غیبت از محل کار در بالاترین حد خود با احساس فشار در آمریکا از کووید | ویروس کرونا

افیا بسیاری از آمریکایی ها احساس می کنند در حال حاضر همه مریض هستند. اما دلیل خوبی وجود دارد: غیبت های کاری ناشی از بیماری در ایالات متحده به بالاترین میزان سالانه خود رسیده است و نشانه های اندکی از رها شدن را نشان می دهد. و این فقط بیماری حاد و وظایف مراقبتی نیست که کارگران را دور نگه می دارد.

حدود 1.5 میلیون آمریکایی در ماه دسامبر به دلیل بیماری کار خود را از دست دادند. هر ماه، بیش از یک میلیون نفر در سه سال گذشته فریاد بیماری زده اند. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) حدود 7 درصد از آمریکایی ها در حال حاضر مبتلا به کووید طولانی مدت هستند که می تواند بر بهره وری و توانایی کار تأثیر بگذارد.

آخرین باری که تعداد غایبان به زیر یک میلیون آمریکایی کاهش یافت نوامبر 2019 بود.

سال گذشته این روند به جای بازگشت به حالت عادی شتاب گرفت. در سال 2022، کارگران بیشترین غیبت های مرتبط با بیماری را در این بیماری همه گیر داشتند و بالاترین تعداد از زمان شروع ثبت رکورد در سال 1976 بود.

در سال 2022، میانگین 1.58 میلیون نفر در ماه بود که در مجموع 19 میلیون غیبت در سال بود. بزرگترین افزایش در ژانویه 2022 بود که 3.6 میلیون نفر به دلیل بیماری غایب بودند که تقریباً سه برابر تعداد قبل از همه گیری در آن ماه بود.

والدین و مراقبان نیز در اکتبر 2022 بیشترین میزان غیبت های مربوط به مراقبت از کودکان را در کل همه گیری همه گیر مشاهده کردند، زیرا بیماری ها در میان اقدامات احتیاطی آرام و نرخ کمتر واکسیناسیون در بین کودکان افزایش یافت.

الگوهای غیبت با افزایش و کاهش شیوع کووید مطابقت دارد. اما کووید طولانی احتمالاً به نرخ مرخصی استعلاجی نیز کمک می کند.

یک تجزیه و تحلیل در نیویورک نشان داد که 71٪ از بیماران مبتلا به کووید طولانی که برای غرامت کارگری درخواست داده اند، هنوز علائمی دارند که نیاز به مراقبت پزشکی دارند یا حداقل به مدت شش ماه قادر به کار کامل نیستند. از هر پنج نفر دو نفر در عرض دو ماه به سر کار بازگشتند، اما همچنان به درمان نیاز داشتند. تقریباً یک نفر از هر پنج (18٪) مدعیان مبتلا به کووید طولانی مدت پس از اولین بیمار شدن نمی توانند به مدت یک سال یا بیشتر به سر کار بازگردند. اکثریت افراد زیر 60 سال بودند.

بر اساس مطالعه ای که به مرور زمان کارگرانی را که به مدت یک هفته مریض بودند بررسی کرد، مشارکت نیروی کار به دلیل کووید حدود 500000 نفر کاهش یافته است. باخ گفت، اما تعداد واقعی می تواند بیشتر باشد، زیرا همه کارگران نمی توانند در طول بیماری خود مرخصی بگیرند.

کیتی باخ، کارشناس ارشد غیرمقیم در موسسه بروکینگز، گفت: «احتمالاً کووید طولانی مدت حدود 500000 تا یک میلیون کارگر تمام وقت را بیکار نگه می‌دارد.

برخی از افرادی که تحت تأثیر طولانی مدت کووید قرار گرفته اند ساعات کاری خود را کاهش داده اند، در حالی که برخی دیگر به طور موقت یا دائم نیروی کار را ترک کرده اند – معیاری که با داده های غیبت در کار محاسبه نمی شود، اما در آمار مشارکت نیروی کار محاسبه می شود.

باخ گفت: بیمارانی که به مدت طولانی مبتلا به کووید هستند اغلب «سعی می‌کنند مدتی کار کنند و در نهایت ترک تحصیل می‌کنند».

مک کینزی اخیراً گزارش داد که بین مرگ و ناتوانی، نیروی کار تا 2.6٪ در طول همه گیری همه گیر کاهش یافته است و یک میلیارد روز کار از دست رفته است.

کسانی که در شغل خود باقی می مانند ممکن است به دلیل بیماری های مزمن جدید بیشتر از قبل به مرخصی استعلاجی نیاز داشته باشند.

باخ: «افرادی که در پایان دوره طولانی کووید کمتر بیمار هستند، شاید بتوانند به کار خود ادامه دهند، اما هر از گاهی ممکن است به یک یا دو روز مرخصی نیاز داشته باشند، فقط به این دلیل که در آن زیاده روی کرده اند یا اتفاقی افتاده است که باعث تشدید علائم شده است.» گفت.

