آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
نoma به طور گسترده ای بهترین رستوران در جهان در نظر گرفته می شود – نه تنها به دلیل کیفیت غذا، بلکه استانداردی که برای غذاخوری خوب ایجاد کرده است. این دوره جدیدی از غذاهای عالی و محلی را به ارمغان آورد، و به شکستن خفقان غذای فرانسوی در تخیل فرهنگی در مورد عظمت لذیذ کمک کرد. Noma برخی از بهترین سرآشپزهای یک نسل را آموزش داد و ایده ها و ارزش های خود را مانند هاگ های قارچی که در باد گرفتار شده است، در همه جا گسترش داد.
20 سال بر صحنه رستوران تسلط داشت و تعریف می کرد، اما به زودی دیگر خبری از آن نخواهد بود. اگرچه نام تجاری آن ممکن است به روش‌های دیگری زنده بماند، نوما اخیراً اعلام کرد که رستوران اصلی خود را در پایان سال 2024 تعطیل خواهد کرد.
پرسش‌های نگران‌کننده سکوت را پر می‌کنند: آیا دوران غذاخوری خوب به پایان رسیده است؟ آیا انتخاب مقصد تعطیلات بعدی خود را بر اساس روش‌های معده مولکولی داغی که در صفحات نیویورک تایمز یا در خوراک یک اینفلوئنسر خوش خوراک اینستاگرام دیدیم، متوقف خواهیم کرد؟ آیا منوی چند ساعته طعم دهی – با مواد تشکیل‌دهنده کف‌ها، مه‌ها یا حباب‌های مرموز برای لذت و خستگی گاه به گاه – بالاخره به پایان رسیده است؟
Noma تنها یکی از بسیاری از رستوران های مطرحی است که در سال های اخیر بسته شده است. رستوران ها به دلیل افزایش سریع اجاره بها در شهرهای سرتاسر جهان، هزینه های انرژی و سایر هزینه های سربار، و غذا یک محصول ناپایدار و گران قیمت، حاشیه سود بسیار کمی دارند. همه‌گیری و تعطیلی‌های مختلف آن برای بسیاری از رستوران‌ها بسیار زیاد بود که نمی‌توان آنها را مدیریت کرد، که منجر به تعطیلی دائمی مؤسسات محبوبی مانند Blackbird شیکاگو و Prune شهر نیویورک شد.
موفقیت اخیر فیلم‌های خوک و منو و نمایش تلویزیونی خرس باعث شد تا ماهیت استثمارگرانه و توهین‌آمیز بسیاری از آشپزخانه‌های ناهارخوری خوب مورد توجه قرار گیرد، اما سال‌ها گزارش‌های تحقیقی درباره سرآشپزهای ستاره‌ای که از نظر جسمی و جنسی آزار می‌دهند، دستمزدهای گسترده را به همراه داشت. دزدی، نابرابری بزرگ بین سطح درآمد غذاخوری‌ها و کارگرانی که غذایشان را درست می‌کنند و سرو می‌کنند، و برنامه‌های کارآموزی لازم برای ورود به صنعت که به سال‌ها کار بدون دستمزد می‌رسد.
Noma رسماً دلیل بسته شدن خود را دشواری اجرای چنین کارهای مداوم و بالایی برای مدت طولانی تحت شرایط طاقت فرسا دانست. صحبت از فرسودگی شغلی و جستجوی تعادل بین کار و زندگی فراتر از همه اشکال کار است، اما به ویژه در مشاغلی که پروژه های پرشور یا در هنرهای خلاقانه محسوب می شوند، وجود دارد.
با این حال، برخی از کارمندان سابق، داستان کمی متفاوت از یک محل کار ناپایدار با محیطی خصمانه و کنترل و کار با جبران ضعیف اما پر دردسر تعریف کرده‌اند. یک کارآموز به نیویورک تایمز گفت ساعات طولانی صرف ساختن سوسک از چرم میوه با موچین در سکوت کامل. او همچنین گفت که به او دستور داده شده که هرگز نخندد.
همچنین دشواری برآورده کردن انتظارات مشتریان از تازگی و روندهای دائمی مانند بیش از حد محلی و رستوران هایی با مزارع خصوصی وجود دارد. Willows Inn را در نظر بگیرید، رستوران/هتل سابق در جزیره لومی، واشنگتن، که ادعا می‌کرد مواد کمیاب مانند گوش ماهی آواز صورتی و چغندرهای موروثی را از جزیره، آب‌های اقیانوس آن، و مزرعه خود مسافرخانه تهیه میکند.
