دو محافظه‌کار مذهبی و یک مارکسیست وارد یک مجله می‌شوند

بسیاری از استارت آپ های کوچک رسانه ای این روزها معتقدند که می توانند ضربه نهایی را به نظم متزلزل نئولیبرال وارد کنند. اما Compact، یک مجله آمریکایی رادیکال که این هفته منتشر شد، رویکردی غیرمعمول و متقابل ایدئولوژیک برای به چالش کشیدن، همانطور که در یادداشتی از ویراستاران آن آمده است، در پیش گرفته است. “

متیو اشمیتز، یکی از سردبیران مجله، در مصاحبه اخیر با شرکای خود، سهراب احمری و ادوین آپونته، گفت: “ما اینجا هستیم تا جنگ دو جبهه ای را در چپ و راست آغاز کنیم.”

اشمیتز با عجله اضافه کرد: «من چندان مداخله گر نیستم، به جز زمانی که صحبت از بحث های سیاسی می شود».

سرمایه‌گذاری مشترک دو محافظه‌کار مذهبی و یک پوپولیست مارکسیست، Compact نشان‌دهنده هم‌سطح مجدد سیاسی کنونی است، زیرا احیای مجدد سیاست‌های طبقاتی در هر دو طرف شکاف خطوط ایدئولوژیک را به هم ریخته است. مأموریت آن: ترویج “یک دولت سوسیال دمکراتیک قوی که از جامعه – محلی و ملی، خانوادگی و مذهبی – در برابر یک چپ آزادیخواه و یک راست آزادیخواه دفاع می کند.”

Compact نیز بخشی از هجوم طلای رسانه‌ای مستقل است، زیرا مجلات سیاسی، پادکست‌ها و پلتفرم‌های خبرنامه جدید یا تازه پیکربندی شده فرصت‌های تازه (و گاهی بسیار سودآور) را خارج از رسانه‌های سنتی باز کرده‌اند.

احمری، سردبیر سابق روزنامه نیویورک پست که به خاطر شروع درگیری های آتش افروزی با محافظه کاران همکارش معروف است، گفت: ایده این نبود که راست یا چپ را «تعقیب» کند، بلکه «نقدهای واقعاً تند و تیز را منتشر کند. دسته ها.”

آپونته، سردبیر وب سایت The Bellows (عنوان: «پوپولیسم کارگری برای آینده») و خانه مارکسیست Compact، به این موضوع اشاره کرد: «یا آنها را بی ربط تلقی کنیم؟»

Compact که در روز سه شنبه پخش شد، مطمئناً یک دم التقاطی است. ده‌ها مقاله اول – که روزانه یک مقاله دنبال می‌شود – شامل کتک کاری علیه نفوذ ناتو، «ریگانیت‌های زامبی» و «اخته‌سازی زیبایی‌شناختی» هنرمندان مرد مستقیم است.

سر ستون ستون نویسان و ویراستاران مشارکت کننده، ضد لیبرال های کاتولیک و فمینیست های مارکسیست دگراندیش، رادیکال های اروپایی و پوپولیست های آمریکایی را با چهره های برجسته (گلن گرین والد، پاتریک دنین) در کنار کسانی که دندان های خود را در وبلاگ ها و پادکست های تازه کار کوتاه می کنند، ترکیب می کند.

در مصاحبه ای، RR Reno، سردبیر مجله مذهبی محافظه کار First Things، که هم اشمیتز و هم احماری را به خوبی می شناسد، پیش بینی کرد که Compact “گرد و غبار زیادی به پا خواهد کرد.” اما برای موفقیت، او گفت: “باید آن خط ظریف از گفتن چیزهایی را پیدا کرد که به طرز تکان دهنده ای خلاف اجماع هستند، اما به اندازه کافی قابل قبول هستند که به عنوان بی ربط یا بی ربط نوشته نمی شوند.”

رینو افزود: «متیو قاضی بسیار خوبی در مورد زمان و لحن و زمان پرتاب کوکتل مولوتف است. در حالی که انگیزه سهراب همیشه پرتاب کوکتل مولوتف است.

