TechScape: چگونه نینتندو نوآورترین شرکت فناوری زمان ما باقی ماند | فن آوری

افیا خوب و بد، صنعت بازی های ویدیویی به تازگی وسواس دارد. کنسول‌های جدید، فناوری‌های جدید و البته بازی‌های جدید همان چیزی است که سرفصل‌ها را هدایت می‌کند. بنابراین به راحتی می توان یکی از قدیمی ترین شرکت های بازی سازی را نادیده گرفت و میزان موفقیت آن را دست کم گرفت. در این ماه، نینتندو نتایج مالی سه ماهه خود را اعلام کرد و گفت که کنسول نینتندو سوییچ اکنون با فروش 122.5 میلیون دستگاه، پس از سونی پلی استیشن 2 (حدود 155 متری شمال) و DS خود نینتندو (154 میلیون) سومین کنسول بازی پرفروش تمام دوران است. به‌عنوان روزنامه‌نگار gamesindustry.biz، کریستوفر درینگ با اشاره به، در فروش نرم افزار DS را شکست داده است و تقریباً یک میلیارد بازی (994 میلیون) در مقایسه با فروش 949 میلیونی DS فروخته است. آ میلیارد بازی ها!

البته نینتندو یک شرکت سرگرمی است، اما همچنین یک شرکت فناوری است – و مطمئناً یکی از موفق‌ترین شرکت‌های فناوری در اطراف، هم از نظر طول عمر و هم از نظر تأثیر فرهنگی، اگر ارزش بازار مطلق آن نباشد. با این حال هرگز مانند یک شرکت فناوری رفتار نکرده است. صنعت فناوری اختلالات مداوم و رشد غیرقابل توقف را دوست دارد، در حالی که نینتندو دوست دارد با سخت‌افزار نسبتاً متوسطی آزمایش کند تا بیشترین لذت ممکن را از آن ببرد. این شرکت سال ها در زمینه بازی های آنلاین عقب مانده است، جایی که ایکس باکس مایکروسافت پیشتاز شد. رقابت با پلی استیشن بر سر مشخصات فنی کنسول های بازی خود را در دهه 00 متوقف کرد. به‌جای پیوستن به هجوم طلای بازی‌های موبایلی در اوایل دهه ۲۰۱۰، تا سال ۲۰۱۶ منتظر ماند تا اولین بازی‌های گوشی‌های هوشمند خود را با مشارکت توسعه‌دهندگان موبایل منتشر کند – و در اواخر همان سال با پوکمون گو جایزه دریافت کرد.

در بیشتر 17 سالی که بازی‌های ویدیویی را پوشش می‌دهم، نوشته‌هایی درباره اینکه چگونه نینتندو محکوم به فنا است و در گذشته گیر کرده‌ام می‌خوانم. و با این حال، هنوز اینجاست. از روندها پیروی نمی کند و انتظارات را مخدوش می کند – به یاد می آورم که در اولین کار روزنامه نگاری خود در اتاق خبر نشسته بودم، و همکارانم را تماشا می کردم که با تمسخر در ارائه نمایش رونمایی Nintendo Wii با کنترل حرکت در نمایشگاه بازی توکیو در سال 2005، کنسولی که می رفت، تماشا می کردم. برای شکستن چندین رکورد فروش. گاهی اوقات آزمایش‌های آن منجر به شکست می‌شود، مانند پیگیری گیج‌کننده Wii، Wii U، در سال 2012 – اما زمانی که این اتفاق می‌افتد، به جای اینکه کل شرکت را سرنگون کند، مدیران اجرایی را اخراج کند و استراتژی خود را اصلاح کند، به سادگی ادامه می‌دهد و ادامه می دهد

راز نینتندو چیست؟ جدای از تمایل به شکست گاه و بیگاه، و تعهد به پایین نگه داشتن هزینه های سخت افزاری به گونه ای که از هر فروش درآمد کسب کند (برخلاف مایکروسافت و سونی که در کنسول های ایکس باکس و پلی استیشن ضرر می کنند و با فروش بازی آن را برمی گردند) ، یک پاسخ واضح وجود دارد: بازی های آن بسیار سرگرم کننده هستند و از دهه 1980 وجود داشته است. فلسفه طراحی بازی آن در چند دهه گذشته در هاله ای از ابهام قرار داشته است، اما وقتی بینشی از آنچه در دفتر مرکزی مخفی کیوتو آن اتفاق می افتد به دست می آوریم، روندی را می بینیم که سرگرمی را بر هر چیز دیگری ترجیح می دهد.

