«نمی‌دانم چگونه زنده می‌مانیم»: کشاورزانی که در بحران «مواد شیمیایی همیشگی» آمریکا با نابودی روبرو هستند | مین

اس17 هکتار (7 هکتار) مزرعه ongbird مزارع لومی شنی، سه گلخانه و جنگل های بریده را در خود جای داده است که در نزدیکی سواحل مرکزی مین، محیطی ایده آل را تشکیل می دهند. در این عملیات ارگانیک کوچک، غلات، گوجه‌فرنگی، سیر شیرین، طالبی و سایر محصولاتی که به فروشگاه‌های مواد غذایی ارگانیک یا به‌عنوان بخشی از یک برنامه کشاورزی تحت حمایت جامعه فروخته می‌شد، ایجاد شد، جایی که مردم برای دریافت جعبه‌هایی از محصولات محلی که پرورش داده می‌شوند، پول می‌پردازند.

کشاورزان یوهانا دیویس و آدام نوردل Songbird را در سال 2014 خریدند. نوردل گفت که تا سال 2021 خانواده جوان به همراه پسر سه ساله خود در حال پیشرفت بودند.

اما فاجعه در دسامبر رخ داد. این زوج دریافتند که مالک قبلی مزرعه چندین دهه قبل از لجن فاضلاب آلوده به PFAS یا “بیوسولید” به عنوان کود در مزارع Songbird استفاده کرده است. آزمایش نشان داد خاک، آب آشامیدنی، آب آبیاری، محصولات زراعی، مرغ و خون آنها به سطوح بالایی از مواد شیمیایی سمی آلوده شده است.

این زوج به سرعت محصولات خود را به یاد آوردند، به مشتریان هشدار دادند، فعالیت خود را به حالت تعلیق درآوردند و برای سلامت مالی و فیزیکی خود به شدت ترسیدند.

نوردل گفت: «این همه چیز را در مورد زندگی ما بر روی سر خود به هم ریخته است. ما هنوز آزمایش خون روی فرزندمان انجام نداده ایم و این وحشتناک ترین قسمت است. این لعنتی ویرانگر است.»

حامیان سلامت عمومی می گویند Songbird فقط نوک کوه یخ است زیرا مین با یک بحران تولید ناشی از استفاده از بیوسولیدها به عنوان کود مواجه است. ایالت تحقیق در مورد بیش از 700 ملک را برای آلودگی PFAS آغاز کرده است. نتایج کمی هنوز در دست نیست، اما آزمایش‌های مستقل چند کشاورز نشان داد که سطوح بالای PFAS وجود دارد و آلودگی در سراسر ایالت حدود 10 مزرعه را مختل کرده است.

کشاورزانی که با آبان نیوز صحبت کردند می گویند سایر کشاورزان اعتراف کرده اند که آلودگی PFAS را پنهان کرده اند زیرا از خرابی اقتصادی می ترسند.

مین به سختی تنها است. کارشناسان می گویند که آلودگی بیشتری پیدا می کند زیرا آزمایش های بیشتری انجام می دهد. تمام لجن ها حاوی مقداری PFAS هستند و مزارع در سراسر کشور به طور فزاینده ای از این ماده به عنوان کود در دهه های اخیر استفاده کرده اند. میشیگان، یکی از تنها ایالت‌های دیگری که بر مواد جامد زیستی و محصولات کشاورزی آزمایشی نظارت می‌کند، اخیراً گوشت گاو آلوده به PFAS را کشف کرده است.

