“بازدید دولتی” ماهرانه زلنسکی از بریتانیا حرکتی کلیدی برای حفظ اوکراین در ذهن غرب است | ولودیمیر زلنسکی

تعداد کمی از رهبران جهان برای یک سفر دولتی موثر با لباس‌های رزمی به بریتانیا می‌آیند، اما حتی تعداد کمتری از رهبران برای یادآوری عظمت و تاریخ میزبان خود به بریتانیا می‌آیند، و آشکارا مخاطبان متملق را چنان متقاعد می‌کنند که دنیا واقعاً چنین است. به رهبری کشورشان نیاز دارند. ولودیمیر زلنسکی مهارت‌های خارق‌العاده زیادی به عنوان یک شومن دارد، اما یکی از آن‌ها توانایی منحصربه‌فردی برای جذب روحیه یک ملت است.

در نگاهی به گذشته، برای رهبر اوکراین نابخشودنی بود که فقط از رهبران اتحادیه اروپا در نشست بروکسل بازدید می کرد و همچنین به بریتانیا پرواز نمی کرد – قدرت بزرگ اروپایی که از همان ابتدا نه تنها از حمایت اخلاقی برخوردار بود، بلکه در اتحادیه اروپا حضور داشت. پیشتاز در ارائه تسلیحات، آموزش، اطلاعات، و از سال 2014 با اوکراین با کمک به بازسازی نیروی دریایی خود همکاری کرده است. بنابراین وقتی فاش شد که زلنسکی احتمالاً پنج‌شنبه با رهبران اتحادیه اروپا سخنرانی خواهد کرد، باید مشخص می‌شد که او نیز به لندن می‌آید، اما این دیدار که به‌دقت برنامه‌ریزی شده و طراحی شده بود، مخفی نگه داشته شد تا اینکه داونینگ استریت این خبر را قبل از آن اعلام کرد. ساعت 9 صبح

این دیدار شخصاً برای ریشی سوناک مهم است، حتی یک تسکین. هر چقدر هم که او حمایت خود را از اوکراین ابراز کند یا از کیف بازدید کند، از نظر شخصیتی نمی تواند ارتفاعات چرچیلی بوریس جانسون را کاملاً تداعی کند یا همان رابطه ای را برقرار کند که جانسون و زلنسکی در روزهای آغازین سرنوشت ساز جنگ ایجاد کردند. . سوناک به جز قد، تام کروز نیست.

گزارش‌هایی مبنی بر اینکه سوناک هنگام نخست‌وزیری، علاقه یک حسابدار به هزینه جنگ را در پیش گرفت، ممکن است منعکس‌کننده تمایل معقول برای محافظت از بودجه عمومی باشد، به‌ویژه با توجه به گزارش‌های اخیر در مورد فساد در داخل وزارت دفاع اوکراین، اما برخی می‌ترسیدند که نشان دهنده تغییر در سبکی از پیشینیانش بله، زلنسکی خطر تمجید از جانسون را در سخنرانی خود به عهده گرفت و گفت: «شما دیگران را در زمانی که کاملاً غیرممکن به نظر می‌رسید متحد کردید»، اما از لحن زلنسکی مشخص بود که پیوند او با بریتانیا بود، نه یک نخست‌وزیر. برای سوناک نیز این دیدار کسانی را که می گویند بریتانیا خارج از اتحادیه اروپا دیگر بازیگر ژئوپلیتیکی نیست، بلکه در کنار پاریس جایی که زلنسکی در رتبه بعدی سفر می کند، به چالش می کشد.

برای زلنسکی، این سفر دوران جنگ، دومین سفر خارج از کشور پس از سفر هشت ساعته در 21 دسامبر به کنگره ایالات متحده، به همان اندازه مهم بود.

او در هفته‌های اخیر از همسرش خواسته است که بار دیپلماسی خارجی را به دوش بکشد و او را در همبستگی با مردمش در نبرد در خانه رها کند. اما با رسیدن جنگ به لحظه تعیین کننده – حمله بهاری پیش بینی شده روسیه – او مجبور شد سفرهای خارجی بیشتری را به خطر بیندازد. تنها 16 روز به اولین سالگرد تهاجم باقی مانده است.

زلنسکی کاملاً آگاه بوده است که یک سال بعد باید جنگ را در خط مقدم ذهن غرب سرگردان نگه دارد. زمین لرزه، سیاست داخلی و جوایز موسیقی برای دستور کار اخبار با هم رقابت می کنند.

در نمایه برجسته مجله تایم در ماه دسامبر، زلنسکی اعتراف کرد: «مردم این جنگ را در اینستاگرام و رسانه های اجتماعی می بینند. وقتی از آن بدشان می آید، دور می شوند.» او توضیح داد که این طبیعت انسان است و وحشت راهی برای بستن چشمانمان دارد. او گفت: «این خون زیادی است. “این احساسات زیادی است.”

