به بازگشت به لیگ قهرمانان اروپا خوش آمدید: آیا ناپولی اسلحه های بزرگ متزلزل را تکان خواهد داد؟ | لیگ قهرمانان

دبلیووقتی قرعه کشی مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان قبل از کریسمس انجام می شود، همیشه این هشدار می آید: تا فوریه صبر کنید. در پایان مرحله گروهی چه چیزی می تواند به نظر یک تساوی ساده به نظر برسد، ممکن است چند ماه بعد به دلیل نوسانات فرم و آسیب دیدگی، تغییرات مدیریتی و قراردادهای ژانویه تاثیرگذار باشد، بسیار متفاوت به نظر می رسد.

اخیراً این به این معنی است که سوپرباشگاه‌ها خودشان را نشان می‌دهند، عضله‌های مالی را از طریق هر ضربه‌ای که ممکن است در پاییز رخ داده باشد، تقویت کنند. اما از آنجایی که مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا از روز سه‌شنبه آغاز می‌شود، خیلی کم حل شده است و رقابت بازتر از یک دهه یا بیشتر به نظر می‌رسد.

تا حدی به مسائل فردی در باشگاه‌ها برمی‌گردد، اما شاید این حس نیز وجود داشته باشد که فوتبال اروپا ممکن است در آستانه یکی از فوران‌های دوره‌ای خود باشد. این فقط یک فصل دیگر از مدل فعلی لیگ قهرمانان اروپا نیست. این است که سلطه اقتصادی لیگ برتر و عزم جیانی اینفانتینو برای پیشبرد جام جهانی باشگاه‌های جهان در نهایت منجر به بحث جدی در مورد ساختار مالی بازی می‌شود، حتی اگر آخرین پیشنهاد سوپرلیگ 80 تیمی نشان دهد که سوالات اشتباه پرسیده می شود

و درست همانطور که برخی از سرمایه گذاران شروع به تعجب کرده اند که آیا امکان رقابت با پروژه های دولتی وجود دارد یا خیر، اتهامات لیگ برتر علیه منچسترسیتی و این احتمال که قوانین مالی بازی در نهایت وجود داشته باشد، وجود دارد.

هیچ کس نمی تواند مطمئن باشد که این بازی چگونه و چه زمانی انجام می شود، اما یکی از نتایج احتمالی، از بین رفتن سلطه لیگ برتر است. در عین حال، اسپانیا که اخیراً بسیار قدرتمند است، برای اولین بار از زمان تصویب فرمت فعلی در سال‌های 2003-2004، تنها با یک طرف در 16 تیم آخر (تنها دو بار قبل از آن فقط دو طرف حضور داشت). صفحات در حال جابجایی هستند.

اما پشت این روایت‌های کلان، غیرقابل پیش‌بینی بزرگ و اساسی فوتبال نهفته است: فوتبال در برابر زورگویی در مسیر مورد انتظار مقاومت می‌کند. باشگاه‌هایی که ضریب یوفا به‌عنوان بهترین دو لیگ اروپا رتبه‌بندی می‌کنند، حتی در لیگ قهرمانان اروپا هم حضور ندارند، آرسنال موفق به صعود نشد و بارسلونا حذف شد.

بایرن مونیخ، رهبر بوندسلیگا، در مرحله گروهی قدرتمند بود و شش برنده از شش برد، اما آنها با اولین چالش واقعی خود در داخل کشور از فصل 19-2018 مواجه هستند. ممکن است پاری سن ژرمن صدرنشین لیگ 1 باشد، اما همچنان مستعد موفقیت های خنده دار است. رهبران سری آ، ناپولی، فوق‌العاده بازی می‌کنند، اما در حال پیشروی در قلمروی ناشناخته هستند: آنها هرگز فراتر از مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان یا جام اروپا نرسیده‌اند.

با اضافه شدن به احساس بی ثباتی، قرعه کشی شیطانی است، خدای بزرگ فوتبال هنوز هم می تواند کسانی را که مقدسات آن را تهدید می کنند، اذیت کند. پاری سن ژرمن برنده توپ طلا و کفش طلا از جام جهانی است، اما نمی تواند به خوبی از مرحله گروهی دیدن کند: خوب، مجازات شما برای دوم شدن، بازی با بایرن است. فلورنتینو پرز در حمایت از سوپرلیگ اروپا شکایت می کند که رئال مادرید تنها در 9 بار با لیورپول دیدار کرده است: عالی است، می توانید فینال فصل گذشته را در یک شانزدهم نهایی تکرار کنید.

