اعتراف به اشتباه سخت است. اما رای دهندگان برگزیت این کار را دسته جمعی انجام می دهند | ویلیام کیگان

مفسران، سیاستمداران و اقتصاددانان تمایل دارند فکر کنند که از جان مینارد کینز نقل قول می‌کنند: «وقتی واقعیت‌ها تغییر می‌کنند، نظرم تغییر می‌کند. چه کار می کنی آقا؟»

من همیشه به اشتقاق این اظهار نظر فرضی مشکوک بوده ام. حتی در این دنیای مدرن اخبار جعلی، واقعیت ها تغییر نمی کنند. ممکن است اطلاعات جدیدی آشکار شود، اما واقعیت ها واقعیت هستند. من فکر نمی‌کنم هیچ مدرکی وجود داشته باشد که کینز تا به حال مرتکب چنین قتلی شده باشد، و همچنین زندگی‌نامه‌نویس برجسته کینز، رابرت اسکیدلسکی، این کار را نمی‌کند.

به نظر می رسد که این یک نسخه حرامزاده از این اظهارات است است منسوب به کینز وقتی یک بار از او پرسیدند که چرا نظرش را در مورد چیزی تغییر داده است، ظاهراً پاسخ داد: “وقتی متوجه می‌شوی اشتباه می‌کنی چه کار دیگری انجام می‌دهی؟”

من این را در چارچوب تحولات اخیر در رابطه با برگزیت نقل می کنم. اکثر پاسخ دهندگان به نظرسنجی های اخیر اکنون معتقدند که ملت در رای دادن به برگزیت اشتباه کرده است و اکثریت منظم مایلند دوباره به اتحادیه اروپا بپیوندند. اعتراف به اشتباه یک تمایل طبیعی نیست. اما در مورد برگزیت، بسیاری از خروج‌کنندگان بهانه معقولی دارند که به طرز تاسف‌باری توسط گروهی از شارلاتان‌های دروغگو گمراه شدند.

اخیراً توسط شخصیت مشهور شهر لندن، گای هندز – اهداکننده سابق محافظه‌کاران – هنگامی که او به بی‌بی‌سی گفت، این دسته را محکوم کرد. امروز برنامه ای که برگزیت «یک فاجعه کامل» بود و «مجموعه ای از دروغ های کامل… بزرگترین مشکل در مورد آن، و شما می توانید اتوبوس برگزیت را به عنوان مثال خوبی انتخاب کنید، دروغ هایی است که بوریس جانسون و حزب محافظه کار درباره NHS گفتند. در واقع کاری که آنها انجام دادند این بود که کشور و NHS را زیر اتوبوس انداختند.»

هیولاهای برگزیت که بر مردم بریتانیا تحمیل شده است مستحق یک تحقیق عمومی است – حتی یک کمیسیون سلطنتی قدیمی. حتی درخواست‌هایی برای «اقدام طبقاتی» در دادگاه‌ها وجود دارد که به دلیل محرومیت یک نسل جوان – تا کنون – از حقوقی که دلیل خوبی برای انتظار آن بود، وجود دارد.

در واقع، یکی از دلایل بیدار شدن افکار عمومی و حرکت سریع در جهت پشیمانی از خروج و حمایت از ورود مجدد این است که مردم ممکن است توجه چندانی به آسیب های کلان اقتصادی که مفسرانی مانند من را به خود مشغول می کند، نداشته باشند، اما متوجه می شوند. زمانی که از دست دادن آزادی حرکت مانع شود آنهانه فقط کارگران اروپایی که اقتصاد برای مدت طولانی به آنها متکی بود.

یکی از اشتباهات زیادی که دیوید کامرون در مورد برگزیت مرتکب شد – بزرگترین اشتباه آن برگزاری همه پرسی – امتناع از کمک مقامات کمیسیون اروپا بود. آنها می توانستند به رای دهندگان بریتانیایی بگویند که چه چیزی در انتظارشان است.

اکنون، در سمینار سالانه آخر هفته گذشته ونیز، جایی که روزنامه نگاران ایتالیایی و بریتانیایی در مورد مسائل اقتصادی و ژئوپلیتیکی با وزیران، مقامات و صنعتگران ایتالیایی بحث می کردند، جالب بود که حال و هوا تغییر کرده است. برای سال‌ها، بریتانیایی‌ها نسبت به مشکلات اقتصاد ایتالیا نسبتاً متواضع بودند. امروز در مورد شیوه ای که بریتانیا نقش بیمار اروپا را بر خود تحمیل کرده است، فضای غمگینی وجود دارد.

اکنون، زمانی که در ونیز بودم، دوست قدیمی‌ام، کن کلارک، صدراعظم سابق محافظه‌کاران، ظاهراً در بی‌بی‌سی شنیده می‌شد که می‌گوید یکی از الزامات اساسی برای مقابله با انباشت مشکلات اقتصادی این کشور، پیوستن مجدد به بازار واحد است. برای کن خوبه از این گذشته، او در خاطرات خود قهرمانی مارگارت تاچر در بازار واحد را بزرگترین دستاورد او توصیف کرد. طعنه آمیز، اینطور نیست ظاهرا جمجمه‌های بی‌حس برگزیت که کشور را در رودخانه فروختند معتقد بودند که این کار را با روحیه تاچر انجام می‌دهند.

بزرگ‌ترین عاملی که باعث تفاوت تورم، تجارت و رشد بین بریتانیا و اقتصادهای مشابه – که البته همه از کووید، قیمت بنزین و نرخ‌های بهره بالاتر ضربه خورده‌اند – برگزیت است. همان‌طور که لرد کیناک، رهبر سابق حزب کارگر، در یک تغییر دقیق از یک کلیشه قدیمی می‌گوید: «برگزیت ماموت در کمد جارو است».

این خبر نسبتاً خوبی است که کیر استارمر و صدراعظم در سایه، راشل ریوز، مایلند ما را با اتحادیه اروپا “همسو کنند”. همچنین اینکه نخست‌وزیر تحت محاصره ما، ریشی سوناک، تلاش می‌کند، حداقل، سرعت “عدم تعهد” را – با حمایت ناچیز، افسوس، از جناح‌های متخاصم خود در حزب محافظه‌کار، کاهش دهد، و احتمالاً متوقف کند.

اما این به سادگی کافی نیست. همانطور که گای ورهوفستاد، سیاستمدار بلژیکی، هماهنگ کننده سابق برگزیت پارلمان اروپا، اخیراً گفت: «شیطان در جزئیات نیست – ایده برگزیت غیرقابل اجرا است. تا زمانی که استارمر پیوستن مجدد به بازار واحد و اتحادیه اروپا را رد کند، بریتانیا نیز مانند اتحادیه اروپا فقیرتر خواهد بود.