لمس دایزن مائدا باعث شد سلتیک از کیلمارناک عبور کند و به فینال دیگری برسد | جام لیگ اسکاتلند

برای سلتیک، بازگشت به همپدن پارک برای فینال جام اتحادیه در اواخر فوریه. این تورنمنت اغلب به عنوان رابطه ضعیف سه رقابت اصلی داخلی اسکاتلند مورد تمسخر قرار می گیرد، اما جایگاه ویژه ای در قلب آنگه پستکوگلو دارد. این اولین جامی بود که استرالیایی به عنوان سرمربی سلتیک مدعی شد. بدون آن، هیچ شانسی برای یک سه گانه بسیار ارزنده وجود ندارد.

همانطور که سلتیک جشن گرفت، کیلمارناک مورد تحسین قرار گرفت. آنها به همان اندازه چالشی را برای تیم گران قیمت پستکوگلو به وجود آوردند که هرکسی در اسکاتلند در این فصل ارائه کرد. کیلمارناک از نظر تاکتیکی عالی بود و تهدیدی برای حمله ایجاد کرد. ممکن است از دست دادن در نیمه نهایی تسلی وجود نداشته باشد، اما تماشاگران نمی توانند تحت تاثیر نمایش تیم های ضعیف بزرگ قرار نگیرند. سلتیک مجبور شد راه خود را به سمت فینال، جایی که آبردین یا رنجرز در کمین می‌کشند، برمی‌داشت.

کیلمارناک امیدوار کننده شروع کرده بود. سانتر کم دنیل آرمسترانگ پس از 30 ثانیه با اختلاف کمی از کایل واسل دور شد. جو هارت به خوبی از یک درایو کم روری مکنزی نجات پیدا کرد، کارل استارفلت که مالکیت توپ را ارزان به مهاجم کیلمارناک واگذار کرد.

در این پس‌زمینه، تعجبی نداشت که درک مک‌اینز، سرمربی کیلمارناک، سر در دست ایستاده بود و سلتیک دروازه را باز کرد. یک عنصر عجیب و غریب در مورد دروازه وجود داشت، کایل لافرتی هنگام تلاش برای دفع ضربه ایستگاهی آرون موی، توپ را به سمت دایزن مائدا که در حال حمله بود، تکان داد. مائدا بدون اینکه چیز زیادی در مورد آن بداند، توپ را فراتر از سام واکر سرگردان زد. کیلمارناک فوراً از طریق جو رایت که ضربه سر او توسط هارت را دفع کرد، پاسخ داد. در تعادل بازی، کیلمارناک بدشانس بود که در وقت استراحت عقب نشست.

اجتناب ناپذیر به نظر می رسید که لافرتی نقش کلیدی در دادرسی ایفا کند. این اولین حضور مرد ایرلندی شمالی از زمان محرومیت 10 بازی برای یک اظهار نظر فرقه ای در یک کلوپ شبانه بود. البته این نشان دهنده کنایه های طنز است که حامیان سلتی که در اینجا لافرتی را مورد سرزنش قرار دادند این کار را با زبان فرقه ای خودشان انجام دادند. همچنین گیج کننده است که چنین زباله هایی از غرفه ها هفته به هفته بدون مجازات از سوی همان مقاماتی که لافرتی را به سر کار آورده اند، می رود. فوتبال اسکاتلند با تظاهر به رفتارهای تهاجمی کار خوبی انجام می دهد. عصر لافرتی تنها 45 دقیقه به طول انجامید، با یکی از دو عقب نشینی فوروارد کیلمارناک. سلتیک در چهار دقیقه شروع مجدد توپ را در دروازه داشت و ضربه از فاصله نزدیک ریو هاته آفساید رد شد.

طلسم فشار کیلمارناک دنبال شد، بدون اینکه هارت تحت هیچ استرس واقعی قرار بگیرد. مک اینز که حفظ دو مهاجمش در تمام مدت تحسین برانگیز بود، به خوبی می‌دانست که تیمش باید گل بعدی مسابقه را به دست آورد. سلتیک معتقد بود که آن را به لطف یک پایان عالی Maeda به دست آورده است. در عوض، VAR به درستی اعلام کرد که کیوگو فوروهاشی در آفساید بوده است. از غرفه‌ها صدای غرغر و هیاهوی بیشتری بگیرید.

با 25 دقیقه بازی در زمین آسوددن، این به یک جنگ فرسایشی تبدیل شد. کنجکاو بود که پستکوگلو در تلاش برای خنثی کردن مقاومت سرسخت کیلمارناک، از لیل آبادا یا جورجیوس جیاکوماکیس دعوت نکرده بود. بازیکنان هجومی سلتیک دوران خسته کننده ای را سپری می کردند. آرمسترانگ فرصتی باشکوه برای گل تساوی برای مردان آیرشایر داشت اما خطوط خود را در تیرک عقب شکست داد. کریستین دویج بعد از اینکه سلتیک از یک پرتاب بلند به سمت دروازه حرکت کرد و هارت مجبور بود هوشیار بماند.

آبادا، که جایگزین جوتای بی اثر شد، در حالی که سلتیک به نظر می‌رسید فضای تنفسی برای خود فراهم کند، با فاصله کمی شلیک کرد. کیلمارناک برای یک پنالتی فریاد زد که رایت سقوط کرد. جیاکوماکیس که به نظر می رسد در آستانه انتقال به ژاپن است، حرف آخر را در وقت های تلف شده پس از اینکه واکر تنها توانست ضربه دیوید ترنبول را دفع کند، گفت. نتیجه در مورد کیلمارناک سخت بود.