آنلیس بورخس، خبرنگار بین المللی یورونیوز به همراه تیم امداد و نجات زلزله ترکیه

بر خلاف همه شانس‌های ظاهری، تیم‌های نجات در آنتاکیا در مأموریت‌های خطرناک و به ظاهر بی‌پایان راه خود را از میان تپه‌های عظیم آوار انتخاب می‌کنند. آنها به امید یافتن بازماندگان، پنج روز پس از آن که مناطقی از ترکیه و سوریه در زلزله ویرانگر 7.8 ریشتری روز دوشنبه ضربه خوردند، رانده شدند.

من برای همراهی با یکی از این ماموریت ها دعوت شدم و توانستیم به عنوان تیم ترکیه ای فیلمبرداری کنیم، بسیاری از آنها داوطلبانی بودند که تجربه قبلی نداشتند، بیل زدند و در میان آوارها به دنبال نشانه ها یا صداهایی از بازماندگان بودند.

فیلم ما را در بالا ببینید

یک ساختمان پنج طبقه به تپه ای از صفحات بتنی و فلز پیچ خورده تبدیل شده بود، اما به مدت چهار ساعت امدادگران با اطمینان از شنیدن صداها کار کردند.

آن‌ها به سکوت در خیابان دعوت می‌کردند، به این امید که بتوانند با کسی که در پایین گیر افتاده است، ارتباط برقرار کنند.

و سپس، در این لحظه حساس، یک فریاد ناگهانی از بالای زمین: یک هشدار یک سد در خارج از شهر ترکیده است. امدادگران برای فرار از محل حادثه تلاش کردند.

اما در نهایت متوجه شدند که این یک زنگ خطر اشتباه بوده است. مقامات ترکیه غارتگران را به انتشار اطلاعات نادرست متهم می کنند، به این امید که از هرج و مرج بعدی سود ببرند.

با هشدار، جستجو با تجهیزات تخصصی و کمک اعضای خانواده که سعی در توضیح نقشه طبقه ساختمان قبل از فاجعه داشتند، از سر گرفته شد.

نوردان یلماز در میان آنها بود.

او به ما گفت: منتظر برادرم، همسر و فرزندانشان هستم. من امیدوار هستم، زیرا بازماندگانی هستند که آوار را زنده ترک کردند. ایمانم را از دست نداده ام.»

اما با وجود همه امیدها و ایمان خانواده و امدادگران، ماموریت این بود که با بیرون آمدن جسدی از صحنه، با غم و ناامیدی به پایان برسد. به نظر می‌رسید معجزه‌ای که انتظارش را داشتند قرار نبود آن شب اتفاق بیفتد.

و دردی که از قبل بسیار زیاد بود فقط کمی بزرگتر شد.

گویی موج صدمات و ویرانی که این کشور را زیر آب می برد، نمی خواست عقب نشینی کند.