پلیس هائیتی دستمزد ضعیفی دریافت می‌کند و اسلحه کمتری دریافت می‌کند – و بخشی از مشکل | هائیتی

مردان نقابدار سوار بر موتورسیکلت در اطراف پورتو پرنس می دویدند، اسلحه های خود را به هوا شلیک می کردند، جاده های اصلی را با لاستیک های سوخته مسدود می کردند و پایتخت هائیتی را به حالت سکون در می آوردند.

در یک مرحله، آشوبگران به داخل فرودگاه سرازیر شدند و آریل هنری، نخست وزیر را در داخل گیر انداختند، و همچنین سعی کردند به محل اقامت هنری نفوذ کنند.

با توجه به خشونت شدید باندهایی که در هائیتی در سال گذشته تسخیر شده است، این بی نظمی به نوعی تعجب آور نبود.

با این حال، این بار نه راهزنان که پایتخت را به وحشت انداختند، بلکه نیروی پلیس کشور بودند: افسران که از موجی از قتل های پلیس خشمگین شده بودند، هفته گذشته به خیابان ها آمدند و خواستار واکنش دولت شدند.

این شورش ها در ابتدا به Fantom 509 نسبت داده شد، گروهی از پلیس های مرتد که در سال های 2020 و 2021 رتبه های خود را شکستند، اما با گسترش اعتراض ها مشخص شد که این فقط یک اقلیت مخل نبوده است.

رناتا سگورا، معاون مدیر آمریکای لاتین و دریای کارائیب در گروه بین‌المللی بحران گفت: «به احتمال زیاد فانتوم 509 درگیر است، اما اعتراضات گسترده‌تر از این است.

هائیتی مدت‌ها است که گرفتار آشفتگی‌های سیاسی و جنگ باندها بوده است، اما از سال 2021 پس از ترور رئیس‌جمهور جوونل مویس، بیشتر در هرج و مرج فرو رفته است.

این کشور اکنون یک مقام منتخب ندارد و باندها دو سوم پایتخت را کنترل می کنند. جنایتکاران در پی آنها گرسنگی بی‌سابقه، نقض گسترده حقوق بشر و شیوع مرگبار وبا را برجای گذاشته‌اند.

حالا خود نیروی انتظامی شورش کرده است.

فرانسیسکو اوسیل، سخنگوی سیناپوها، یک اتحادیه پلیس، گفت: «افسران پلیس احساس می‌کنند که مقامات به زندگی آنها اهمیتی نمی‌دهند و رفتن به خیابان تنها راه شنیده شدن است.

کاتالیزوری که آخرین شورش را برانگیخت، یک ویدیوی وحشتناک بود که اجساد شش افسر پلیس جوان را نشان می داد که برهنه روی زمین دراز کشیده بودند، سلاح هایشان روی آنها گذاشته شده بود – تلاشی بیمارگونه برای تحقیر افسران و نشان دادن قدرت باندها.

شش افسر که در تیراندازی با باند ساوین در شهر لیانکورت کشته شدند، تعداد کل افسران کشته شده در ژانویه را به 15 نفر رساند. حداقل 54 افسر در سال 2022 توسط این گروه ها کشته شدند.

دیگو دا رین، مشاور و کارشناس گروه بحران بین‌المللی، گفت: «آنچه منجر به این سطح از خشم در میان افسران شد این است که آنها احساس می‌کنند زندگی‌شان برای مقامات بی‌ارزش است و از آنها به عنوان مهره در بازی‌های قدرت که توسط سیاستمداران کنترل می‌شود، استفاده می‌شود. در هائیتی

کشور کارائیب تنها 9500 افسر پلیس دارد که به جمعیت 12 میلیونی خود خدمت می کنند و آنها باید بسیاری از نقش های امنیتی از جمله نقش ارتش را ایفا کنند. ارتش هائیتی در سال 1995 به دلیل انجام یک سری کودتا و ارتکاب نقض حقوق بشر منحل شد.

