اگر من مدیرعامل بودم چگونه توییتر را درست می کردم | مارگارت سالیوان

Eمن و لون ماسک دقیقاً دوستان قدیمی نیستیم، اما ما به چند سال قبل برمی‌گردیم – به اوایل سال 2013 زمانی که من سردبیر عمومی (نوعی بازرس زن) در نیویورک تایمز بودم. پس از بررسی برخی از ایستگاه های شارژ فوق سریع جدید، تسلا head honcho به شدت این مقاله را به خرابکاری متهم کرد. بررسی تایمز یک عکس ویرانگر از مدل S قرمز مایل به گیلاس را در یک کامیون تخت نشان می‌دهد که طبق گزارش‌ها در آخرین مرحله از سفر آب آن تمام شد. تحقیقات من نشان داد که تایمز هیچ کار غیراخلاقی انجام نداده است، اگرچه برخی از روش‌های بازبین را کمتر از ایده‌آل یافتم. فکر نمی‌کنم ماسک یا تایمز از یافته‌های من به‌شدت هیجان‌زده شده باشند.

اکنون، یک دهه بعد، ماسک و من می‌توانیم برای یک ماجراجویی جدید آماده باشیم – ماجرایی حتی بحث برانگیزتر. وب سایت خبری فناوری CNET اخیراً من را به عنوان یک مدیر اجرایی بالقوه برای توییتر، پلتفرم رسانه اجتماعی جهانی که ماسک پس از خرید آن به قیمت خیره کننده 44 میلیارد دلار در پاییز گذشته، مشغول به کار انداختن آن بوده است، پیشنهاد کرد. این شرکت حدود نیمی از تبلیغ‌کنندگان برتر خود را از زمان تصدی مسک از دست داده است و طبق برآوردهای مختلف طی دو سال آینده 30 میلیون کاربر را از دست خواهد داد.

در اواخر دسامبر، ماسک در توئیتی که مورد انتقاد قرار گرفت، اعلام کرد که «به محض اینکه کسی را به اندازه کافی احمق پیدا کنم که بتواند این شغل را بگیرد، از سمت مدیرعاملی استعفا خواهد داد».

در حالی که ممکن است بسیار بعید باشد که من یا کسی مثل من از هر یک از برادران فناوری که معمولاً برای چنین مشاغلی در نظر گرفته می شوند، سر بزنیم، با این وجود از فکر کردن به این موضوع که اگر به دستم بیاید چه کاری انجام خواهم داد لذت بردم. و من با افرادی صحبت کرده‌ام که بسیار آگاه‌تر هستند و فکر می‌کنند چه اتفاقی باید بیفتد تا سایتی که به منبع مهمی از اطلاعات و ارتباط برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تبدیل شده است، نجات یابد.

بنابراین، اگر توییتر را اجرا می‌کردم، این کاری است که در روز اول (و بعد از آن) انجام می‌دهم:

ابتدا شروع به خاموش کردن آتش سوزی های چند سطل زباله در دفتر مرکزی توییتر کنید. تبلیغ کنندگان و کاربران به طور یکسان به دلایل موجه دسته دسته فرار کرده اند. پلت فرم یک آشفتگی آشفته است. به طور فزاینده ای پناهگاهی برای محتوای نفرت انگیز و خطرناک، و روز به روز کمتر رضایت بخش و خسته کننده تر برای استفاده. بنابراین اولین قدم باید یک پیام عمومی قوی باشد مبنی بر اینکه اصلاحات قریب الوقوع است: اعتماد و ایمنی اولویت اصلی است و برخی از بدترین تغییرات فورا مورد بازنگری قرار گرفته و احتمالاً معکوس خواهند شد.

کیسی نیوتن، روزنامه‌نگار فناوری که خبرنامه فناوری عالی پلتفرمر را تأسیس کرد، در مصاحبه‌ای با من گفت: «احساس عادی بودن و روند را بازگردانید».

البته اینها نمی توانند کلمات توخالی باشند. بنابراین یک رهبر جدید باید بفهمد که چگونه نیت خوب را به واقعیت تبدیل کند. این به معنای یافتن افراد مناسب برای تعدیل محتوا و اتخاذ تصمیمات عملیاتی و استراتژیک است. اگرچه توییتر بسیاری از بهترین کارمندان خود را در ماه های اخیر از دست داده است – چه به دلیل فرار یا اخراج آنها – بدون شک هنوز استعداد و دانش داخلی وجود دارد. و چه کسی می داند، حتی ممکن است بتوان برخی از بهترین کارکنان سابق را متقاعد کرد که برگردند.

