تورم بالا مقصر این اعتصابات است نه اتحادیه های کارگری | تورستن بل

اسtrikes همه خشم هستند. متوجه شده اید، اگر می خواهید سوار قطار شوید (یا امتحان رانندگی خود را قبول کنید تا از انجام این کار خودداری کنید). این در داده‌های رسمی قابل مشاهده است، با 417000 روز از دست دادن فعالیت صنعتی در اکتبر – بالاتر از 450000 روز از دست رفته. یک سال در طول دهه 2010 اما با نگاهی بلندمدت، اعتصابات در حال کاهش هستند، نه افزایش: حدود 7 میلیون و 13 میلیون روز در سال به ترتیب در دهه 80 و 70 از دست می رفتند.

تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که اعتصاب‌ها با افزایش سطح بدهی‌ها از دهه 1980 به بعد کاهش یافته است، زیرا اگر کارگران از دست دادن دستمزد و ترس از دست دادن شغلشان را در معرض خطر عدم بازپرداخت وام قرار دهد، نسبت به اعتصاب محتاط شدند. این جالب است اما نقش بدهی را بیش از حد بیان می کند.

راهنمای بهتری برای کاهش اعتصابات از نمونه های فعلی بدست می آید. تورم بالا محرک است و خطرات کارفرمایان و کارگران را افزایش می دهد که در مورد پرداخت دستمزد مذاکره می کنند، درست مانند دهه 70. در مقابل، چند دهه گذشته تورم پایین به معنای اعتصابات کمتر بود.

کنش صنعتی امروزی در بخش دولتی متمرکز شده است. چرا؟ تا حدودی به دلیل رشد آهسته دستمزد بخش دولتی، اما همچنین به این دلیل که در آنجا حضور اتحادیه‌های کارگری پس از کاهش بیش از نصف نرخ کلی عضویت از 53 درصد به 23 درصد بین سال‌های 1980 و 2021، قوی‌ترین است.

موفق باشید اعتصاب بدون اتحادیه داشته باشید، بنابراین اقدامات صنعتی کاهش یافته است. برخی استدلال می‌کنند که این چیز خوبی است، اما تعداد اعتصاب‌های کمتری آزاد نمی‌شوند. کار خود ما نشان می‌دهد که اتحادیه‌ها دستمزدها را افزایش می‌دهند (اعضای اتحادیه 6 درصد بیشتر از افراد غیرعضو در بریتانیا درآمد دارند و تحقیقات جدید 3 درصد حق بیمه را در آلمان نشان می‌دهد) و نابرابری دستمزد را کاهش می‌دهند. ما می خواهیم پشت برخی چیزها مانند تورم دو رقمی یا کارفرمایان بد را ببینیم، اما اتحادیه های کارگری را نه.