ردیف پل استکهلم نابرابری هایی را که جامعه سوئد را در هم می شکند، آشکار می کند

ساخت پلی که یکی از فقیرترین مناطق استکهلم را به محله‌ای ثروتمندتر متصل می‌کند، بحث‌های شدیدی را برانگیخته و شکاف‌های اجتماعی-اقتصادی عمیق سوئد را بیشتر در کانون توجه قرار داده است.

این پل که قرار است اواخر امسال تکمیل شود، به منطقه محروم Rinkeby در شمال استکهلم و منطقه مرفه تر Sundbyberg می پیوندد.

راست افراطی سوئد ادعا می کند که این پروژه شاهد گسترش جنایت و بزهکاری در سراسر شهر خواهد بود. اما ساکنان می گویند این پل رفت و آمد را آسان تر می کند و در عین حال جداسازی را نیز محدود می کند.

مصطفی اندیک که در Rinkeby بزرگ شده است اما اکنون در Sundbyberg زندگی می کند، گفت: “این کار را برای اتوبوس ها و برای افرادی که در این منطقه کار و زندگی می کنند آسان تر می کند. آنها دیگر مجبور به انحراف طولانی نخواهند بود.”

اوج خشونت

جرایم مرگبار در سوئد تقریباً 40 درصد در یک سال افزایش یافته است و اکنون موسسات خیریه می گویند که نابرابری اجتماعی-اقتصادی در این کشور اسکاندیناوی به بالاترین حد خود رسیده است.

Rinkeby یکی از کانون های خشونت گروهی در کشور است.

کلاریسا سیدو، افسر پلیس محلی رینکی، گفت: “نمی‌خواهم به مراسم خاکسپاری دیگری بروم. از آن خسته شده‌ام! تعداد زیادی از بچه‌های ما در حال دفن هستند.” این نمی تواند ادامه پیدا کند. زندگی بچه ها خراب می شود، 16 ساله ها، 20 ساله ها تیرباران می شوند.”

سرکوب مهاجرت

دولت سوئد برای مهار این موضوع و برای جلب حمایت حزب راست افراطی دموکرات‌های سوئد، متعهد شد که سیاست‌های مهاجرت را تشدید کند و اخراج‌ها را افزایش دهد.

امروز 20 درصد از جمعیت سوئد در خارج از کشور متولد شده اند. آنها از کشورهای کم درآمد می آیند و تحصیلات پایینی دارند.» مارتین کینونن، نماینده دموکرات سوئد، به یورونیوز گفت: «این امر نابرابری درآمدی را در سوئد بسیار افزایش داده است.

Kinnunen همچنین ادعا می کند که سیاست مهاجرت انبوه سوئد در 30 سال گذشته دلیل “وضعیت دردسرساز در مدارس، جرایم سازمان یافته و نرخ بالای بیکاری” است.

اما کلاریسا سیدو، یک افسر پلیس محلی در Rinkeby، می گوید که مشکلات در جای دیگری است.

«بیشتر مظنونان جوان در سوئد متولد شده اند. سوئدی هستند آنها را به کجا برگردانند؟» او اشاره می کند.

اینها جوانانی هستند که یکدیگر را می کشند. آنها برای ارتکاب قتل قرارداد امضا می کنند. کسانی که این کار را انجام می دهند بین 14 تا 16 سال سن دارند. آنها این کار را انجام می دهند چون مقداری پول به دست می آورند.» سرکوب به تنهایی نمی تواند مسائل اساسی را حل کند: «ما باید تلاش کنیم تا شیوه کار خود را تغییر دهیم. ما به همکاری بین خدمات اجتماعی، مدارس و پلیس نیاز داریم. در غیر این صورت، ما باید تلاش کنیم. هرگز موفق نخواهد شد.” کلاریسا می گوید.

مصطفی اندیک، ساکن ساندبیبرگ، فکر می کند که اشتغال کلیدی است. او به یورونیوز گفت که اگر به مهاجرانی که وارد سوئد شده اند شغل داده می شد و سوئدی به آنها آموزش داده می شد، بهتر می توانستند در جامعه ادغام شوند.

او افزود که سیاستمداران باید به جای نزاع در مورد پل، که به نظر او یکی از راه‌های پایان دادن به جدایی‌سازی است، روی علت اصلی خشونت باندها تمرکز کنند.