اما نیروهای امنیتی هائیتی توسط باندهایی که پول نقد و سلاح های خودکار خود را در رسانه های اجتماعی به نمایش می گذارند، شکست خورده اند. لوئی هانری مارس، مدیر سازمان غیرانتفاعی صلح هائیتی Lakou Lapè، گفت که آنها همچنین رهبری ضعیفی دارند.

هنگامی که قتل های اخیر با سکوت مقامات دولتی مواجه شد، این سوء ظن افسران را افزایش داد که نخبگان آنها را خوراک توپ می دانند.

هنری مارس می گوید: «بسیاری از جوانان در حال کشته شدن هستند و تاکنون هیچ واکنشی از سوی سلسله مراتب به جز بیانیه مطبوعاتی وجود نداشته است. افسران اعلامیه های مطبوعاتی را نمی خوانند! و وقتی ده ها نفر کشته می شوند، نیازی به انتشار مطبوعاتی ندارند! آنها به ناپلئونی با تجهیزات کامل جنگی در خط مقدم نیاز دارند… اینجا واقعاً فقدان رهبری وجود دارد.»

اوسیل گفت که افسران احساس می کنند که مقامات تلاش چندانی برای دلجویی از خانواده های کسانی که در جنگ کشته شده اند انجام نمی دهند.

اوسیل گفت که بیش از 3000 افسر از ابتدای سال 2021 این نیرو را ترک کرده اند، بسیاری از خانواده ها از آنها خواسته اند که برای جلوگیری از کشته شدن آنها را ترک کنند.

هنری در اکتبر 2022 برای مقابله با این باندها از حمایت نظامی بین المللی درخواست کرد، اما تاکنون کشورهای غربی تمایلی به اعزام نیرو نداشته اند.

مانند هر نهادی در هائیتی، نیروی پلیس به شدت توسط شبکه های جنایی نفوذ کرده است. افسران درجه پایین حقوق کمتر از 200 دلار (162 پوند) در ماه به راحتی توسط جنگ سالاران خریداری می شوند، در حالی که مقامات ارشد دولتی گاهی اوقات واحدهایی را برای جنگ از طرف باندها فرماندهی می کنند.

پلیس همچنین متهم به حمله به مطبوعات به عنوان راهی برای خاموش کردن انتقادها و تعطیلی اعتراضات شده است.

اوسیل گفت، اما در یک کشور شکست خورده بدون ارتش، این نیرو آخرین خط دفاعی بین جنایتکاران و جمعیت هائیتی است. او گفت اما برای موفقیت آنها به وسایل نقلیه و سلاح نیاز دارند.

«ممکن است در خارج از هائیتی به نظر برسد که پلیس ملی آنقدر قدرتمند و به نوعی ناکارآمد نیست، اما ما اراده ای برای مبارزه با جرم و جنایت داریم. ما فقط ابزار نداریم.»

اوسیل گفت که اتحادیه از اعتراضات خشونت‌آمیز حمایت نمی‌کند، اما انتظار دارد اگر اقدامی سریع از سوی نخست‌وزیر انجام نشود، این اعتراضات تشدید خواهد شد.

یک روز پس از شورش، هنری نخست وزیر و فرانتس البه، مدیر پلیس کشور، فراخوان عمومی برای آرامش دادند و متعهد شدند که اقدامات جدیدی برای پاسخ به حملات علیه افسران پلیس انجام دهند.

البه راه اندازی «عملیات گردباد» را اعلام کرد، یک ضد حمله ملی علیه باندها و اطمینان داد که ایستگاه های پلیس در سراسر کشور تقویت خواهند شد. رئیس پلیس گفت: سلاح ها و تجهیزات جدید در راه است، اما ارسال آنها به تاخیر افتاده است.

باندها با سرعت بیشتری پاسخ دادند.

یک روز پس از اعلام عملیات گردباد، طایفه ویتلهوم که به ترور مدیر آکادمی پلیس شهرت داشتند، از پوشش شب برای محاصره یک پاسگاه پلیس در حومه پایتخت استفاده کردند و در این حمله از ماشین آلات سنگین استفاده کردند.

دارین گفت: «این یک فال تاریک برای آینده پلیس هائیتی است.