اوکراین و متحدانش باید بر سر یک دیدگاه مشترک از معنای پیروزی در برابر روسیه به توافق برسند

شکست اخیر فرا اقیانوس اطلس در مورد انتقال تانک ها به اوکراین – به ویژه پلنگ های ساخت آلمان – این واقعیت را آشکار کرد که علیرغم تهدید شدید روسیه برای امنیت اروپا، هنوز شکستگی های عمیقی در ناتو وجود دارد.

دولت آلمان سرانجام انتقال تانک های مورد علاقه لئوپارد به اوکراین را تصویب کرد، اما تنها پس از هفته ها فشار شدید سیاسی بر اولاف شولز صدراعظم آلمان.

برای اینکه این اتفاق بیفتد، دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا مجبور شد تسلیم شود و برخی از تانک‌های آبرامز کم مصرف و در عین حال قدرتمند خود را به اوکراین بفرستد.

اما چرا اختلاف؟

تئوری های مختلف پیروزی، دیدگاه های متفاوت در مورد آینده اروپا

برای درک اختلافات دوره‌ای در مورد اوکراین در داخل این بلوک، باید ببینیم که قدرت‌های مختلف ناتو چگونه نقطه پایانی جنگ روسیه را تصور می‌کنند.

طبق شمارش من، حداقل سه “نظریه پیروزی” گسترده بین بخش‌های مختلف اتحاد مشترک وجود دارد.

به این معنا که کشورهای مختلف در داخل اتحاد ایده های متفاوتی در مورد معنای پیروزی در اوکراین و اقدامات مشخصی برای رسیدن به آن نقطه پایانی دارند.

لهستان و کشورهای بالتیک در تئوری حداکثری پیروزی با اوکراین مشترکند. یعنی آنها پیروزی را بر اساس آزادی کامل سرزمین اوکراین که به طور غیرقانونی توسط روسیه پس از خونین ترین روز انقلاب میدان در کیف در 20 فوریه 2014 اشغال شده است، از جمله شبه جزیره کریمه و مناطقی در دونباس تعریف می کنند.

به عنوان بخشی از این پایان بازی، دیدگاه حداکثری همچنین شامل فروپاشی رژیم رئیس جمهور به رهبری ولادیمیر پوتین در کرملین – و در حالت ایده آل، حتی فروپاشی دولت روسیه است.

برای دستیابی به این تعریف از پیروزی، کشورهایی که این دیدگاه را تایید می‌کنند، برای افزایش حمایت مادی از اوکراین با سلاح‌های پیشرفته‌تر تلاش می‌کنند.

علاوه بر این، این گروه از کشورها از رفتار ستیزه جویانه فزاینده با روسیه، امتناع از هرگونه مصالحه یا مذاکره و تشدید فشار بین المللی بر رژیم پوتین حمایت می کنند.

گزینه دوم: ناامید کردن روسیه به اندازه کافی برای نشستن برای مذاکرات صلح

آلمان و فرانسه نیز به نوبه خود تئوری متفاوتی از پیروزی را مطرح می کنند.

آنها آن را به عنوان یک حل و فصل مذاکره پس از مذاکرات در شرایط برابر بین کیف و مسکو تعریف می کنند.

آنها معتقدند روسیه نمی تواند به طور کامل بدون خطر یک تشدید خطرناک – یا حتی هسته ای – محو شود.

به بیان ساده، داشتن یک قدرت هسته ای در هرج و مرج، که اثرات سرریز و بی ثباتی جهانی را برانگیزد، توصیه نمی شود.

به این ترتیب، آنها قصد دارند اوکراین را با تسلیحات کافی مسلح کنند تا هرگونه ابتکار نظامی روسیه را ناکام بگذارند، اما انگیزه‌های احتمالی برای مذاکره را از بین نبرند.

یک وضعیت ایده آل یک بن بست نظامی در جبهه است که ممکن است دو طرف را مجبور کند برای حل اختلافات خود به دیپلماسی روی آورند.

با نگاهی به سیاست آلمان از این منظر، خودداری شولز در تامین تانک به اوکراین بسیار منطقی تر است.

خون بینی مسکو – با این حال اجازه دادن به کریمه

در نهایت، به نظر می‌رسد که بریتانیا و ایالات متحده تئوری پیروزی کمی متفاوت با آنچه کیف در اولویت قرار داده است دارند.

