سلطنت استیو بورثویک در انگلستان در میان انبوهی از اشتباهات آغاز شد | تیم اتحادیه راگبی انگلیس

تیویکنهام بعد از ظهر شنبه کمی متفاوت بود. همان پیاده‌روی از ایستگاه، کنار همان دکه‌ها در خیابان ویتون، از کنار چهره‌های مشابه، زیر همان هوای غم‌انگیز فوریه، برای تماشای تیمی از انگلیس بود که عمدتاً با همین نام‌ها ساخته شده بودند. در چند سال گذشته در اینجا در صفحه تیم بوده و خارج شده اند. هوای اطراف محل تغییر کرده بود. مردم مطمئن نبودند که دقیقاً از بعدازظهر آینده چه انتظاری داشته باشند، به جز اینکه، هر چیز دیگری، حداقل چیزی متفاوت از آنچه اخیراً از انگلیس در اینجا دیده‌اند، خواهد بود.

این قول آنقدرها هم دوام نیاورد. بیست دقیقه پس از شروع بازی، اوضاع دوباره کمی آشنا بود. و وقتی همه چیز تمام شد، همه با همان نتیجه قبلی روبرو شدند. انگلیس کارهای بسیار زیادی برای انجام دادن دارد، اگر قرار است به اندازه ای خوب شوند که مردم اینجا معتقدند که باید باشند. آنها اکنون شوت خود را در یک گرند اسلم در دور افتتاحیه چهار دوره مسابقات قهرمانی اخیر انجام داده اند. آنها همچنین سه بار متوالی به اسکاتلند باختند، چیزی که از اوایل دهه 1970 رخ نداده است.

استیو بورثویک از قبل هشدار داده بود که انگلیس اشتباه خواهد کرد. اما حتی او نمی‌توانست انتظار داشته باشد که این تعداد زیاد باشد. هندلینگ انگلیس درهم بود، خط خطی آنها دو بار اشتباه بود، و حتی مشکل سازتر، تکل های افتضاح زیادی را از دست دادند. آنها را روی انگشتان خود بشمارید، یک، دو، سه، چهار، پنج در فاصله چند ثانیه ای که دوهان ون در مروه طول کشید تا دومین تلاش اسکاتلند را به پایان برساند. این یکی از موسیقی‌های غرش‌آلود بزرگ بود، یک سرعت تند تند از داخل نیمه خودش که باعث شد تکل‌گرهای انگلیسی مثل اینکه می‌خواهند یک بچه خوک چرب را بگیرند، خودشان را به اطراف پرتاب کنند.

و برای طرفداران انگلیس، به اندازه تماشای مردی که به دنبال کلاه خود تعقیب می‌کرد، عذاب‌آور بود. تیم آنها در مجموع 20 تکل را از دست داد، بیش از یک تکل از هر 10 تلاش آنها. در آستانه تلاش بن وایت، دو نفر دیگر نیز وجود داشتند، زمانی که او توسط بن کری لغزید و سپس فردی استوارد پا به پا گذاشت، و یک زوج دیگر قبل از اینکه فان در مروه چهارمین تلاش خود را به ثمر رساند تا آن را در دقیقه 74 به ثمر برساند. بیش از مارکوس اسمیت بورثویک پس از آن توضیح داد که آنها هنوز در سیستم دفاعی جدید خود قرار دارند. با توجه به این شواهد، آنها زمان زیادی را با کیف های تکل خود از الان تا آخر هفته آینده سپری خواهند کرد.

بورثویک ترجیح داد روی کاری که تیمش با توپ در دست انجام داده بود تمرکز کند. او گفت که احساس می‌کند پیشرفت واقعی در حمله داشته‌اند، و درست است که در میان آن هرج و مرج بازی، اجمالی کوچک از آنچه انگلستان قادر به انجام آن است وجود دارد.

این مکس مالینز بود که آنها را پس از یک کوارتر اول پرفشار به دنده زد. مالینز یکی از معدود بازیکنان این تیم است که توسط ادی جونز سوزانده شده بود. او پس از شکست انگلیس مقابل ایرلند در مسابقات قهرمانی سال گذشته از تیم کنار گذاشته شد و تا زمانی که بورثویک او را انتخاب نکرد، دیگر دیده نشد. Borthwick در آستانه بازی پیشنهاد کرد که مالینز و بقیه رد جونز چیزی برای اثبات دارند. جونز، چنان مربی نابخشودنی، در طول دوره هفت ساله‌اش آنقدر مردم را عصبانی کرد که احتمالاً بورثویک می‌توانست به انتخاب مردان جدید با کینه توزی در هر دور از مسابقات ادامه دهد.

مالینز نظر خود را بیان کرد. او داخل فیلد را قطع کرد تا با یک ضربه بالا برخورد کند، که در پایین فیلد هک کرد. مالینز مانند مردی که در سراشیبی با سرعت در حال دویدن است، آن را تعقیب کرد، پاهایش قبل از اینکه ذهنش وقت داشته باشد به آنها بگوید کجا بروند، فرود آمد و پس از هک مجدد آن، در نهایت در اسکاتلند 22 به آن رسید. موجی از 14 مرحله راه اندازی شد. اسمیت در نهایت به این فکر کرد که چگونه آن را تمام کند، وقتی که یک تراشه بلند را به گوشه ای دور برد. مالینز دور پشتش حلقه زد تا آن را بگیرد.

تلاش خوبی بود سپس مالینز در پایان دوم انگلستان نیز بود. زمانی که اوون فارل یک پنالتی را زد، انگلیس برای اولین بار پیش افتاد و زمانی که الیس گنگ در دقایقی پس از نیمه تمام از روی خط تلاش سقوط کرد، در 30 دقیقه مانده به پایان بازی، 8 امتیاز برتری داشتند. همانطور که بورثویک بعداً گفت، آنها احتمالاً باید از آنجا برنده می شدند. اما این تیم اسکاتلند به راحتی شکست نمی خورد و آنها با تلاش وایت، پنالتی فین راسل و سپس آن ضربه پایانی ون در مروه، بازی را دوباره ربودند.

حداقل هیچ کس در پایان انگلیس را هو نمی کرد، برخلاف دفعه قبل، زمانی که آنها به اسپرینگ باکس شکست خوردند. اما خاطره ده ها هزار هوادار مسافرتی که شعار می دادند «سرزمین اسکاتلند! اسکاتلند! اسکاتلند!» احتمالاً در گوش بازیکنان چندان شیرین نخواهد بود.

یکی از تغییرات دیگری که انگلیس ایجاد کرده بود این بود که آنها یک سخنرانی کوچک از بورثویک را در سخنرانی عمومی قبل از شروع بازی پخش کردند. او مثل همیشه صادقانه صحبت کرد و به هواداران قول “غرور” و “شور” داد. و انگلستان نیز آن را تحویل داد. اما با همه چیز تحسین برانگیز است، این ویژگی‌ها فقط تا آنجا پیش می‌روند، و زمانی که شما به اندازه انگلیس اشتباه می‌کنید، نه در برابر تیمی که به خوبی اسکاتلند بازی می‌کند، به اندازه کافی دور نیست.