سرنوشت شوم علیرضا اکبری سیگنال تندروهای ایران است | ایران

“من باید بروم. من یک سرباز هستم. این وظیفه من است.» علیرضا اکبری برای خانواده‌اش توضیح می‌داد که چرا احساس می‌کند باید به تماس رئیس سابقش، علی شمخانی برای بازگشت به تهران در سال ۲۰۱۹ پاسخ دهد تا در مورد نحوه واکنش کشور به تصمیم سرنوشت‌ساز دونالد ترامپ برای خروج آمریکا از برجام کمک کند. توافق هسته ای ایران.

برخی از اعضای خانواده توصیه کردند که انجام این کار عاقلانه نباشد زیرا تا سال 2019 فضای سرویس‌های اطلاعاتی بر خلاف اعتقاد اکبری به ارزش توافق هسته‌ای و لغو تحریم‌های اقتصادی غرب بود.

اکبری که در حال حاضر تابعیت انگلستان را دریافت کرده و یک تاجر موفق است، یک سال قبل در تابستان 2018 در کرج در جلسه قبلی شرکت کرده بود و در آنجا از سوی دولت تشویق شده بود تا تفکرات آسمان آبی را در مورد آینده هسته ای رهبری کند. معامله و روابط با غرب

حدود 10 نفر با تخصص در زمینه های مختلف شرکت کردند. به عنوان معاون سابق وزارت دفاع و سرباز در جنگ ایران و عراق، توانایی او در تحلیل غرب و ترکیب تفکر بسیار ارزشمند بود. او فکر می کرد که در رهبری این بحث ها از حمایت کامل شمخانی برخوردار است.

بسیاری در اولین نشست گفته بودند که ایران نمی‌تواند به طور نامحدود از تحریم‌های غرب دوام بیاورد، تحلیلی که مورد پسند برخی در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار نگرفت.

مسلماً استقبال اکبری در دومین دیدارش در سال 2019 کاملاً متفاوت بود و بلافاصله یک اداره اطلاعات به او اختصاص داده شد و خیلی سریع متوجه شد که قربانی یک سازماندهی شده است. مسیر طولانی بازجویی در اتاق های هتل و ایستگاه های امنیتی آغاز شد. او به شمخانی متوسل شد تا بفهمد چه خبر است و تفتیش عقاید را لغو کند.

اینکه آیا سرویس‌های اطلاعاتی ایران و شمخانی واقعاً معتقد بودند که او جاسوس است یا خیر، جای بحث دارد. ذهنیت توطئه آمیز برخی از اعضای رژیم ایران در قبال بریتانیا، بر اساس تجربه 60 ساله عمیقا ریشه دوانده است، و آنها به احتمال زیاد نسبت به تبعید هر یک از اعضای رژیم سابق به همراه خانواده خود در کشوری که به نظر می رسد بسیار متخاصم است، بسیار مشکوک هستند. انقلاب اسلامی

خانواده ادعا می کنند که وی به طور قانونی ویزا را دریافت کرده است و اینکه جلسات بی گناه با مشاوران املاک بریتانیا و مشاوران پذیرش دانشگاه تبدیل به جلسات خائنانه با افسران میز MI6 در تخیل تب دار سرویس های امنیتی ایران شده است. اسناد دادگاه میزان دریافتی او از MI6 را مشخص می کند، اما خانواده او می گویند که ایرانی ها درآمد حاصل از کسب و کار او را به عنوان درآمد حاصل از سرویس های امنیتی بریتانیا تعبیر کرده اند.

این اسناد هیچ مدرک ملموسی در مورد حساب های بانکی واقعی یا منبع درآمد ارائه نمی دهد، بنابراین به نظر می رسد قاضی بدون درخواست اولیه ترین شواهد، حرف سرویس های امنیتی را پذیرفته است.

اتهام اولیه علیه او تبانی با یک قدرت خارجی بود، جرمی که حداکثر 10 سال زندان داشت. اما در سال 2021 اتهامات جدی‌تر شد و قاضی ابوالقاسم صلواتی اتهام فساد فی الارض را پذیرفت، اتهامی که مجازات آن اعدام بود.

در ژوئن سال گذشته، خانواده آنقدر مستاصل شده بودند که فکر می کردند ممکن است لازم باشد علنی شوند، اما در نهایت تصمیم گرفتند که راه داخلی تجدیدنظرخواهی علیه احکام امن ترین باشد. یکی از دختران اکبری تصمیم گرفت برای کار به تهران بازگردد و امنیت او مورد توجه قرار گرفت.

اما شورای عالی امنیت ملی با طرح مجموعه ای از سوالات، فرصت تبرئه اکبری را پیدا کرد. اول این بود که آیا او به اسناد محرمانه دسترسی داشته و آنها را در اختیار یک قدرت خارجی قرار داده است و اگر چنین است آیا این تهدیدی برای امنیت ملی خواهد بود؟ همچنین پرسیده شد که آیا دولت انگلیس را باید «دولت متخاصم» دانست؟

به گفته خانواده وی، شورا در پاسخ تنها تاکید کرد که وی از سال 2006 با آن همکاری نکرده است، پاسخی بی طرف که برای نجات او کافی نبود.

اعضای خانواده بر این باورند که سرویس‌های اطلاعاتی به دلیل ناکامی در حفاظت از دانشمندان هسته‌ای ایران تحت فشار شدید قرار گرفته‌اند و اکبری در توضیح این شکست برای آنها مفید بوده است.

برخی دیگر آن را سیگنالی از طرف تندروها می دانند که هیچ سازشی در مذاکرات درباره آینده توافق هسته ای و یا در برخورد با معترضان وجود نخواهد داشت.

سرنوشت شوم اکبری نشانه روشنی برای هرکسی است که طرفدار معامله یا تداوم رابطه با غرب باشد، برخی آنها را راه رفتن در زمین خیانتکار تلقی خواهند کرد.