به نظر می رسد لندن و واشنگتن خوشحال هستند که کرملین را خونین کنند و از اوکراین برای بازپس گیری سرزمین های اشغال شده غیرقانونی خود از آغاز تهاجم گسترده در فوریه 2022، از جمله کشورهای خودخوانده جدایی طلب در دونباس حمایت خواهند کرد – اما نه. کریمه

از بین بردن توانایی های متعارف روسیه، بدون ایجاد انگیزه برای پوتین برای تشدید نظامی با استفاده از سلاح های هسته ای، کاملاً در چارچوب “رقابت استراتژیک” واشنگتن قرار می گیرد.

به این ترتیب، ایالات متحده کمک های نظامی قابل توجهی را به اوکراین به صورت تدریجی، برنامه ریزی شده و کاملا هدفمند ارائه می کند و به دنبال آن است که به آرامی توانایی های متعارف روسیه را بدون ایجاد واکنش تشدید کننده از بین ببرد.

برای این منظور، کاخ سفید علناً اعلام کرده است که از اوکراین برای بازپس گیری تنها سرزمین های از دست رفته خود در سال 2022 حمایت می کند و از سؤالات در مورد کریمه طفره می رود.

اوکراینی ها هزینه هر گونه اختلاف نظر را با جان خود خواهند پرداخت

تئوری های متضاد پیروزی که توسط گروه های مختلف کشورهای ناتو به کار گرفته شده است، منجر به افزایش اصطکاک بین متحدان می شود.

به نوبه خود، این امر کل تلاش جنگ را با مشکل مواجه کرده است، زیرا کشورهای مختلف به دنبال پیشبرد مسیرهای مختلف برای پایان دادن به جنگ بر اساس تعریف ترجیحی خود از پیروزی هستند.

کشورها تمایلی به مشارکت در ابتکارات یا حمایت از اقدامات بسیج که برخلاف مسیر ترجیحی آنها در حمایت از کیف و پایان دادن به جنگ است، ندارند.

تفاوت قدرت بین ایالات متحده و بریتانیا، اروپای غربی، و اروپای شمالی و شرقی نقش مهمی ایفا می کند.

از این سه، دومی به طرز شگفت‌انگیزی در پیشبرد دیدگاه‌های خود قاطعانه و موفق عمل کرده‌اند.

آنها با تکیه بر نفوذ رسانه ای که اوکراین هنوز در سراسر جهان از آن برخوردار است و اختلافات داخلی در آلمان، توانسته اند دست شولتز را تحت فشار قرار دهند.

با این حال، همه این دعواها با هزینه ای همراه است که در زندگی اوکراینی ها به حساب می آید.

با تکامل جنگ، تئوری های متضاد پیروزی که توسط اعضای مختلف ناتو برگزار می شود، منجر به درگیری های مکرر می شود که در نهایت به بهبود امنیت اروپا کمک نمی کند.

توافق یکپارچه در مورد آنچه که پیروزی مستلزم آن است به معنای عزم مستحکم برای شکست روسیه است

در عوض، آنچه مورد نیاز است، مصالحه فراآتلانتیکی بر سر آنچه که باید در اوکراین به دست آید، با رهبری کیف در میز مذاکره است.

در حالی که اهداف کیف مشروع و ارزشمند است، اوکراینی‌ها باید پیامدها و نگرانی‌های شرکای خود را نیز در نظر بگیرند، که به شدت به آن وابسته هستند.

این کشورها با هم باید گفتگوهای دیپلماتیک خود را کنار بگذارند و بر روی دیدگاهی مستقیم از آنچه که شامل پیروزی است که می تواند برای همه مشترک باشد، توافق کنند.

در غیر این صورت، خطر تضعیف موفقیت اوکراین و اروپا و امنیت آینده وجود دارد.

ادامه حمایت نظامی از اوکراین قابل بحث نیست، با این حال مذاکره درباره تئوری مشترک پیروزی نباید تابو باشد.

اگر قرار است بین شرکای اعتماد وجود داشته باشد، و اگر می‌خواهیم بر منازعات کنونی غلبه کنیم، رهبران اروپا، آمریکای شمالی و اوکراین باید صریحاً در مورد اینکه جنگ به کجا می‌رود، چه چیزی باید به دست آید و چگونه باید به آن دست یافت، صحبت کنند.

Marius Ghincea محقق دکترا در موسسه دانشگاه اروپایی در فیزوله و پژوهشگر مدرسه Hertie در برلین است. برنامه تحقیقاتی او بر سیاست داخلی سیاست خارجی، به ویژه در ایالات متحده و آلمان متمرکز است.

در یورونیوز، ما معتقدیم که همه دیدگاه ها مهم هستند. با ما در view@euronews.com تماس بگیرید تا پیشنهادات یا موارد ارسالی را ارسال کنید و بخشی از گفتگو باشید.