درگذشت کتی ویتورث | گلف

کتی ویتورث، که در سن 83 سالگی درگذشت، بیش از هر گلف‌بازی در مسابقات انجمن حرفه‌ای گلف ایالات متحده برنده شد، در مجموع 88 مورد بین سال‌های 1962 تا 1985. در اوج خود، بین سال‌های 1965 تا 1973، او هفت بار به عنوان بهترین بازیکن زن PGA انتخاب شد. برنده برتر پول در تور LPGA هشت بار و هفت بار جایزه Vare را برای بهترین میانگین امتیاز کسب کرد.

او در سال های 1965 و 1966 ورزشکار زن سال آسوشیتدپرس بود و در سال 1975 در حالی که هنوز بازی می کرد به تالار مشاهیر جهانی گلف برگزیده شد. در سال 1981 او اولین زنی بود که از مرز یک میلیون دلار جایزه عبور کرد. اگرچه او “فقط” شش دوره اصلی را برد، در سال های اوج خود فقط دو یا سه تورنمنت به این عنوان تعیین شده بود. از سال 2012 تاکنون پنج مورد بوده است. اگر 10 برد او در رویدادهای غیر LPGA به همراه 93 مقام نایب قهرمانی در نظر گرفته شود، می توان استدلال کرد که او به اندازه هر گلف باز تاریخ برتر بود.

گلف اولین ورزش ویتورث نبود. او که دختری قد بلند و ورزشکار بود، در ابتدا تنیسور با استعدادی بود. او در موناهانس، تگزاس به دنیا آمد، اما در جال، نیومکزیکو بزرگ شد، جایی که پدرش، موریس ویتورث، یک فروشگاه سخت‌افزار را اداره می‌کرد. او در دبیرستان تنیس بازی می‌کرد که برخی از هم‌تیمی‌ها او را به گلف بردند و سختی این ورزش جدید را یک چالش دید.

والدین او به باشگاه محلی محلی پیوستند تا او بتواند با حرفه ای باشگاه درس بخواند، و قول او به قدری واضح بود که او را به هاروی پنیک، معلم حرفه ای مشهور در باشگاه کانتری آستین (تگزاس) ارجاع داد. مادرش، داما (رابینسون)، رانندگی های طولانی را با او انجام می داد.

در سال 1957، هنوز 17 ساله، کتی قهرمان آماتور ایالت نیومکزیکو شد. زمانی که یک سال بعد پیروزی خود را تکرار کرد، کالج جونیور اودسا را ​​رها کرد و پس از اینکه پدرش، شهردار فعلی جال، سندیکا برای حمایت از او تشکیل داد، به تور LPGA پیوست.

او ابتدا تلاش کرد و به ترک آن فکر کرد، اما در عوض در سال 1961 مرخصی گرفت تا در یک کلینیک شش هفته ای شرکت کند که توسط یکی از بنیانگذاران LPGA، پتی برگ اداره می شد. او چهار بار به مقام دوم برگشت و در سال 1962 اولین تورنمنت خود، مسابقات باز دختران کلی (Kelly Girls یک سرویس موقت منشی بود) را در مریلند برد.

دومین برد او در فینیکس تاندربرد، با چهار ضربه بر میکی رایت، زن غالب در تور، به دست آمد و رقابتی فوق‌العاده بین این دو ایجاد کرد. ویتورث در سال 1965 اولین رشته خود را، تیترها (نسخه زنانه مسترها) گرفت و این موفقیت را در سال 1966 تکرار کرد. سال بعد او در مسابقات آزاد زنان و قهرمانی LPGA، که در سالهای 1971 و 1975 نیز برنده شد، برنده شد.

او در اواخر دهه 70 به شدت و با انتقاد از خود در مورد بازی خود دچار رکود شد که باعث شد در سال 1981 به پنیک بازگردد تا بازی خود را بازسازی کند. نتایج فوری بود. در سال 1982 او رکورد 82 برد رایت که اکنون بازنشسته شده بود را شکست و در سال 1984 هشتاد و پنجمین تورنمنت خود را برد تا بهترین رکورد مردان سام اسنید در سال 84 را بشکند که از آن زمان به 82 کاهش یافته و توسط تایگر وودز همسان شده است.

شش برد دیگر به دنبال داشت، و ویتورث آخرین تورنمنت خود، یونایتد ویرجینیا بانک کلاسیک، را در سال 1985 برد. در آن سال او و رایت در مسابقات Legends of Golf با هم متحد شدند، که تور سالمندان زنان از آنجا رشد کرد. وقتی برگزارکنندگان مسابقات از ویتورث خواستند تا با رقیب قدیمی‌اش جفت شود، او پیشنهاد کرد که ابتدا از رایت بپرسند، زیرا می‌دانست که او چگونه «افزایش نور» را دوست دارد. آنها پاسخ دادند: “ما قبلاً داریم، و او گفت که بازی خواهد کرد، اما فقط با شما.” تنها جفت زنان در این رویداد، آنها سه راهی مردانه را زدند، که باعث عصبانیت برخی از مردان حرفه‌ای شد و با احترام در وسط گروه به پایان رسید.

ویتورث بعداً به عنوان نایب رئیس LPGA کار کرد و در سال 1990 گلف برای زنان را منتشر کرد که همراه با روندا گلن، یک راهنمای پیشگام به طور خاص برای زنان نوشته شده بود. در آن سال او همچنین به عنوان کاپیتان تیم ایالات متحده در افتتاحیه جام Solheim، یک نسخه زنانه از جام رایدر مردان، که با ایالات متحده آمریکا و اروپا مطابقت داشت، خدمت کرد. آمریکایی ها در فلوریدا پیروز شدند و ویتورث در سال 1992 با شکست مقابل اروپا در Dalmahoy در اسکاتلند دوباره کاپیتان آنها شد.

با حرکت به فلاور مانت، تگزاس، همراه با شریک زندگی‌اش بتی اودل، او با LPGA فعال ماند. او در سال 2005 بازنشسته شد و در سال 2007 کتاب کوچک حکمت گلف اثر کتی ویتورث (2015، نوشته شده با جی گلدن) را نوشت که عنوان آن ادای احترامی به کتاب گلف کوچک پنیک بود.

از او بتی به یادگار مانده است.