گل دیرهنگام ادی نتیا با شکست آرسنال از منچستریونایتد هیجان انگیز شد | لیگ برتر

این بازی برای یادآوری خاطرات زمانی بود که این دو باشگاه با هم رقابت داشتند که فوتبال انگلیس و همچنین مقصد قهرمانی لیگ برتر را مشخص می کرد. برخوردی لرزان که مطمئنا بهترین ساعت این فصل تا کنون بوده است.

روی کین در تونل کیون در مقابل ون نیستلروی دعوا؛ پیتزای پرنده همه چیز دوباره بخشی از آن به نظر می رسید زیرا، برای اولین بار پس از مدت ها، مسابقه با مسابقه قهرمانی ارتباط داشت. همانطور که همیشه بود، از اول تا آخر پر از حادثه بود، تکل ها در حال پرواز بودند، خلق و خوی شعله ور شد. و وقتی همه چیز تمام شد، آرسنال گامی پر از آدرنالین به سمت اولین قهرمانی خود از سال 2004 برداشته بود.

هیچ احساسی مانند برنده دقیقه آخر وجود ندارد و جمعیت امارات از آن لذت می بردند که ادی نکتیا با آن ظاهر شد. یک بررسی طولانی مدت VAR برای آفساید احتمالی در جمع آوری وجود داشت، اما وقتی پاک شد، جشن ها وحشیانه بود. همانطور که آنها در سوت تمام وقت بودند.

خرید جدید آرسنال، لئاندرو تروسارد، به عنوان بازیکن تعویضی، به الکساندر زینچنکو در سمت چپ غذا داد (پول دفاع کناری با آخرین مدافع هم سطح بود) و زمانی که او عقب نشینی کرد، مارتین اودگارد عالی شوت کرد. نتکیا بود که از فاصله نزدیک خانه را لمس کند. این مهاجم غیبت ناشی از مصدومیت گابریل ژسوس را که یکی از بازیکنان قسمت اول فصل بود، همه را فراموش کرده است.

آرسنال مستحق برد بود. هنگامی که لیساندرو مارتینز اولین گل خود را برای منچستریونایتد به ثمر رساند تا 2-2 به تساوی برسد، این تیم میکل آرتتا بود که با یک امتیاز خوشحال نشد. برنده اعلام شده بود. وقتی آمد، بیلم خالص بود.

یونایتد حریف بازی بود. مارکوس رشفورد برجسته با نهمین گل خود در 9 بازی پس از جام جهانی – و 17 گل خود، آنها را پیش انداخت.^هفتم در فصل باشگاهی – اما آرسنال زمانی که نتکیا اولین گل خود را در روز به ثمر رساند قبل از اینکه بوکایو ساکا نتیجه را 2-1 کند، پاسخ داد.

یونایتد زیر نظر اریک تن هاگ از برنامه جلوتر است. یک امتیاز بالای چهار نفر واقعی تر، که همچنان نشان دهنده پیشرفت است. پس از امتیاز تساوی آخرین نفس چهارشنبه گذشته در کریستال پالاس، آنها بار دیگر احساس غرق شدن در پایتخت داشتند.

در ابتدا سریع و خشمگین بود، جو تپنده بود. آرسنال به دنبال پرس بالا بود تا لحنی ایجاد کند که مستلزم جسور بودن توپ باشد. ساکا یک نمونه بارز بود، به خصوص زمانی که او به عنوان آخرین مرد شانه ای را بر روی کریستین اریکسن انداخت. این آزمایشی برای خونسردی یونایتد بود. داوید دخیا چند تکان اولیه روی توپ متحمل شد.

یونایتد تثبیت شد و سپس رهبری کرد. به سبک دیدنی راشفورد همچنان با اعتماد به نفس به تپش خود ادامه می دهد و این موفقیت با توانایی او در فکر کردن به یک ترفند ظالمانه و انجام آن حاصل شد. توماس پارتی خلع ید شد و برونو فرناندز یک پاس کوتاه به رشفورد داد که پارتی را برای شرکت داشت.

