حمله به دموکراسی: خشونت سیاسی برزیل چگونه با ایالات متحده مقایسه می شود؟

روز یکشنبه، تظاهرکنندگان حامی ژایر بولسونارو، رئیس‌جمهور ملی‌گرای سابق برزیل، به کنگره و ساختمان‌های دولتی در برازیلیا یورش بردند تا انتخاباتی را که لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، رهبر چپ‌گرایان را به قدرت رساند، لغو کنند. اوایل این ماه.

آشوب‌گران ساختمان‌های سیاسی را غارت کردند – در حالی که پرچم برزیل را با شعار آن رژه می‌دادند.نظم و پیشرفت“نظم و پیشرفت” – در تلاشی ناموفق برای معکوس کردن انتقال مسالمت آمیز قدرت.

بزرگ‌ترین حمله به دموکراسی برزیل در دهه‌های اخیر، خبر قیام یکشنبه موجی از شوک را در سراسر جهان برانگیخت. اما آنچه که بیش از همه باعث نگرانی بسیاری شده است، پژواک آن است قیام آمریکا تقریباً دو سال قبل، زمانی که حامیان رئیس جمهور سابق جمهوری خواه دونالد ترامپ در 6 ژانویه به ساختمان کنگره در واشنگتن دی سی یورش بردند تا از روی کار آمدن جو بایدن جلوگیری کنند.

زمان بندی مشابه رویدادها، مفسران و تحلیلگران را به مقایسه بین این دو رویداد واداشته است. اما آیا قیام ها به همان اندازه ای که به نظر می رسد شبیه هستند؟

در یک نگاه، مطمئناً به نظر می رسد که این دو حادثه شباهت عجیبی با یکدیگر دارند.

خط داستانی آنها به طور قابل توجهی مشابه است. در هر دو مورد، یک رئیس جمهور راست افراطی و آتشین با علاقه به استفاده از توییتر، با شکست خود در یک انتخابات دموکراتیک به رقابت می پردازد و دروغ ها و تئوری های توطئه را برای پایگاه حامیان فداکار خود تبلیغ می کند.

در سپیده دم – یا شب، در ایالات متحده – روی کار آمدن جانشین او، چنین احساساتی در نهایت به یک قیام خشونت آمیز تبدیل می شود که ساختمان های قلب سیستم های دموکراتیک هر دو کشور را هدف قرار می دهد.

پنجره‌ها شکسته می‌شوند، آثار هنری و مکان‌های دیدنی آسیب می‌بینند – در مورد برزیل، حتی قانون اساسی 1988 این کشور – همه توسط تظاهرکنندگانی که در پرچم پر ستاره کشور خود پوشیده شده‌اند.

در قلب هر دو قیام، ایدئولوژی ناسیونالیستی مشابهی نهفته است که سابقه مقاومت در برابر انتقال قدرت دموکراتیک دارد.

“یک گربه کپی رقت انگیز [sic] تلاش برای کودتا توسط بولسونارو، این کلماتی بود که فدریکو فینچلشتاین، مورخ آرژانتینی، کارشناس تاریخ فاشیست، برای توصیف رویدادهای یکشنبه استفاده کرد.

در نتیجه، هم بایدن و هم لولا تظاهرکنندگان را به شدت محکوم کرده و آنها را افراط گرا و تهدید کننده امنیت کشورشان دانسته اند. با این حال، دومی یک گام فراتر رفت و آنها را “فاشیست” خواند – واژه‌ای که رهبران ایالات متحده معمولاً از استفاده از آن تردید داشتند.

در نهایت، هر دو رویداد می بینند که رهبر برکنار شده هر کشور به نحوی در یک مکان – فلوریدا فرود می آید. در حالی که ترامپ ممکن است در اقامتگاه غول‌پیکر خود در مار-آ-لاگو پناه گرفته باشد، سرنوشت بولسونارو تا حدودی جذاب‌تر به نظر می‌رسد، زیرا گفته می‌شود رئیس‌جمهور سابق در حال خوردن بال مرغ در رستوران KFC اورلاندو دیده شده است.