کریس کوهلر، نویسنده کتاب Power-Up: چگونه بازی‌های ویدیویی ژاپنی به جهان حیات بیشتری بخشید، می‌گوید: «نینتندو در رشد و حفظ استعدادها و تضمین تداوم دانش طراحی بازی عالی بوده است. این واقعیت که نینتندو هنوز سخت‌افزار می‌سازد بسیار مهم است، زیرا آنها می‌توانند این تجربیات عالی را برای رشد اکوسیستم خود بدون نیاز به تعقیب آخرین روندها ایجاد کنند. کوهلر همچنین به اصول اولیه گیم پلی این شرکت اشاره می کند: «اگر به «نمونه اولیه توفو» Splatoon نگاه کنید، می توانید فلسفه طراحی اصلی را ببینید – آنها چیزی را دریافت می کنند که بازی کردن آن لذت بخش است. سپس شروع به فکر کردن در مورد داستان، شخصیت ها، طراحی بصری و غیره کنید. این طرح ها با گیم پلی بسیار مناسب تر می شوند زیرا به صورت ارگانیک ظاهر می شوند. از جانب گیم پلی، بلکه به این دلیل که هیچ کس سعی نمی کند گیم پلی سرگرم کننده را به یک طراحی بصری از قبل موجود هک کند.”

اولین طراحی سرگرم‌کننده به همان اندازه برای سخت‌افزار و نرم‌افزار نینتندو اعمال می‌شود که با تمایل به ریسک‌پذیری تقویت می‌شود. هرکسی که به بیش از 30 سال انتشار ماریو و زلدا نگاه کند و به این نتیجه برسد که نینتندو یک شرکت بدجنس نیست، همه چیز را اشتباه گرفته است. این یک سابقه طولانی در نوآوری های تکنولوژیکی و خلاقانه در بازی های ویدیویی دارد، از صفحه نمایش NES تا Wiimote گرفته تا جهان های سه بعدی و حرکت درست Nintendo 64. چند سال پیش یک نرم افزار مبتکرانه منتشر کرد که مدل های مقوایی را به اسباب بازی های فناوری قابل بازی تبدیل می کرد.

در حال حاضر، یکسان سازی و تثبیت صنعت بازی های ویدیویی یک نگرانی بزرگ است. خرید اکتیویژن بلیزارد توسط مایکروسافت که به طور فزاینده مشکلی دارد، از جمله توسعه دهندگان برجسته تلفن همراه King، نمادی از این امر است، همراه با غول بازی چینی Tencent که دارای سهام در بیش از 40 استودیو بازی مختلف در سراسر جهان و همچنین تجارت بزرگ خود در خانه است. در 10 سال گذشته، ساخت بازی‌ها به قدری گران شده‌اند که امتحان کردن چیزهای جدید هزینه‌های گزافی را برای ناشران به همراه دارد و شکست‌ها سخت‌تر و سخت‌تر جذب می‌شوند. این صنعت به بازی‌های در حال انجامی تقسیم می‌شود که میلیون‌ها کاربر را جمع‌آوری می‌کنند و از یک طرف برای سال‌ها از آن‌ها کسب درآمد می‌کنند – hello Fortnite، Minecraft، World of Warcraft و Destiny – و بازی‌های مستقلی که ساخت آنها نسبتاً ارزان است. در این شرایط، نینتندو یک حضور آرامش بخش است و بازی‌ها و کنسول‌ها را متفاوت از همیشه نمی‌سازد.

نینتندو سوییچ به پایان عمر خود نزدیک می شود. در سال 2017 منتشر شد، پیش‌بینی‌های فروش آن در حال کاهش است، سهام نینتندو در حال افت است زیرا سرمایه‌گذاران خوش خلق به دنبال چیز بعدی هستند. این یک بازی بزرگ دیگر در افق دارد – The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom، در ماه مه – و عقل متعارف نشان می دهد که یک کنسول جدید آماده است تا قبل از پایان سال رونمایی شود. اما با نینتندو، هرگز مطمئن نیستید که در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. به جای بازار، یا مجموعه ای از مدیران عامل تکانشی و همیشه در حال تغییر – چیزی که بسیاری از صنعت فناوری می توانند از آن بیاموزند، به ضربان خود حرکت می کند.

Keza MacDonald ویرایشگر بازی‌های ویدیویی آبان نیوز است و هر چهارشنبه خبرنامه بازی ما، Pushing Buttons را می‌نویسد – اینجا ثبت‌نام کنید.