یکی از چیزهایی که در 13 سالی که اتاق خبر روزنامه شهرم، بوفالو نیوز را رهبری می کردم، فهمیدم این است که شما نمی توانید به تنهایی کاری را انجام دهید. شما به افرادی قوی، باهوش، آگاه و قابل اعتماد در کنارتان نیاز دارید که از گفتن اشتباه شما نترسند. و شما باید به آن توجه کنید.

دوم، یک چشم انداز جدید برای آینده توییتر بیابید. این پلتفرم بزرگ، تأثیرگذار و شناخته شده است، اما به شدت نیاز به رشد و توسعه راه های جدید برای ایجاد درآمد دارد. که می تواند شامل هجوم به تجارت الکترونیک یا اشتراک های پریمیوم پولی یا کسب درآمد از ابزارهای جدید برای سازندگانی باشد که توییتر را ارزشمند می کنند.

مایک مسنیک، بنیانگذار وب‌سایت Techdirt، به من گفت که این کار مفید است که افراد خارجی – که به عنوان توسعه‌دهندگان شخص ثالث شناخته می‌شوند – را فعال کنیم تا راه‌هایی برای مفیدتر کردن توییتر بیابند. (به Tweetdeck فکر کنید.) آنها باید حداقل به اطلاعات داخلی توییتر دسترسی نسبی داشته باشند، چیزی که مملو از مسائل مربوط به حریم خصوصی و سایر مشکلات احتمالی است، اما او فکر می کند غیرممکن نیست. او به عنوان یک نمونه از استارتاپ بلاک پارتی که توسط کارآفرین تریسی چو تأسیس شد، نام می برد که قصد دارد در برابر آزار و اذیت و سوء استفاده آنلاین محافظت کند. همانطور که Masnick می گوید: “شما مجبور نیستید همه کارها را خودتان به عهده بگیرید.”

سوم، یک ویرایشگر عمومی یا به احتمال زیاد، تیمی از ویراستاران عمومی استخدام کنید. کاربران توییتر از نحوه عملکرد این پلتفرم – یا کار نکردن – در حال حاضر ناامید هستند. داشتن مکانی برای انتقال شکایات آنها و جدی گرفتن آنها کمک می کند. یک بازرس می تواند به آنچه کاربران می گویند گوش دهد، آن شکایات را به رهبری برساند و برخی از پاسخ ها را دریافت کند که می تواند به صورت عمومی اطلاع رسانی شود. حداقل، همانطور که مسنیک اشاره کرد، این یک حرکت قدرتمند در جهت پاسخگویی خواهد بود. نقش ویرایشگر عمومی – من می توانم از تجربه نیویورک تایمز خود تأیید کنم – به عنوان یک شیر بخار عمل می کند و به همین دلیل می تواند از انفجار جلوگیری کند.

البته، یک سوال واقعی در مورد اینکه آیا توییتر – در عرض چند ماه – آنقدر خود تخریب شده است که دیگر ارزش ذخیره کردن را نداشته باشد وجود دارد. و یک سوال واقعی دیگر در مورد اینکه آیا ماسک، علیرغم سخنانش، واقعاً حاضر است به اندازه کافی کناره گیری کند تا به یک مدیرعامل جدید اجازه دهد کارش را انجام دهد یا خیر.

در بیشتر دوران حرفه‌ای‌ام، در شرکت‌های رسانه‌ای که متعلق به میلیاردرها، برخی از ثروتمندترین افراد روی کره زمین هستند، با موفقیت کار کرده‌ام. اول، وارن بافت در بوفالو نیوز، روزنامه شهر من که در آن به عنوان یک کارآموز تابستانی شروع کردم و اولین سردبیر زن برتر شدم. و اخیراً جف بزوس در واشنگتن پست، جایی که من به مدت شش سال ستون نویس رسانه ای این روزنامه بودم، عمدتاً در دوران مارتی بارون افسانه ای به عنوان سردبیر اجرایی. بافت و بزوس هر دو کار را برای کسانی که عملیات رسانه ای خود را اداره می کردند آسان کردند – آنها به افراد منصوب خود اعتماد داشتند و در سرمقاله دخالت نمی کردند.

بنابراین، یکی از کلیدهای اجرای توییتر موضوع پیچیده «مدیریت کردن» است. هر کسی که تا به حال در یک شرکت یا آژانس بزرگ کار کرده است، به خصوص به عنوان یک مدیر، می داند که شما باید با رئیس اداره کنید. باید آنها را در جریان قرار دهید، بدترین غرایزشان را کنار بگذارید، با درایت مرزها را تعیین کنید و مهمتر از همه، به نوعی آنها را متقاعد کنید که هر حرکتی که انجام می دهید واقعا ایده درخشان آنهاست – یا حداقل تحقق چشم انداز زیربنایی آنهاست.

و مالش وجود دارد. مشکلات توییتر قابل حل است. اما ماسک فرار و خودشیفته ممکن است رئیسی باشد که نمی توان آن را مدیریت کرد.