اگر تغییر قلب BP یک دور برگشتی نباشد، مطمئناً یک انحراف بزرگ است | نیلز پراتلی

تیاو از وزیر آب و هوای سایه حزب کارگر، اد میلیبند، و دیگران خواست تا مالیات بادآورده «مناسب» بر بریتیش پترولیوم و برادرانش را پس از افشای دوبرابر شدن سود این شرکت بزرگ نفتی، کمترین نگرانی مدیر اجرایی برنارد لونی است. نفوذ قدرتمندتر سهامداران خود شرکت هستند که به وضوح خواستار تجدید نظر در تعهدات قبلی برای کاهش 40 درصدی تولید هیدروکربن در این دهه شده اند.

سه سال پیش، زمانی که او در کار تازه بود، لونی به نظر می رسید که تصمیمش را گرفته است. او خطاب به سرمایه گذاران و تحلیلگران صنعت گفت: «امروز درباره یک چشم انداز است، یک مسیر سفر». «جهت تعیین شده است. به سمت صفر خالص می رویم. راه برگشتی نیست.”

و حالا؟ بریتیش پترولیوم استدلال می‌کند که هنوز هیچ تغییری وجود ندارد، زیرا یک میلیارد دلار اضافی (830 میلیون پوند) در سال تا سال 2030 به چیزی که شرکت آن را «موتورهای رشد انتقالی» می‌نامد – یعنی سوخت‌های زیستی، نقاط شارژ الکتریکی، باد، خورشیدی و هیدروژن این همان چیزی بود که لونی در روز سه‌شنبه از «تکیه» به همان استراتژی صحبت کرد.

اما مبلغ اضافی معادل آن نیز به نفت و گاز اختصاص خواهد یافت، به این معنی که جاه طلبی برای کاهش 40 درصدی تولید هیدروکربن تا سال 2030 به نفع رقم 25 درصد کنار گذاشته شده است. در حالی که BP می‌گفت بدون «بشکه‌های حاشیه کم» که از برنامه تولید حذف می‌شود، با خوشحالی زندگی می‌کند، اکنون به «فرصت‌های بازپرداخت سریع چرخه کوتاه» اشاره می‌کند. این ممکن است به عنوان یک دور به حساب نیاید، اما یک انحراف بزرگ است.

لونی با تاکید بر نیاز به یک انتقال “منظم”، استدلال کرد که جهان “مکان متفاوتی است” و “به انرژی ایمن و مقرون به صرفه و همچنین کربن کمتر نیاز دارد.” خب، بله، حمله روسیه به اوکراین آشکارا محاسبات اقتصادی را متحول کرده بود. قیمت نفت در حال حاضر 80 دلار به علاوه در هر بشکه است در مقابل 40 دلار زمانی که صحبت های انتقالی مطرح شد. این امر فشار سرمایه‌گذاران را برای نفتی بودن برای مدت طولانی‌تر توضیح می‌دهد: سهام BP، حتی با افزایش ۷ درصدی پس از آخرین نتایج، همچنان به‌طور قابل‌توجهی پایین‌تر از ارزش سهام شرکت ExxonMobil است که به طور شرم‌آوری روی نفت متمرکز است.

اما می‌دانیم که این طرح بعدی به کجا می‌رود و آیا حتی تعهدات هیدروکربنی رقیق‌شده نیز در برابر بازنگری دیگری آسیب‌پذیر هستند. بریتیش پترولیوم بازده سرمایه 15 درصدی حاصل از سرمایه‌گذاری‌های تازه نفت و گاز خود را انجام می‌دهد، اما تنها به 6 تا 8 درصد در بخش‌هایی از سبد انرژی‌های تجدیدپذیر خود اشاره می‌کند. مشکل در تلاش برای راضی کردن همه طیف های سرمایه گذار در این است. حتی جمعیتی که با صدای بلند اعتبار زیست‌محیطی خود را اعلام می‌کنند، به نظر می‌رسد دو چیز را همزمان می‌خواهند: هاله انرژی‌های تجدیدپذیر به‌علاوه جوایز بیشتری که در روز سه‌شنبه به نمایش گذاشته می‌شوند – سود رکورد ۲۸ میلیارد دلاری در سال ۲۰۲۲ و بازخرید سهام انبوه – از نفت و گاز کثیف.

لونی پیش‌بینی کرد که طرح سرمایه‌گذاری جدید و اصلاح‌شده‌اش تا سال 2030 درآمد بالایی بین 51 تا 56 میلیارد دلار خواهد داشت. اگر این جاه‌طلبی در چند سال آینده برآورده شود، زندگی او بدون دردسر خواهد بود. با این حال، اگر اهداف مالی دور از دسترس به نظر برسند، مشکلاتی به وجود خواهند آمد. در این صورت، تصور این که فشار برای کنار گذاشتن خط «تکیه» و متزلزل شدن روی انرژی‌های تجدیدپذیر، دشوار نیست.

میلی بند و همکاران باید توجه داشته باشند. می توان تمام روز در مورد اینکه آیا مالیات بادآورده «مناسب» بر سود دریای شمال، نرخ سرفصل را 75 درصد تعیین می کند، مانند اکنون، یا 78 درصد، همانطور که در نروژ حاکم است، بحث کرد. اما داستان بزرگ‌تر در جاهای دیگر اتفاق می‌افتد: این سیگنال از سوی شرکت‌هایی مانند BP، Shell و دیگران است که انتقال به یک سیستم انرژی کمتر کربن بیشتر از پیش‌بینی‌های قبلی طول خواهد کشید. این درس مهمتر از فصل نتایج فعلی است.