“من خیلی مدیون ادی هستم”: سینکلر از جونز استقبال می کند و به انگلیس امیدوار است | تیم اتحادیه راگبی انگلیس

منهمه چیز را در مورد کایل سینکلر می گوید که وقتی هنوز گرد و غبار بر اخراجش از سرمربیگری انگلیس در حال نشستن بود، نیاز به دیدار ادی جونز را احساس کرد. جونز در مورد اینکه چقدر از تعداد پیام هایی که از بازیکنانش دریافت کرده بود راضی بود، صحبت کرده است، اما زمانی که تنها کافی است چند دکمه را فشار دهید، نیاز به شخصیت خاصی دارد که او را جستجو کند و شخصاً از او تشکر کند. سینکلر اما تصمیمش را گرفته بود. برای من مهم بود که آن مکالمه رو در رو با او داشته باشم.»

بنابراین این بود که سینکلر به پایگاه انگلستان در بگشات سفر کرد تا از جونز تشکر کند که او را از یک الماس خشن به یکی از برجسته ترین وسایل سر محکم در جهان تبدیل کرد. برای عذرخواهی نیز، زیرا سینکلر تا حدی خود را مسئول خروج جونز می داند. احساس کردم احتمالاً ادی را ناامید خواهم کرد، زیرا اگر به اندازه کافی خوب بازی کنم و تیم به اندازه کافی خوب بازی کند، این تغییر ایجاد نمی شد.

سینکلر بدون شک یکی از داستان های موفقیت جونز است. او در تلاش بود تا جایگاه خود را در هارلکین حفظ کند، اما او را به تور استرالیا 2016 بردند – همراه با الیس گنج که در آن زمان به طور مشابه خام بود – و سفری را آغاز کرد که قبلاً شامل یک فینال جام جهانی و دو بریتانیایی بود. تورهای شیرهای ایرلندی.

این وابستگی دوجانبه بود و جونز هرگز به اندازه پس از پیروزی ولز در سال 2019 بر انگلیس، که قبل از آن وارن گاتلند علناً سینکلر را هدف قرار داد، محافظه‌کار به نظر نمی‌رسید. در واقع، شما احساس می کنید که جونز با اصرار سینکلر برای خداحافظی شخصی متواضع می شد.

سینکلر می گوید: «من خیلی به ادی مدیونم. او مرد خوبی است. من فقط می توانم در مورد تجربیات شخصی ام با ادی صحبت کنم و او بخش بزرگی از زندگی من بوده است. وقتی در کوئینز بودم و نمی‌توانستم بازی بخرم، او مرا در آن سفر به استرالیا در سال 2016 برد و این واقعاً حرفه‌ام را شکل داد – نه فقط حرفه‌ام، بلکه زندگی‌ام. من واقعاً خودم را به راگبی انداختم و دوباره آن عشق را یافتم.

من فقط می‌توانم از جانب خودم صحبت کنم، اما فکر می‌کنم نشان دادن قدردانی و قدردانی مهم است. در زندگی ام اهمیت فرصت را درک کرده ام، که از منطقه ای در جنوب لندن آمده است، جایی که استعدادهای بی پایانی وجود دارد، اما فرصت واقعی وجود ندارد. این یکی از بزرگترین دردسرهای من در دوران رشد بود.

من اهمیت فرصت را درک کردم و می دانم که بدون ادی، برای انگلیس بازی نمی کردم. او آشکارا چیزی در من دید و به من ضربه زد. تشکر و قدردانی زیادی وجود دارد، و من فکر کردم مهم است که آن مکالمات رو در رو داشته باشم، به چشمان او نگاه کنم و فقط به او بگویم که بسیار سپاسگزارم و از این فرصت بسیار سپاسگزارم. “

همین اواخر در ماه نوامبر، جونز سینکلر را به عنوان “در بهترین حالتش … بهترین سر تنگ دنیا” اعلام کرد. این کاملاً تحسین برانگیز بود – بعد از اینکه انگلیس ژاپن را ویران کرد – اما این واقعیت را رد کرد که او اخیراً به طور مداوم آن شکل را پیدا نکرده است. یک سری از مصدومیت‌های ناخوشایند کمکی نکردند، اما در حالی که سینکلر در جام جهانی 2019 در شکل زندگی‌اش بود – عملکردی فوق‌العاده در برد یک چهارم نهایی برابر استرالیا – او بارها برای رسیدن به آن تلاش کرده است. آن ارتفاعات از آن زمان