بعداً مشخص شد که Willows Inn برای خوردن غذاهایی که اغلب از سرزمین اصلی حمل می شد، از جمله جوجه هایی که در Costco و سبزیجات سوپرمارکت خریداری می شد، شبی 500 دلار از غذاخوری ها دریافت می کرد. کارمندان ناراضی می‌گویند مزرعه یک هکتاری این رستوران، نمی‌تواند غذای روزانه را بدون سطح قابل‌توجهی بیشتر غذا بدهد. اگر هر یک از آنها چیزی در مورد کشاورزی می دانستند، این تفاوت – بین مزرعه کوچک رستوران و رسم سریع آن – بلافاصله برای مشتریان ثروتمند مسافرخانه آشکار می شد.
Willows Inn در میان انبوهی از جنجال‌های دیگر، از جمله اتهامات مربوط به فضای توهین‌آمیز بسته شد. اما این به سختی تنها رستورانی بود که توهم طراوت مزرعه به میز و فانتزی دانستن دقیقاً از کجا منشا هر یک از مواد تشکیل دهنده ایجاد می کرد. زمانی که Eleven Madison Park، یکی از معروف‌ترین و گران‌ترین رستوران‌های نیویورک، اعلام کرد که در حال تبدیل شدن به یک رستوران وگان است، نتیجه یک شکست بود، با گزارش‌هایی مبنی بر هدر رفتن غذا، بازاریابی گمراه‌کننده، شیوه‌های ضعیف کار، و سرآشپزها حداقل دستمزد را پرداخت کردند.
آیا صنعتی که بر اساس نابرابری درآمد، استثمار نیروی کار، کارگران کم دستمزد و بدون مدرک، سوء استفاده گسترده و خدمات رسانی به ثروتمندترین افراد در جهان اداره می‌شود، می‌تواند با موفقیت به چیزی شکوفاتر و کمتر خردکننده‌تر تبدیل شود؟ شاید. اما در این بین، به نظر می‌رسد که گزارش‌های بیشتری از تعطیلی رستوران‌های مقصد در میان افشاگری‌های ناخوشایند و شورش‌های کارگران سوخته دیده شود.
اما ثروتمندان همیشه راه‌هایی برای شادی با استعدادها و افراد استثنایی پیدا می‌کنند تا خصوصی آنها را سرگرم کنند. (به یاد بیاورید که بیانسه یک کنسرت خصوصی را در یک مهمانی برای پسر سرهنگ قذافی اجرا کرد.) بزرگترین ذهن آشپزی ما از بین نخواهد رفت. اگر نتوانند رستوران‌هایشان را به کار بیاندازند، در عوض در املاک و مجتمع‌های خصوصی حاضر می‌شوند تا به غول‌های فناوری، بارون‌های نفت و رهبران جهان که می‌توانند به آنها پول بدهند، خدمت کنند. آنها را بیرون می‌برند، تحقیر می‌کنند تا در پست‌های اینستاگرام کارداشیان‌ها ژست بگیرند، یا به طور مخفیانه پرواز می‌کنند تا شکم جنگ‌سالاران و ظالمان را در زمانی که قیمت مناسب باشد پر کنند.
اما مردم همچنان عمیقاً به غذا اهمیت می‌دهند – به لذت‌های آن، به آینده و محدودیت‌های آن، به نحوه رشد، برداشت و مصرف آن.
سرآشپزها همچنان در ساعت 4 صبح عرق کرده از خواب بیدار می شوند و به این فکر می کنند که در این نقطه از مسیر تمدن بشری، با هویج چه کار جدیدی می توان انجام داد. خوش‌خوراک‌ها و افرادی که دلتنگ مجله Gourmet می‌شوند، همچنان به عکس یک اردک کاملا برشته نگاه می‌کنند و آرزو دارند آن را در دهان خود بگذارند. ناهارخوری‌هایی که درآمدهای ناچیز خود را برای سفرهای سالانه به رستوران‌های بزرگ پس‌انداز می‌کردند تا با یک لقمه سیب‌زمینی به دوران کودکی‌شان یا شاید به آینده‌ای بهتر منتقل می‌شدند، باید مسیرهای جدیدی برای رسیدن به حالت‌های خلسه بیابند.
این پولسازها و خرج کنندگان پول نیستند که در غیاب نوما ضرر می کنند. مانند هر چیز دیگری، در مورد افرادی است که به آنها اهمیت می دهند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