برای پاری سن ژرمن، همیشه این سوال مطرح می شود که آیا تیمی که با گوشت آسان فرانسه چاق شده می تواند خود را برای یک بازی کاملاً متفاوت مقابل تیم نخبه مطرح کند، اما این موضوع به دلیل آسیب دیدگی زوج طلایی شده لیونل مسی پیچیده تر می شود، اگرچه او باید بازگردد. و کیلیان امباپه که به هر حال از زمان ناامیدی از باخت در فینال جام جهانی از بهترین حالت خود فاصله گرفته است.

بایرن نیز با کسب 10 قهرمانی متوالی در بوندسلیگا با مشکل مشابهی روبرو شده است. این نشان دهنده این است که تسلط آنها تا چه حد کامل بوده است که هفت تساوی و یک شکست در 19 بازی اول آنها در این فصل به عنوان یک ضربه بزرگ در نظر گرفته می شود. صعود به مرحله یک شانزدهم نهایی بسیار خوب است، اما مشکل باشگاه و مربی آنها، یولیان ناگلزمن، بالا بردن بازی خود در مسابقات بزرگتر اروپایی بوده است. با وجود اینکه آنها اکنون ژائو کانسلو را در اختیار دارند، بایرن نیز بدون بازیکنان اصلی است و مانوئل نویر، سادیو مانه و لوکاس هرناندز همگی مصدوم هستند.

رئال مادرید اخیراً متحمل تلاطم شده است و از 9 بازی اخیر خود در لیگ فقط 4 پیروزی کسب کرده است، اما این ممکن است مهم نباشد – عملکرد آنها در لیگ قهرمانان اغلب منطق را به چالش می کشد. فصل گذشته، آنها در بازی‌های طولانی مقابل پاری‌سن‌ژرمن، چلسی و منچسترسیتی در مرحله حذفی دوم شدند و همچنان راهی برای پیروزی پیدا کردند. تکیه بر تیبو کورتوا، لوکا مودریچ یا کریم بنزما برای انجام کاری درخشان در یک لحظه کلیدی، راه قابل اعتمادی برای پیروزی نیست، اما شاید همچنان قابل اعتمادتر از تیم پرهیجان لیورپول باشد که توسط یورگن کلوپ بداخلاق تر اداره می شود.

سیتی محبوب‌ترین کتاب‌سازان است، اما آن‌ها نیروی مقاومت‌ناپذیر قدیم نیستند. ممکن است پپ گواردیولا در تصمیم خود برای تخلیه کانسلو ثابت شده باشد، و گرسنگی که او کمبود آن را تشخیص داده بود، بازگردانده شده باشد، اما با کوین دی بروین، روبن دیاس، آیمریک لاپورته و فیل فودن همه این روزها شروع کننده نامشخص هستند. حداقل می توان گفت که سیتی در حال گذار غیر منتظره ای است.

این ممکن است به موضوع واضح ارلینگ هالند مرتبط باشد یا نباشد، یک گلزن بزرگ که نیاز به سرویس سریع تری نسبت به روش گواردیولا برای ایجاد ساختارهای ضد فشار دارد. و چه کسی می داند که اتهامات لیگ برتر علیه آنها چه تاثیری می تواند داشته باشد: آیا آنها گالوانیزه خواهند شد یا بازیکنان شروع به تعجب خواهند کرد که آیا حرفه آنها جای دیگری است؟

چلسی تیم بزرگی دارد که هنوز در حال فروپاشی است، در حالی که تاتنهام به طور غیرقابل قبولی به میدان می‌رود و اینترناسیونال و میلان از ناپولی به خوبی فاصله دارند. بوروسیا دورتموند در داخل کشور در فرم غنی است، اما نه آنها و نه RB لایپزیگ به نظر نمی رسد عمق تیم را برای به چالش کشیدن داشته باشند. بنفیکا که در مرحله گروهی به اندازه کافی خوب بازی کرد تا آنها را به یک خارجی قابل قبول تبدیل کند، انزو فرناندز را به چلسی باخت. که ناپولی را تنها تیمی با ترکیبی عمیق می‌کند که با اطمینان می‌توان گفت در فرم است.

از آنجایی که بازی تغییرات اساسی مالی را در نظر می گیرد، باید به یاد بیاوریم که فوتبال تا چه حد غیرقابل پیش بینی باقی مانده است و این غیرقابل پیش بینی بودن چقدر در جذابیت آن نقش اساسی دارد.