در همان زمان، انگلیس در این بحران دست و پنجه نرم کرده است. در 12 ماه گذشته، به طور استعاری، و گاه به معنای واقعی کلمه، به عقب رفته است – هرگز بیشتر از مقابل آفریقای جنوبی در آخرین بازی جونز که در سمت رهبری او بود. مت پرادفوت با ریچارد کاکریل که وظیفه ایجاد بهبود در کوتاه‌مدت را برعهده دارد و سینکلر مصمم است که اسکرام انگلیس را دوباره به یک نیروی مسلط تبدیل کند و از اسکاتلند در روز شنبه شروع شود.

سینکلر می افزاید: «ما می دانیم که این قطعه در سال گذشته استاندارد نبوده است. «بسیاری از آن ادراک است. اما همانطور که همه می دانیم، ادراک واقعیت است. به عنوان مثال، در اولین اسکرام بازی مقابل آفریقای جنوبی، ما ضربه می زنیم، فرانس مالهرب وارد بازی می شود و این یک فروپاشی است. اگر با هر کشور دیگری بازی می کنید، انگلیس احتمالاً یک پنالتی می گرفت، اما ما در مقابل آفریقای جنوبی قرار داشتیم که می دانید یک بسته باورنکردنی داشت و آنها پنالتی را دریافت کردند.

ما باید در ردیف جلو باشیم و وقتی آن 50 تا 50 بازی می‌شود، اینطور باشد: “خب، هیچ راهی وجود ندارد که انگلیس آن پنالتی را حذف کند زیرا آنها بسیار مسلط هستند.” هنگامی که تصویر تسلط را ترسیم کردید، آن موقع است که شروع به دریافت آن 50-50 تماس می‌کنید، زیرا داور به وضوح فکر می‌کند: “این بچه‌ها گروه بسیار مسلط هستند.”

سینکلر دانشجوی سرکشی است. باارزش‌ترین دارایی او ممکن است حمل توپ یا دست‌های ماهرانه‌اش در فاصله نزدیک باشد، اما ذهن خود را به تور ۲۰۱۷ Lions در نیوزلند برگردانید و در آنجا با یک نگهبان امنیتی محلی مشتاق صحبت می‌کرد. او در ماه مارس 30 ساله می شود و معتقد است که “در اعماق روح من آماده هستم تا اکنون به سطح بعدی بروم”.

او توانایی عجیبی در به یاد آوردن اسکرام ها با جزئیات بیشتر از تلاش های برخی وینگرها دارد و ذهنش به طور خاص به یکی می رود که نشان می دهد چقدر از روزهای قبل از آمدن جونز پیشرفت کرده است. “حدس می زنم [the recent scrum issue] او می‌گوید: «چک نفس بوده است، اما فکر نمی‌کنم هیچ یک از قایقران جلویی که تا به حال ملاقات کرده‌ام، منیت بزرگی داشته باشد.» «شاید من وقتی 18 ساله بودم، به صحنه می آمدم، اما این نوع خیلی سریع از من خارج شد.

در واقع یک داستان خنده دار برای شما تعریف می کنم. من در حال انجام یک بازی با لانستون بودم. من برای ریچموند بازی می کردم و این یکی از اولین بازی های راگبی مردانه من بود. من داشتم کاری را در اسکرام انجام می‌دادم و هرگز این تکیه‌گاه را فراموش نمی‌کنم – او بزرگ با موهای حجیم، مجعد و بور بود. او می گفت: “تو دوباره این کار را انجام می دهی، من تو را ناک اوت می کنم.” گفتم: “در مورد چی حرف میزنی؟” سپس دوباره این کار را در اسکرام دوم انجام دادم و او گفت: “من به شما می گویم – این آخرین هشدار شما است.” اسکرام سوم را انجام دادم، او بلند شد و کاملاً به صورتم کوبید، افتادم، بینی ام شکست و همه جا خون بود. دوباره انجامش دادم؟ نه، نداشتم! این بود که از من ناک اوت شد!»