زلنسکی توجه جهانیان را به شدت احساس کرده است و این به دستیاران او تقریباً به اندازه بمب های روسیه مربوط می شود. به گزارش تایم، اکثر شب‌ها، وقتی برنامه‌اش را بررسی می‌کند، فهرست وظایف او کمتر به خود جنگ مربوط می‌شود تا نحوه درک آن. ماموریت او این است که جهان آزاد این جنگ را مانند اوکراین تجربه کند: به عنوان موضوعی برای بقای خود.

پیام او با خستگی در کنار سخنرانان لرد و عوام ساده بود: “اوکراین یا این جنگ در اروپا را فراموش نکنید.” همانطور که جان مک فال، سخنران لردها، به زلنسکی گفت، رهبری در مورد دیده شدن است.

بنابراین، اگر سفر قبلی به ایالات متحده هدفی از سفت کردن فشارهای جمهوری خواهان متزلزل داشت، بازدید از بریتانیا کمتر به دنبال حمایت از این کشور بود. این درباره قدردانی، تشریفات، و قدردانی از سخاوت منحصر به فرد بریتانیا در جنگ جهانی دوم بود، موضوع سخنرانی چرچیلی که او در ماه مارس از طریق ماهواره ایراد کرد.

اساسی ترین بخش این سخنرانی تداعی کننده این بود که چقدر در جنگ در خطر بود. زلنسکی گفت که جنگ فقط در مورد اوکراین نبود، بلکه تغییر جهان و تهدیدی برای نظم حقوقی بین‌المللی بود. او با ادعای اینکه بریتانیا «با ما در ائتلافی از دوستان و ارزش‌ها راهپیمایی می‌کند» وعده داد در آینده «هیچ منطقه خاکستری وجود نخواهد داشت که زندگی انسان در آن اهمیتی نداشته باشد».

جنگ در اوکراین کاملاً جنگی برای پایان دادن به همه جنگ‌ها نبود، زیرا به گفته او، محو کردن شر از طبیعت بشر غیرممکن است، اما به طرف بهتر بشریت اجازه می‌دهد که پیروز شود. پس از اینکه ما با هم پیروز شدیم، هر متجاوزی، فرقی نمی‌کند کوچک باشد یا بزرگ، می‌داند که اگر به نظم بین‌المللی حمله کند چه چیزی در انتظارش است… هر متجاوزی بازنده خواهد بود.»

اما در پس وعده‌های شعاری «تاریخ جدید»، این دیدار حاوی مطالبات عملی بود. زلنسکی به نحوی از به نظر رسیدن الیور توئیست ناسپاس که همیشه درخواست بیشتری می‌کند، به طرز ماهرانه‌ای درخواست هواپیمای جنگی برای اوکراین، یا آنچه او به عنوان بال آزادی توصیف می‌کند، کرد. انگلیس در عمل هواپیمای مورد نیاز زلنسکی را ندارد، اما با اعلام این که بریتانیا آموزش خلبانان اوکراینی را ارائه می دهد، بریتانیا راه را برای اروپا برای ارائه هواپیما آماده می کند.

او همچنین از ائتلاف جدید تسلیحات دوربرد که به عمق اراضی اشغالی روسیه حمله می‌کنند، نیاز به بردن ولادیمیر پوتین به دادگاه جنایات جنگی و نیاز به تحریم‌های موثرتر صحبت کرد.

زلنسکی خوشحال خواهد شد که رهبران اپوزیسیون در سؤالات نخست وزیر این موضوعات را مطرح کردند. اما در عمل، دولت بریتانیا درباره حکمت یک دادگاه ویژه جنایات جنگی برای محاکمه پوتین در لاهه تردید دارد.

تحریم هایی که بریتانیا از حلقه پوتین اعلام کرد، یک عنصر اجرایی دارد. آنچه مهمتر است این است که غرب چگونه می‌خواهد جریان درآمدهای نفتی به خزانه روسیه را با وجود اعمال محدودیت‌های قیمتی بر نفت خام و فرآورده‌های نفتی متوقف کند. کارشناسان تحریم به شدت با هم اختلاف دارند که آیا این سقف ها کار می کنند یا خیر. به همین ترتیب، شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد چین و ترکیه مایل به پر کردن شکاف های تجاری، از جمله شکاف های نیمه هادی ها بوده اند. اما بریتانیا ممکن است مایل باشد در مورد این موضوع که آیا دارایی های توقیف شده روسیه می تواند به اوکراین داده شود، موضوع لایحه ای که توسط کریس برایانت، نماینده ارشد حزب کارگر ارائه شده است، حرکت کند.

در نهایت زلنسکی از پیروزی صحبت کرد، اما هیچ تعریفی ارائه نکرد – شاید با بیان اینکه چقدر در خطر است، سخنرانی لازم نیست به جزئیات مرزهای جغرافیایی بپردازد. این مکالمات سخت‌تر ممکن است در انتظار او باشد، هنگامی که او چهارشنبه با اولاف شولز و امانوئل ماکرون در پاریس صحبت می‌کند.