مایکل اسمیت در مقابل مایکل ون گرون: فینال دارت جهانی PDC – زنده | مسابقات جهانی PDC

قابل پیش بینی لزوماً به معنای خسته کننده نیست. قبل از قهرمانی جهان، جذاب ترین فینال – با فاصله کمی – این دیدار دو مایکل بود. همچنین یکی از جذاب‌ترین بازی‌ها بود: دو گلزن بزرگ که با سرعتی سرگیجه‌آور بازی می‌کنند، و به دلایل بسیار متفاوت، در صدد گرفتن کف دست‌های لطیف خود در جام سید وادل هستند.

این یک چیز کمی عجیب است که در مورد ون گرون گفته شود، با توجه به اینکه او قبلاً سه بار آن را برده است، آخرین بار زمانی که اسمیت را 7-3 در سال 2019 شکست داد. اما ون گرون به آرامی از اوج شگفت انگیز سال 2016 پایین آمد و غافلگیر شد. شکست مقابل پیتر رایت در فینال سال بعد با از دست دادن فرم گیج کننده و گاهی تکان دهنده دنبال شد. دو حضور آخر او در جهان فاجعه‌بار بود: او در سال 2020 توسط دیو چیسنال 5-0 تحقیر شد – “من بد بازی کردم” تحلیل مختصر او پس از بازی بود – و مجبور شد در تورنمنت سال گذشته که کووید را گرفت، کنار بکشد.

به مدت دو سال او مجبور بود با عذاب بی نظیری که وقتی یک برنده سریالی از برنده شدن دست می‌کشد، کنار بیاید، اما به آرامی خود را در سال 2022 دوباره کشف کرد. یک پیروزی شگفت‌انگیز در لیگ برتر با پیروزی در مسابقات مسابقه، جایزه بزرگ و فینال‌های قهرمانی بازیکنان دنبال شد.

او در این دنیا به طرز عجیبی خوب بازی کرده است، تقریباً همتراز با عملکردش در تورنمنت 2016-2017 – و این بهترین دارت بود که تا به حال انجام داده است. در دو هفته گذشته او تنها سه ست را از دست داده است و هاله ای که پس از آن پیروزی در سال 2017 محو شده بود، به سرعت بازگشته است.

اما اگر کسی بتواند با گلزنی وحشیانه ون گرون زندگی کند و او را در بازی دوبل تحت فشار حداکثری قرار دهد، اسمیت است. او در این تورنمنت در بهترین حالت خود نبوده است و به راحتی می توانست به مارتین شیندلر یا استفن بانتینگ ببازد. اما به گونه ای که نشان دهنده پیشرفت باشد.

برای سال‌ها، مفاهیم «مایکل اسمیت» و «زشت برنده شدن» متقابل بودند. او به طرز بدنامی هشت فینال مهم را متوالی از دست داد، از جمله دو فینال در جهان، قبل از اینکه در ماه نوامبر اولین پیروزی خود را در گرند اسلم به دست آورد. اسمیت بازی‌هایی را شروع کرده که باید می‌بازد، از جمله شیندلر در مسابقات جهانی و جو کالن در یک چهارم نهایی بزرگ در گرند اسلم.

حتی ون گرون با همان فرکانس یا ظرافت بی‌دردسر اسمیت به 180 نمی‌رسد، و آن پرتاب زیبای تکراری – به‌علاوه ببری که در زیر نمای بیرونی گاهاً متفاوت او کمین می‌کند – به او این امکان را می‌دهد که از ناامیدی‌های خردکننده عقب نشینی کند. او یک روز قهرمان جهان می شود. او پس از پیروزی شب گذشته مقابل گابریل کلمنس در نیمه نهایی گفت: “اگر آن را ببرم، برای جگرم متاسفم.”

وقتی اسمیت قهرمان جهان شود، کسی می‌تواند کتابی جالب درباره او بنویسد سفر داستان در مسابقه پیروزی خیره کننده ای بر فیل تیلور در سال 14-2013 وجود دارد، زمانی که اسمیت در یک مسابقه دو اسبی 14-1 خارجی بود. شکست یک چهارم نهایی مقابل بارنی دو سال بعد. شکست با ضربه سر در یک بازی شگفت انگیز در برابر برنده نهایی راب کراس در فصل 18-2017. شکست ناامیدانه از لوک وودهاوس و جیسون لو. و فینال سال گذشته وجود دارد، زمانی که پیتر رایت برای از بین بردن احساس سرنوشتی که اسمیت در طول پیروزی های حماسی بر جانی کلیتون و گروین پرایس ساخته بود، دست به کار شد.

احترام زیادی بین این دو وجود دارد، بازی به رسمیت شناختن بازی و همه اینها، و شب گذشته ون گرون در اتاق تمرین کنار اسمیت ایستاد و به او گفت که آنها به مردم مدیون هستند تا در فینال دیدار کنند. هر دوی آنها در طول تورنمنت کاملا واضح بوده اند که می خواهند بهترین ها را شکست دهند. اسمیت همچنین می خواهد انتقام سال 2019 را بگیرد، زمانی که ون گرون به او درسی در زدن دو ضرب کلاچ داد. هر دو بازیکن در حال حاضر بهتر از آن زمان هستند، به ویژه اسمیت، بنابراین این می تواند – میتوانست – کلاسیک باشد

انگار مسابقه به اندازه کافی هیجان انگیز نبود، برنده جای پرایس را به عنوان شماره 1 جهان خواهد گرفت: ون گرون برای اولین بار از فینال دو سال پیش. اسمیت برای اولین بار در زندگی اش.