رشفورد به سبک کریستیانو رونالدو توپ را از طریق پاهای پارتی لمس کرد و او رفت. چند لمس دیگر از چپ به راست، به دنبال فضای خالی برای تخلیه و سپس شلیک – ترقه ای که از جلوی آرون رمزدیل از بیرون جعبه منفجر شد.

آنچه قابل توجه بود واکنش تماشاگران خانگی بود. همانطور که اودگارد هم تیمی هایش را بیدار می کرد، فریادهای “Ars-en-al” بلند شد. هیچ کس قرمزپوش دلیلی برای وحشت ندید. آرسنال خودش را جمع کرد. شوت نکتیا توسط رافائل واران مهار شد. گابریل مارتینلی پس از اینکه ساکا یک کرنر را به سمت او کشید، ضربه ای به بیرون زد.

Ødegaard از شدت تهدید می درخشید و او درگیر گل تساوی شد و توپ را به سمت گرانیت ژاکا فرستاد و او با یک سانتر به تیرک دروازه ایستاد. به نظر می رسید آرون وان بیساکا، در سمت اشتباه خود، از دویدن نکتیاه پشت سر او بی خبر بود. ضربه سر مستقیم بود، گل توسط حرکت ساخته شد.

این چیزهای نفس گیر بود، دوئل ها جذاب – به ویژه ساکا در مقابل لوک شاو. بن وایت برای یک چالش به سبک قیچی در راشفورد کارت زرد گرفت و در نیمه دوم تعویض شد. آرتتا به دلیل ناله کردن بر سر مسئولان کارت زرد گرفت.

یونایتد به دنبال مشت زدن به ضد ضربه بود تا از لحظه باشکوه راشفورد سود ببرد. آنها ابتدا تهدید کردند که مارتینز توپی را از روی گابریل ماگالهس برای فرناندز رها کرد، اما لمس او به همان اندازه ناامیدکننده بود که درخواستش برای پنالتی پس از ضربه زدن از رامسدیل. اسکات مک تومینای – در مقابل فرد برای کازمیرو تعلیق شده – همچنین پس از یک حرکت گسترده که با تکل مارتینز روی اودگارد جرقه زده شد، دروازه بان آرسنال را در 29 دقیقه گسترش داد.

Ødegaard باز هم خیلی راحت به چشم می آمد، همیشه نسبت به زاویه زیبا یا شاید یک پاس معکوس هوشیار بود. همیشه چیزی برای صدمه زدن به یونایتد این ساکا، دیگر خطر اصلی آرسنال بود که آنها را در جلو قرار داد، در داخل شاو تکه تکه کرد، شانس خود را امتحان کرد و زمانی که دخیا نتوانست به گوشه دور دروازه اش برسد، به جکپات رسید. در آن لحظه، احساس یک امتیاز نرم بود.

برگشت یونایتد. رمزدیل به خوبی از دست راشفورد مهار نشدنی نجات داد، اما پس از آن کتاب کپی‌اش را پاک کرد، از میان بازیکنان خودش، بدون هیچ‌کس از یونایتد، به کرنر اریکسن آمد و مشت‌های ضعیفی زد. مارتینز سرش را در جایی که درد می‌کشید، گذاشت و به سمت گابریل روی خط رفت.

اما آرسنال برگشت. واران یک تکل مهم روی نتکیا انجام داد، اریکسن ضربه اودگارد را مهار کرد و ساکا با یک بیگودی دیگر به بیرون از تیرک دروازه برخورد کرد. وقتی دخیا در دقیقه 84 به طرز شگفت‌انگیزی سیو کرد و نکتیا را رد کرد، یونایتد فکر کرد که ممکن است با چیزی به خط پایان برسد. نتکیا عقاید دیگری داشت.