با این وجود، در حالی که مقایسه بین شورش‌های ضد دموکراتیک برزیل و ایالات متحده ممکن است مناسب باشد، تفاوت‌های کلیدی همچنان باقی است.

شایان ذکر است که زمان های مختلف این دو قیام وجود دارد. هجوم به ساختمان کنگره دو هفته قبل از مراسم تحلیف بایدن اتفاق افتاد، در حالی که قیام برزیل بیش از یک هفته پس از روی کار آمدن لولا روی داد. اولی نشان دهنده تلاشی برای جلوگیری از انتقال قدرت بود، دومی با هدف سرنگونی آن.

قیام برزیل همچنین کلید دیگری را هدف قرار داد – کاخ ریاست جمهوری. کاخ سفید، جایی که ترامپ هنوز به طور رسمی در 6 ژانویه 2021 در آن اقامت داشت، دست نخورده باقی ماند.

اما شاید بزرگ‌ترین تفاوت در زمینه‌های اجتماعی-سیاسی کاملاً متفاوتی که رویدادها را احاطه کرده‌اند، باقی بماند.

به‌عنوان کشوری که دموکراسی‌اش در قرن گذشته از تحولات بزرگی رنج نبرده است، 6 ژانویه به عنوان لحظه‌ای تاریک، حافظه عمومی ایالات متحده را تحت تأثیر قرار داده است، لحظه‌ای که اغلب منشأ بحث‌های رسانه‌ای و دانشگاهی شدید است.

از سوی دیگر، برزیل رابطه آشفته تری با دموکراسی دارد که خود پس از 21 سال دیکتاتوری نظامی، تنها در سال 1985 به طور رسمی مجدداً معرفی شد. قرنی که از خود بر جای می‌گذارد با انقلاب‌ها، کودتاها و قیام‌ها همراه است و تاریخ آن از بی‌ثباتی سیاسی بزرگ‌تر از ایالات متحده است.

خود ارتش نقش کاملاً متفاوتی در قیام های ضد دمکراتیک هر دو کشور ایفا کرده است. اعضای سابق نیروهای مسلح ممکن است در حملات کنگره ایالات متحده نقش داشته باشند، اما در برزیل، مقامات عالی رتبه نظامی از اعتراضات طرفدار بولسونارو که قبل از شورش ها بودند، حمایت کردند، هرچند که خود در شورش های روز یکشنبه شرکت نکردند.

رافائل آیوریس، مورخ آمریکایی، نوشت: «من فکر می‌کنم منصفانه است که بگوییم بخش‌هایی از ارتش برزیل اتفاقی را که رخ داد را تشویق می‌کردند. اما وقتی به آن رسید، نیروهای مسلح ساکت بودند».

چنین تفاوت‌هایی بین هر دو کشور، به نوبه خود، می‌تواند باعث شود که پیامدهای هر دو رویداد کاملاً متفاوت به نظر برسد.

سیستم قضایی ایالات متحده در برخورد با شورشیان خود که صدها نفر از آنها محکوم شدند، رویکردی سختگیرانه در پیش گرفت. آنها در نتیجه توسط بسیاری از مطبوعات محکوم شدند – اگرچه شدت حملات 6 ژانویه 2021 همچنان در میان محافظه کاران بحث برانگیزتر است.

لولا ممکن است قول یک رویکرد مشت آهنین مشابه را بدهد و به خبرنگاران بگوید که “همه افرادی که این کار را کردند پیدا و مجازات خواهند شد.” اما از آنجایی که کودتای کودتای خود برزیل ممکن است افراد بالای زنجیره غذایی سیاسی کشور را درگیر کند، باید دید که آیا چنین وعده‌هایی واقعاً عملی می‌شوند یا خیر.