیاری از سوالاتی که او درباره تعهدات غرب در قبال اوکراین و ساختار امنیتی آینده اروپا مطرح کرد، بی پاسخ ماند.

زلنسکی در سخنرانی «یک سال بعد» خود غرب را تشویق کرد و خواستار تصمیم‌گیری سریع‌تر در مورد تحریم‌ها و تسلیحات شد و گفت که تنها منفعت تاخیر پوتین است. وی هشدار داد که با انتقال روسیه اورانیوم غنی شده به تهران، عدم تمایل به خفه شدن مولداوی و دستیابی به جاه طلبی های هسته ای ایران منجر می شود. او گفت که در نتیجه جنگ در اوکراین به همان اندازه برای صلح در خاورمیانه بود که در اروپا. او تاکید کرد که اوکراین باید به عضویت کامل اتحادیه اروپا و ناتو تبدیل شود.

در پاسخ، اولاف شولز، صدراعظم آلمان، از تصمیم گیری روشمند خود دفاع کرد و بر فضایل وحدت و محاسبه دقیق در مواجهه با خطر انزوا تأکید کرد.

اما شولز همچنین از رویکرد گام به گام خود دفاع کرد و به این نکته اشاره کرد که دیگران هنوز مسئولیت های خود را انجام نداده اند و گفت: “هر کسی که می تواند چنین تانک های جنگی را تحویل دهد باید واقعاً اکنون این کار را انجام دهد.”

اما واقعاً تحریک آمیز و گاهی خطرناک ترین سخنرانی از زبان امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه بود.

مکرون با برشمردن چهار شکست واضحی که پوتین قبلا متحمل شده شروع کرد. جنگی که او آغاز کرده بود طولانی بود، نه سریع. نه مشروعیت بخش، بلکه نواستعمار. نه از نظر استراتژیک، بلکه سوئد و فنلاند را به مدار ناتو کشانده است. و نه افزایش اعتبار، بلکه ایجاد بی اعتمادی.

او همچنین از چشم انداز مذاکرات قریب الوقوع دور شد و گفت اروپا باید برای یک درگیری طولانی آماده باشد. در حال حاضر، ساعت گفتگو هنوز فرا نرسیده است، زیرا روسیه جنگ را انتخاب کرد. [and] برای ارتکاب جنایات جنگی… روسیه نمی تواند و نباید در این جنگ پیروز شود و حمله روسیه باید شکست بخورد.»

او به برخی قضاوت‌های نادرست شخصی اعتراف کرد و گفت: «یک سال پیش با پوتین صحبت کردم و او به من اطمینان داد که گروه واگنر [of mercenary soldiers] هیچ ربطی به او ندارد – این صرفا یک پروژه تجاری بود. من این را پذیرفتم. امروز می بینیم که گروه واگنر درگیر جنگ روسیه علیه اوکراین است. این ابزار جدید مافیایی شده است که برای ایجاد جنایت و بی عدالتی استفاده می شود.»

او همچنین پذیرفت که غرب در حال از دست دادن جنوب جهانی است و به اندازه کافی برای پاسخگویی به اتهام استانداردهای دوگانه، از جمله کمک نکردن سریع به کشورهای فقیرتر با واکسن کووید، انجام نداده است. او گفت که یکی از راه‌های رسیدگی به نگرانی‌های جنوب جهانی، اصلاح سازمان ملل است، به‌ویژه که یکی از اعضای دائم شورای امنیت تلاش کرده بود منشور سازمان ملل را از بین ببرد.

ماکرون سپس با بیان اینکه نه اروپا و نه روسیه پایان جنگ سرد را به درستی هضم نکرده اند، به سمت سرزمینی که قبلاً او را در آب داغ قرار داده بود، سرگردان شد. او با تاکید بر اینکه توجیهی برای تجاوز روسیه ارائه نمی کند، استدلال کرد که غرب به سادگی نمی تواند از چالش یافتن راهی برای مقابله با روسیه عمدتا بازسازی نشده یا مردم آن فرار کند.

او توضیح داد: «من یک ثانیه هم به تغییر رژیم اعتقاد ندارم. وقتی می‌شنوم که بسیاری از مردم از تغییر رژیم حمایت می‌کنند، فقط از آنها می‌پرسم برای کدام تغییر، بعدی کیست و چگونه آن را اجرا می‌کنید؟ ما در دهه‌های گذشته بارها تغییر رژیم را تجربه کرده‌ایم و این یک شکست کامل بوده است.»

او اضافه کرد که سوال این است که چگونه می توان با اجازه دادن به روسیه برای ساختن چیزی پایدار برای خود، تعادل ناقص فعلی را تغییر داد و ایجاد کرد. اما او اعتراف کرد که هنوز خیلی زود است که این توافق را با جزئیات بیان کنیم.

ماکرون همچنین ساختار امنیتی ترجیحی خود با محوریت اروپا را پس از جنگ ترسیم کرد، که در آن به وضوح از بریتانیا دعوت کرد تا با شرکت در کنفرانسی که در مورد آینده دفاع هوایی برنامه ریزی کرده بود، نقش مهم امنیتی را ایفا کند. بریتانیا همچنین می‌تواند نقشی را در نسخه پیشرفته انجمن سیاسی اروپا (WPC) که انرژی، سایبری و پیشگیری از بحران را در بر می‌گیرد، ایفا کند.

ماکرون به دلیل ابتکارات گاهی اوقات بد و ایمان آشکار به توانایی خود در رام کردن پوتین مورد انتقاد قرار گرفته است. بدون شک برخی از مواردی که او پیشنهاد می کند بیش از حد فرانسه محور است، اما پس از دوره ای که به طرز عجیبی بی حال به نظر می رسید، به نظر می رسد حداقل آماده است تا دوباره سکان هدایت را در دست بگیرد.