احمری، 37 ساله، یکی از شخصیت های پر زرق و برق تر در سمت راست است. یک آتئیست ایرانی الاصل زمانی مارکسیست که به پسر طلایی نومحافظه‌کار تبدیل شده بود و به کاتولیک «نئو سنت‌گرای پسا لیبرال» تبدیل شد، او به‌خاطر «استعداد خیره‌کننده‌اش در تعریف فردی و همچنین استعداد برانگیختن خشم» توجه را به خود جلب کرده است. پارسال گذاشتم (به گفته منتقدان، علاقه او به مجارستان ویکتور اوربان نیز وجود دارد.)

اشمیتز، متولد نبراسکا، 36 ساله، که او نیز یک مسلمان کاتولیک است، محتاط تر است، با شیوه ای متین و رزومه ای معمولی تر و محافظه کارانه به نظر می رسد. او پس از کالج در پرینستون، قبل از پیوستن به First Things در موسسه ویترسپون، یک اندیشکده محافظه‌کار اجتماعی، کار کرد.

امروز، اشمیتز، که همچنین ستون‌نویس روزنامه محافظه‌کار آمریکایی است، خود را «محافظه‌کار در مسائل اجتماعی، بیشتر دگرگون‌کننده‌تر در زمینه اقتصاد، با میهن‌پرستی غریزی آمریکایی و بدگمانی به نخبگان مداخله گر سیاست خارجی ما» می‌خواند.

او به تعبیر نورمن میلر گفت: “شما می توانید هر چیزی که می خواهید مرا صدا بزنید، فقط من را لیبرال خطاب نکنید.”

کامپکت در دسامبر 2020 آغاز به کار کرد، زمانی که اشمیتز و احماری برای بحث در مورد مجله جدیدی نشستند که ناامیدی مشترک آنها را از محدودیت های روزنامه نگاری محافظه کار منعکس می کرد.

هر دوی آنها “علیه اجماع مردگان” را امضا کرده بودند، یک مانیفست بسیار مورد بحث در سال 2019 در “اولین چیزها” که خواستار محافظه کاری جدیدی برای جایگزینی همجوشی، ترکیب محافظه کارانه پس از جنگ از ایدئولوژی بازار آزاد، ارزش های سنتی خانواده و سیاست خارجی جنگ طلب بود که “منفجر شده بود”. بالا» با انتخاب دونالد ترامپ.

آن نامه، همراه با پیگیری آتش سوزی احمری که از محافظه کاران خواسته بود تا «جنگ داخلی فرهنگی» را علیه فردگرایی لیبرال ظالمانه (که توسط Drag Queen Story Hour در کتابخانه های عمومی تجسم یافته است) به راه بیندازند، ماه ها سخت (اگر سخت باشد). -decipher) بحث در سمت راست.

آنها در ابتدا به فکر راه اندازی یک مجله سنتی محافظه کار بودند، یک مجله غیرانتفاعی که توسط بنیادها یا اهداکنندگان حمایت می شد. اما آنها تصمیم گرفتند یک مسیر مستقل و سودآور را دنبال کنند تا سرمایه گذاران (که از نام بردن از آنها خودداری کردند) شروع به کار کنند، اما در نهایت توسط مشترکان حمایت شوند.

آوریل گذشته، آن‌ها به آپونته، یکی از اعضای سابق سوسیالیست‌های دموکرات آمریکا که در سال 2020 The Bellows را به‌عنوان جایگزینی در یک چپ غرق در «سیاست‌های هویت لیبرال، فرهنگ قربانی، و روابط متقابل»، راه‌اندازی کرد، همانطور که صفحه کیک‌استارتر آن بیان می‌کند، نزدیک شدند.

اشمیتز گفت که از ابتدا تحت تأثیر این سایت قرار گرفته بود، اما واقعاً تحت تأثیر “جنگ بزرگ کلاس کووید” توسط الکس گوتنتاگ، معلم مدرسه عمومی ناشناخته کالیفرنیا قرار گرفته بود، که استدلال می کرد که قرنطینه ها، پاسپورت های واکسن و موارد دیگر. سیاست ها پرده دودی برای «سازماندهی مجدد بی رحمانه کارگران» بود. (گوتنتاگ که اکنون ستون نویس تبلت است، یکی از ویراستاران Compact است.)

