استرالیا و نیوزلند بهترین موقعیت را برای زنده ماندن از آخرالزمان هسته ای دارند | نیوزلند

این کشور خوش شانس می تواند روی یک ثروت خوب دیگر حساب کند، به طوری که محققان استرالیا – به دنبال همسایه نیوزلند – بهترین موقعیت را برای زنده ماندن در یک زمستان هسته ای و کمک به راه اندازی مجدد تمدن انسانی در حال فروپاشی پیدا کردند.

مطالعه منتشر شده در مجله Risk Analysis استرالیا، نیوزیلند، ایسلند، جزایر سلیمان و وانواتو را به عنوان کشورهای جزیره ای توصیف می کند که پس از یک “فاجعه ناگهانی کاهش نور خورشید” مانند یک جنگ هسته ای، آتشفشان فوق العاده قادر به تولید غذای کافی برای جمعیت خود هستند. یا برخورد سیارکی

محققان می نویسند: «احتمالاً در شدیدترین سناریوها در سرتاسر سیاره بازمانده هایی وجود خواهد داشت» – با کسانی که در انعطاف پذیرترین کشورها هستند بهترین شانس برای جلوگیری از فروپاشی پیش از صنعت را دارند.

نویسندگان 38 کشور جزیره ای را بر اساس 13 عامل مقایسه کردند که به گفته آنها می تواند موفقیت را به عنوان یک وضعیت بقای پسا آخرالزمانی پیش بینی کند، از جمله تولید غذا، خودکفایی انرژی، تولید و تأثیر فاجعه بر آب و هوا. استرالیا و نیوزیلند – هر دو تولیدکنندگان محصولات کشاورزی قوی و دور از مکان های احتمالی ریزش هسته ای نیمکره شمالی – در صدر جدول قرار گرفتند و استرالیا در مجموع بهترین عملکرد را داشت.

این مطالعه نتیجه‌گیری می‌کند که «بافر تأمین غذای استرالیا غول‌پیکر است، با پتانسیل تغذیه ده‌ها میلیون نفر اضافی».

زیرساخت‌های نسبتاً خوب، مازاد انرژی زیاد، امنیت بالای سلامت و بودجه دفاعی، همگی به صعود آن به بالای جدول کمک کردند. با این حال، استرالیا یک عامل مهم در مقابله با آن داشت: روابط نظامی نسبتا نزدیک آن با بریتانیا و ایالات متحده باعث شد تا این کشور به یک هدف در جنگ هسته ای تبدیل شود.

به گفته نویسندگان، در این زمینه، نیوزلند با وضعیت طولانی مدت فاقد سلاح هسته ای، مزایایی را به نمایش گذاشت. انعطاف پذیری آن در صورت افت ناگهانی دمای جهانی ناشی از یک دوره تاریکی (همه جا در نیوزیلند نسبتاً نزدیک به اقیانوس است و آن را از افت شدید دما محافظت می کند) نیز کمک خواهد کرد.

یکی از نویسندگان این مطالعه، پروفسور نیک ویلسون از دانشگاه اوتاگو، ولینگتون، گفت: «ما این اقتصاد صادرات مواد غذایی فوق العاده کارآمد را داریم که می تواند نیوزلندی ها را چندین برابر فقط از طریق صادرات تغذیه کند. وی افزود، حتی در بدترین سناریو – کاهش 61 درصدی محصولات در طول زمستان طولانی هسته ای – نیوزلندی ها همچنان به اندازه کافی برای خوردن خواهند داشت.

ویلسون افزود، علیرغم فراوانی مواد غذایی نیوزلند و رتبه بالای آن در معیارهای انسجام اجتماعی، تعطیلی تجارت جهانی می تواند فروپاشی اجتماعی را تا حدودی افزایش دهد.

ویلسون گفت: “من نگران امنیت کاذب برای نیوزیلند هستم.” این کشور دیگر هیچ گونه سوخت پالایشگاهی نداشت و به شدت به واردات دیزل، آفت کش ها و ماشین آلات مورد نیاز برای حفظ بخش کشاورزی غالب خود وابسته است.

ویلسون و نویسنده همکار دکتر مت بوید نوشتند که سایر کشورهای جزیره ای در چنین بحرانی قادر به تولید غذای کافی خواهند بود، اما سقوط احتمالی صنعت و انسجام اجتماعی، انعطاف پذیری آنها را زیر سوال برد. چین، روسیه و ایالات متحده می توانند شاهد کاهش 97 درصدی تولید مواد غذایی تحت مدل های زمستانی هسته ای باشند و مجبور خواهند شد به فناوری های جدید تولید مواد غذایی تکیه کنند.