به گفته CDC، تقریباً از هر پنج آمریکایی یک نفر پس از ابتلای اولیه خود به کووید طولانی مبتلا شده است و حدود 7.5 درصد از کل بزرگسالان آمریکایی در حال حاضر کووید طولانی مدت را تجربه می کنند. CDC در سال 2022 شروع به جمع آوری داده ها در مورد چند نفر از افراد مبتلا به کووید طولانی کرد.

به گفته محققان، هنوز تحقیقات بیشتری در مورد علل و درمان‌های طولانی مدت کووید باید انجام شود. به عنوان مثال، برخی از بیماران در نهایت بهبود می یابند، اما مشخص نیست که چرا و چه مدت بیمار خواهند شد.

ما نمی دانیم چقدر طول می کشد تا آنها بهبود یابند. آلیس برنز، دستیار مدیر برنامه در مورد Medicaid و افراد بیمه نشده در بنیاد خانواده کایزر، گفت: «اینجا ابهامات زیادی وجود دارد.

هرچه افراد مصونیت بیشتری داشته باشند، از واکسن ها و بهبودی از موارد قبلی، در وهله اول کمتر احتمال دارد که بیمار شوند، که خطر ابتلا به کووید طولانی مدت را کاهش می دهد. اما حتی پس از عفونت خفیف یا بدون علامت هنوز هم ممکن است کووید طولانی مدت داشته باشید.

همه اینها به این معنی است که ایالات متحده ممکن است همچنان شاهد غیبت های بیش از حد معمول در محل کار باشد.

برنز گفت: «بعضی از افراد واقعاً به انعطاف پذیری کارفرمایان خود نیاز دارند. این می تواند شامل دورکاری، مرخصی های برنامه ریزی نشده، برنامه های انعطاف پذیر و ساعات کاهش یافته باشد.

برنز می‌گوید: «چالش این است که این حمایت‌ها به احتمال زیاد برای کارگرانی که مشاغل اداری دارند، مشاغل پردرآمدتری دارند و در بازار کار به خوبی تثبیت شده‌اند، در دسترس است.

کووید به طور کلی و کووید طولانی مدت نیز احتمال بیشتری دارد که بر افرادی که اقلیت هستند و دارای سطح تحصیلات پایین تری هستند تأثیر بگذارد. [who have] احتمالا سطوح پایین تر درآمد بنابراین، ممکن است برای بسیاری از افراد، بین افرادی که به برخی از این حمایت‌های مرتبط با اشتغال نیاز دارند و انواع مشاغلی که در آن هستند، ناهماهنگی وجود داشته باشد.»

باخ گفت، کارفرمایان می توانند با ارائه هر چه بیشتر امکانات رفاهی، هم برای کسانی که از دوره های اولیه عفونت کووید رنج می برند و هم برای کسانی که علائم طولانی مدت را تجربه می کنند، با این نرمال جدید سازگار شوند. مجدداً، برخی از مشاغلی که افراد در آنها بیشتر در معرض خطر هستند ممکن است کمترین سازگاری را داشته باشند – معمولاً کار از راه دور برای کارمندان اداری آسان تر از کارمندان فست فود است – اما هنوز مراحلی وجود دارد که کارفرمایان می توانند انجام دهند.

“شرکت ها باید خلاق باشند، مانند: آیا می توانیم استراحت های مکرر ارائه دهیم؟” باخ گفت. «آیا ما به عنوان یک جامعه می‌توانیم مدیکر و مدیکید را متقاعد کنیم که در جایی که شرکت‌ها افراد مبتلا به کووید طولانی مدت را استخدام می‌کنند، هزینه‌های بیشتری را جبران کنند؟ چه وسایل کمکی حافظه را می توانیم کنار هم بگذاریم؟

اگر کووید طولانی مدت 7 درصد از کشور را تحت تأثیر قرار دهد، این 23 میلیون نفر در هر زمان معین هستند که ممکن است طبق قوانینی مانند قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت نیاز به اقامت داشته باشند.

برنز گفت: «اما وضوح زیادی در مورد اینکه چه چیزی تطبیق معقول است» در مورد کووید و کووید طولانی تحت قانون وجود ندارد.

باخ خاطرنشان کرد: در حالی که کووید کشور را در هر زمینه‌ای، از جمله کار، به آشفتگی کشانده است، اما به روش‌هایی که بیماری مزمن بر بهره‌وری و مشارکت نیروی کار تأثیر می‌گذارد نیز نور شدیدتری می‌تاباند – تغییری که فعالان ناتوانی و بیماری‌های مزمن می‌گویند مدت‌ها به پایان رسیده است. .

باخ گفت: “امید من این است که به اندازه کافی بزرگ باشد که بتوانیم درباره نحوه تحقیق و درمان این بیماری ها و نحوه برخورد ما با محل اقامت در محل کار تجدید نظر کنیم.” در دنیایی که هر یک از کارگران شما ممکن است ناگهان از کار افتاده شوند، به نظر من باید انعطاف پذیرتر باشید.