آپونته، 38 ساله، که گفت در فلوریدا “بسیار فقیر” بزرگ شده است، گفت که به راحتی در این پروژه فروخته می شود، با این شرط که بیش از نیمی از مقالات بر نگرانی های مادی متمرکز شده باشند، و او و هم بنیانگذارانش هر کدام به این موضوع توجه کنند. ورودی ویراستاری برابر اشمیتز گفت (آنها همچنین مالکان یکسان سایت هستند.)

در مورد سیاست فعلی خود، آپونته برچسب “پست چپ” را رد کرد، که گاهی اوقات برای توصیف او و The Bellows (و نه همیشه به عنوان یک تعریف) استفاده می شود. او گفت که او گاهی اوقات از آن برای توصیف حرکتش «از لیبرالیسم چپ به یک پوپولیسم واقعی» «به طعنه» استفاده کرده بود.

وب‌سایت Compact، که دارای طراحی گیج‌کننده پنتاگرام است، به‌روز می‌شود و برای چند هفته اول هیچ دیوار پرداختی ندارد. اولین پیشنهادها به موضوعات بسیار بحث برانگیز و مکرر ضربه می زند مانند ورشکستگی لیبرالیسم، فساد نخبگان جنگ طلب سیاست خارجی و نیاز به چارچوب اخلاقی برای سیاست.

در مقاله ای به نام «علیه لیبرالیسم راست»، آدریان ورمول، محقق حقوقی دانشگاه هاروارد، ریگانی‌های مرده‌ای که همچنان به پیشبرد دستور کار فرسوده «آزادی بیان، بازارهای آزاد و استفاده آزادانه از هواپیماهای بدون سرنشین» ادامه می‌دهند، در حالی که تلاش می‌کنند طرفداران «محافظه‌کاری خوب عمومی» را که مانند خودش منتقد بازار هستند، تعطیل کنند.

اما این مجله نگاهی بین المللی به شورش پوپولیستی کنونی نیز دارد. ستون نویسان منظم شامل مالکوم کییونه، یک سوسیالیست سوئدی است که در حال حاضر به Oikos وابسته است، اتاق فکری که توسط رهبر سابق دموکرات های سوئد، یک حزب راستگرای پوپولیست-ناسیونالیست، تأسیس شده است.

و در حالی که بیشتر مقالات بر سیاست و اقتصاد تمرکز می کنند، پیشنهادهای فرهنگی نیز وجود دارد، مانند آن مقاله در مورد “اخته زیبایی شناختی” توسط آدام لرر، هنرمند و منتقد، و تحلیلی از فیلم های “Moonfall” و “Don’t Look Up” توسط فیلسوف اسلوونیایی اسلووی ژیژک (عنوان: «حماقت طبیعت»).

آپونته تصدیق کرد: “این ترکیب عجیبی است.” برای برخی از مشارکت کنندگان، این دقیقاً جذابیت است.

نینا پاور، فیلسوف بریتانیایی و خود را «مرکز فکر باز» که ریشه در فمینیسم مارکسیستی دارد و کتابش «مردها چه می خواهند؟» می گوید: «من فکر می کنم مردم کاملاً از این تقسیم بندی خسته شده اند. دفاع فمینیستی از مردانگی ارائه می دهد.

او گفت: «چپ و راست هر دو ویژگی لیبرالیسم هستند. ما بیشتر به سوالاتی که ما را متحد می کنند، صرف نظر از پیشینه سیاسی ما علاقه مندیم.»

چند روز قبل از راه‌اندازی، اشمیتز ترکیبی از نام‌ها را از فهرست مهمانان رویداد راه‌اندازی این هفته در «بار KGB با نام نفرت‌انگیز» در دهکده شرقی، از جمله چند نوع رسانه‌ای لیبرال یا لیبرال به صدا درآورد.

او گفت که این مجله ممکن است باعث ایجاد “درجات شکست” شود. او گفت: “من فکر می کنم همیشه یک رسوایی است اگر با کسی معاشرت کنید که قرار نیست باشید.”

در مورد آپونته، وقتی از او پرسیده شد که دوستانش در سمت چپ چگونه ممکن است به رفقای جدیدش واکنش نشان دهند، او سرش را خم کرد و کمی سرگرم به نظر رسید.

“شما چی فکر میکنید؟” او گفت.