جیمز وارد پروس در اورتون مارپیچ به ساوتهمپتون بازگشت لیگ برتر

برای ساوتهمپتون امید وجود دارد. برای فرانک لمپارد و اورتون – اورتون شکسته، سمی و ناامید – حتی یک بارقه هم وجود ندارد. شورش در سکوها و یکنواختی در زمین به عنوان دهمین شکست در 13 بازی رخ داد که آخرین شکست در برابر تیمی که در جدول لیگ برتر ایستاده بود، به لغزش بی‌وقفه اورتون به سمت چمپیونشیپ ادامه داد و تسلط نامطمئن سرمربی آنها را در کارش ضعیف کرد.

چند هزار هوادار اورتون پس از سوت پایان عقب ماندند و خواستار تغییرات بسیار مورد نیاز و دیرهنگام در سطح هیئت مدیره شدند. به گفته مالک غایب باشگاه، فرهاد مشیری، هیچ کدام در افق نیست. اما سقوط است. جیمز وارد پراوس اورتون را به چهارمین شکست متوالی خانگی در لیگ محکوم کرد – بدترین شکست باشگاه از سال 1958 – با دو ضربه صیقلی در نیمه دوم که اولین برد لیگ در دوران سلطنت ناتان جونز را به ارمغان آورد.

آمادو اونانا با اولین گل خود در اورتون به تیم لمپارد برتری داد، اما نمایش بی‌نظیر نیمه دوم، با خطای آنتونی گوردون که وارد پراوس را به حل و فصل مسائل با یک ضربه آزاد دعوت کرد، باعث شد ساوتهمپتون اولین برد لیگ در گودیسون پارک را به ارمغان بیاورد. 26 سال. آخرین بازی لمپارد به عنوان سرمربی چلسی مقابل تیمی از لوتون تاون بود که توسط جونز مدیریت می شد. تاریخ ممکن است تکرار شود، صرف نظر از رای اعتماد اخیر مشیری، با اورتون که کمترین امتیاز خود را در نیمه راه لیگ برتر ثبت کرده است.

هیئت مدیره اورتون به دستور مشاوران امنیتی خود از این تیم دور ماندند. اگر کسی حضور داشت، بنرهایی را در اطراف زمین می دیدند که به آنها می گفت که ترک کنند. حتی یکی از آنها به گرانت اینگلز، مدیر امور مالی، اختصاص داشت، اگرچه هدف بیشتر آنها رئیس، بیل کنرایت بود و از مشیری خواست تا قبل از اینکه خیلی دیر شود، به یک کاهش بلندمدت رسیدگی کند.

در مورد تیم اورتون موضوع متفاوت بود. صدها هوادار در جاده گودیسون منتظر بودند تا از مربی تیم استقبال کنند در حالی که لمپارد و بازیکنانش قبل از شروع بازی مورد تشویق گرم قرار گرفتند. با توجه به اینکه آنها از 22 اکتبر در لیگ برتر پیروز نشده بودند، این واکنش قابل توجهی از سوی هواداران گودیسون بود. با این حال، حمایت آنها بدون پاداش باقی ماند.

در نیمه اول اعصاب بیشتر از کیفیت بود. اورتون مالکیت توپ و سرعت را در اختیار داشت، در حالی که ساوتهمپتون، که به دنبال شکست کامل روز چهارشنبه برابر منچسترسیتی در جام کارابائو بود، در حمله تیزبین بود. با این حال، یک ضربه نهایی یا تصمیم ضعیف در مقابل دروازه جردن پیکفورد، اغلب باعث تضعیف بازی با اعتماد به نفس آنها می شد.

دمارای گری و اونانا تنها منابع الهام اورتون بودند. وینگر برنده شد و کرنر را ارسال کرد که برای مدت کوتاهی تا حدودی تاریکی گودیسون را برطرف کرد، زمانی که اونانا با ضربه سر میزبان را به برتری گرانبها رساند. هافبک قدرتمند محمد الیونوسی را در حالی که ارسال گری در میانه میدان رسید، مهار کرد تا ضربه سر ضربه ای را فراتر از گاوین بازونو هدایت کند.

اورتون پرانرژی بود اما وارد-پروس در زمان های تلف شده نیمه اول هنگام اتصال به پاس ساموئل ادوزی، متوجه تهدیدش از دوهای عمقی و لمپارد مانند در هافبک شد. پیکفورد واکنش فوق‌العاده‌ای نشان داد و ضربه کاپیتان ساوتهمپتون را به تیر دروازه منحرف کرد اما به این هشدار توجهی نشد. در عرض چند ثانیه از شروع مجدد، وارد پروس به سطح باشگاهی خود رسید.

در این فاصله، جونز کایل واکر-پیترز را از هافبک چپ به دفاع راست تغییر داد و زمانی که توپ بلند مدافع سر چه آدامز را پیدا کرد، بلافاصله پاداش دریافت کرد. وارد-پروس اولین ضربه مهاجم را وارد منطقه اورتون کرد و قبل از اینکه پیکفورد را به پایان برساند، در یک چالش کشویی از بن گادفری قرار گرفت.

دومینیک کالورت-لوین با ضربه ای به تیر افقی دروازه برخورد کرد که محمد سالیسو را منحرف کرد و گادفری نتوانست در تیرک دروازه به گل تبدیل شود که بازونو پاس اونانا را از دست داد. اما درست زمانی که اورتون در حال صعود بود، با لمپارد که گوردون را در جستجوی یک برنده به میدان انداخت، آنها یک بار دیگر توسط وارد-پروس مجازات شدند. گوردون با یک خطای احمقانه روی آدامز، هافبک را در موقعیتی که میل می کرد، یک ضربه آزاد زد. با اجتناب ناپذیری خاصی، هافبک ضربه ایستگاهی را به سمت بالا و بالای دیوار و داخل تیرک سمت راست پیکفورد در حالی که دروازه بان در نقطه ای ریشه دار بود، بلند کرد.

این شانزدهمین گل وارد-پروس در لیگ برتر از روی یک ضربه ایستگاهی بود که دو رکورد کمتر از رکورد دیوید بکهام بود. جونز خوشحال گفت: “من مطمئن هستم که او به زودی به آنجا خواهد رسید.” او یکی از بهترین تکنسین هایی است که تا به حال دیده ام، در سطح جهانی، و از زمانی که من وارد شدم، فوق العاده بوده است. جونز می تواند به جلو نگاه کند. لمپارد در مقابل، با حالتی عصبی بالای شانه اش نگاه می کند.