بقایای کشتی حامل ظروف «معمولی» کمیاب برنده حفاظت در سواحل کنت شد | میراث

بقایای یک کشتی بادبانی اواسط قرن نوزدهم که مردم بریتانیا را به نیوزیلند می‌برد و محموله‌ای از سرامیک‌های استثنایی کمیاب در آن حمل می‌کرد، ۱۶۷ سال پس از غرق شدن در سواحل کنت، برای محافظت در فهرست قرار گرفت.

قایق بسته چوبی ژوزفین ویلیس که در لایم هاوس ساخته شد و در سال 1854 توسط HH Willis & Co به آب انداخته شد، در چهار مایلی (6.4 کیلومتری) جنوب بندر فولکستون پس از برخورد با کشتی بخار Mangerton در 3 فوریه 1856 تأسیس شد و 70 نفر از جمله جان خود را از دست دادند. کاپیتان ادوارد کانی این کشتی در دو قسمت در بستر دریا به عمق 23 متر قرار دارد.

برخی از سرامیک‌های روی کشتی هنوز در جعبه‌های خود هستند و چندین الگوی ناشناخته بر روی فنجان‌ها، بشقاب‌ها و کاسه‌ها کشف شده است که اگرچه در آن زمان مفید بودند، اما امروزه در مجموعه‌های موزه‌ها مشابهی ندارند.

انگلستان تاریخی گفت که کشتی شکسته و سرامیک‌هایی که از سفال‌های مکبورو، چارلز میگ و داونپورت به دست آمده‌اند، به دانش صنعت سفال صادراتی انگلستان در قرن نوزدهم می‌افزایند.

کشتی ژوزفین ویلیس در دومین سفر رفت و برگشت خود به نیوزلند بود که غرق شد. در اولین سفر خدمه، تلاشی برای شورش انجام شد که 12 نفر در اوکلند فرار کردند، در حالی که دیگران در طول سفر برگشت در کلکته اخراج شدند.

این کشتی با 44 خدمه و 66 مسافر در 1 فوریه 1856 در دومین سفر سرنوشت ساز خود به نیوزلند رفت. با اشتباه گرفتن نور در کانال با فانوس Dungeness، شروع به تنظیم مسیر کرد، اما نور از نزدیک شدن به SS Mangerton بود، یک کشتی بخار پیچ با بدنه آهنی در مسیر خود از لیمریک به لندن.

ژوزفین ویلیس در جریان این برخورد به دو نیم شد و برخی از خدمه و مسافران زنده ماندند، اما بین 69 تا 70 نفر جان خود را از دست دادند. این کشتی در سال 2018 توسط غواصان دوباره کشف شد.

جیمز کانی، نبیره کاپیتان کشتی، ادوارد کنی، گفت: من خوشحالم که داستان از دست دادن ژوزفین ویلیس گفته می شود و از کشتی غرق شده محافظت می شود. من به تحقیقات خود در مورد ساخت کشتی و افرادی که آن را اجاره کرده اند ادامه می دهم. من همچنین در مورد زندگی خدمه و مسافران بیشتر می آموزم. هم آنهایی که در دریا در این فاجعه گم شدند و هم آنهایی که جان سالم به در بردند و بعدها به زندگی جدید خود در آن سوی دنیا رسیدند.»

دانکن ویلسون، مدیر اجرایی Historic England، گفت که داستان این محموله نادر به ما سرنخ‌هایی می‌دهد تا به بهبود دانش ما در مورد صنعت سرامیک صادراتی ویکتوریا در اواسط قرن نوزدهم کمک کند.

گراهام اسکات، باستان شناس دریایی باستان شناسی وسکس، می گوید: «بیشتر سرامیک هایی که با کشتی حمل می شد، کالاهای معمولی، مقرون به صرفه و تولید انبوه بود که اکثر مهاجران اروپایی در نیوزیلند حداقل می توانستند آرزوی داشتن آن را داشته باشند. با این حال، از آنجایی که نسبتاً ساده هستند، علاقه چندانی به مجموعه‌داران ندارند و اغلب در مجموعه‌های موزه وجود ندارند.

بنابراین، این سرامیک ها هم معمولی و هم خاص هستند. آنها نه تنها به روشن کردن صنعت و تجارت ویکتوریایی و زندگی مهاجران کمک می کنند، بلکه به پر کردن شکاف های مهم در مجموعه هایی که آن موزه ها برای ما نگهداری می کنند و به نمایش می گذارند نیز کمک می کنند.