او توضیح داد: “وقتی همه مهاجران را در یک منطقه اسکان می دهید، این اتفاق می افتد. شما باید افراد را مخلوط کنید تا سیستم کار کند و از تعصب جلوگیری شود.”

مارتین مالمبرگ، مدیر دبیرستان Rinkeby، جایی که چندین دانش آموز در سال گذشته برای پیوستن به باندها ترک تحصیل کردند، به تخریب سیستم آموزشی سوئد اشاره می کند.

«همه آن دانش‌آموزان کسانی بوده‌اند که نمرات لازم برای رسیدن به سطح دیگری را در سیستم مدارس سوئد کسب نکرده‌اند. در این محله، بچه های زیادی هستند که به مهدکودک نمی روند. آنها برای شروع مدرسه در شش سالگی آماده نیستند. و بالاخره ترک تحصیل می کنند.»

به گفته او، خصوصی‌سازی سیستم مدرسه فقط اوضاع را بدتر کرده است.

“در این منطقه، شاید فقط 30،40 درصد از معلمان دیپلم دانشگاه داشته باشند. ما مدارس زیادی داریم که نمرات بچه ها را جعلی می کنند. و بسیاری از آنها در دوران دبیرستان خود ترک تحصیل می کنند. چون سخت تر است. برای آنها آماده نیستند.»

تعمیق شکاف ها

وضعیتی که تنها یکی از نشانه های کاهش آهسته مدل رفاه اجتماعی و اقتصادی سوئد است.

آندریاس سرونکا، روزنامه نگار برنده جایزه، در کتاب خود “سوئد حریص” توضیح داد که چگونه به اصطلاح “فولکممت” (خانه مردم) به “بهشتی برای ابرثروتمندان” تبدیل شد.

او به والری گوریات به یورونیوز گفت: «در سوئد تعداد میلیاردرهای دلاری بیش از بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد، به غیر از چند پناهگاه مالیاتی کوچک مانند موناکو».

نتیجه فرآیندی است که در دهه نود شروع شد.” ما بسیاری از مالیات ها را در سوئد لغو کردیم، از دهه نود با مالیات بر ثروت شروع شد، سپس مالیات بر املاک، مالیات بر هدیه، مالیات بر ارث. و همچنین بسیاری از موارد را خصوصی کردیم. از خدمات رفاهی ما، مانند مدارس و مراقبت های بهداشتی. سوئد تنها کشوری در جهان است که می توانید با راه اندازی مدارسی که در واقع به پول مالیات دهندگان وابسته هستند، میلیاردر شوید.” او توضیح می دهد.

“سوئد در واقع به یکی از نابرابرترین کشورهای جهان تبدیل شده است. ما نخبگان کوچک اما بسیار بسیار ثروتمندی داریم و سپس گروه بسیار بزرگی داریم که از نظر اقتصادی آسیب پذیر هستند. و این گروه در واقع بزرگتر از همیشه در سوئد است. تقریباً 15 درصد از جمعیت.”

وضعیتی که اخیراً توسط آخرین شاخص برابری جهانی اخیر آکسفام تأیید شده است و نشان می دهد که سوئد در میان کشورهای شمال اروپا در مبارزه با نابرابری ها آخرین رتبه را داشته است.

جوناس ویلستراند، رئیس مؤسسه خیریه اصلی سوئد، Stadsmissionen، که در یک آشپزخانه شلوغ غذا در مرکز استکهلم مصاحبه کرد، می‌گوید که به دلیل بحران و تورم بدتر شده، بی‌ثباتی بیشتر و بیشتر سوئدی‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. افراد بیشتری با حقوق بازنشستگی یا درآمد کم به دنبال کمک سازمان ها هستند و ثبت نام در سوپرمارکت های اجتماعی Stadsmissionen امسال دو برابر شده است.

«تعداد کمک جویان امسال به شدت افزایش یافته است. این یک وضعیت جدید است که جامعه مدنی باید مسئولیت تغذیه مردم را بپذیرد.» ویلهستراند می گوید: «ما نمی خواهیم شاهد تسریع این امر باشیم و این مسئولیت سیاستمداران است.