نانسی رین، دبیر تیم باقیمانده فاضلاب سیرا کلاب، گفت: “بسیاری از ایالت های دیگر با آنچه مین اکنون با آن مواجه است روبرو خواهند شد.” “چه کسی مسئول آسیب وارد شده است – از دست دادن معیشت و ارزش اموال؟”

PFAS یا مواد پر و پلی فلوروآلکیل، کلاسی از حدود 9000 ترکیب هستند که برای مقاوم‌سازی محصولات در برابر حرارت، آب یا لکه استفاده می‌شوند. آنها که به عنوان “مواد شیمیایی برای همیشه” شناخته می شوند، زیرا به طور طبیعی تجزیه نمی شوند، با سرطان، اختلال تیروئید، مشکلات کبدی، نقص مادرزادی، سرکوب سیستم ایمنی و موارد دیگر مرتبط هستند. ده‌ها صنعت از PFAS در هزاران محصول مصرفی استفاده می‌کنند و اغلب مواد شیمیایی را در سیستم فاضلاب کشور تخلیه می‌کنند.

لجن محصول فرعی فرآیند تصفیه فاضلاب است که ترکیبی از فضولات انسانی و هر تعداد بیش از 90000 ماده شیمیایی یا مواد ساخت بشر است که از لوله های صنعت تخلیه می شود. لورا اورلاندو، مهندس عمران دانشگاه بوستون که در مورد آلودگی لجن مطالعه می کند، گفت: “این یک سوپ سمی است.”

لجن برای دفن زباله گران است، اما از آنجایی که فضولات انسانی نیتروژن، فسفر و سایر مواد مغذی گیاهی را در خود جای می دهد، اغلب به آرامی تحت درمان قرار می گیرد، به عنوان ” جامدات زیستی” به بازار عرضه می شود و فروخته می شود یا به کشاورزانی داده می شود که آن را به عنوان یک کود کم هزینه می دانند.

بحران در حال آشکار شدن مین باعث می شود تا تماس های جدیدی برای ممنوعیت این عمل و PFAS ایجاد شود. در ماه ژوئیه، دولت ایالت اولین کشوری بود که ممنوعیت تقریباً PFAS را تصویب کرد و پیشنهادی برای ممنوعیت جامدات زیستی که برای PFAS آزمایش نشده‌اند از طریق قانونگذار مین در حال حرکت است.

در همین حال، کشاورزانی که در فقر مالی هستند، خواستار بسته کمکی شامل کمک های فوری فوری، بودجه برای کمک به آنها برای انتقال به یک منبع درآمد جدید و نظارت بر سلامت مادام العمر هستند.

نوردل گفت: “این گران خواهد بود، اما دولت این مجوزهای لجن را امضا کرده است و ما نمی توانیم صبر کنیم.” کسب و کار ما در حال حاضر در هاله ای از ابهام است، زندگی ما در بلاتکلیفی است.

‘همه چیز در خطر است’

نوردل و دیویس Songbird را در سال 2014 از مردی خریدند که حدود 25 سال در زمین زندگی می کرد اما در حال مرگ بر اثر سرطان لوزالمعده بود و می خواست مطمئن شود مزرعه ای که او ساخته بود زندگی می کرد.

نوردل گفت که این مرد مشکوک بود که سرطان او ناشی از دوران دانشجویی بود که در حال آزمایش آفت کش ها بود و دپارتمان حفاظت از محیط زیست مین (DEP) به Nordell گفت که سرطان پانکراس با PFAS ارتباطی ندارد. اگرچه مطالعات ارتباط بین PFAS و سرطان لوزالمعده را یافته اند.

نوردل گفت: «این یک نقطه داده در داستان است که من را می ترساند.

سطوح PFAS مزرعه نیز هشدار دهنده است. محدودیت آب مین برای شش نوع PFAS 20 قسمت در تریلیون (ppt) است، در حالی که سطح Songbird 8000 ppt است. ایالت محدودیت لجن را بین 2.5 قسمت در میلیارد (ppb) و 5.2 ppb تعیین کرد – Songbird سطوحی را در خاک خود تا 475 ppb ثبت کرد.

علاوه بر این، PFAS می تواند گسترش یابد. مزرعه Ironwood، در حدود شش مایلی Songbird، آب آن را آزمایش کرد و متوجه شد که سطوح بالایی از مزرعه پر از لجن همسایه ها مهاجرت کرده است. مزرعه کوچک تولید محصولات خود را بیرون کشید، فعالیت خود را متوقف کرد و عصبی منتظر نتایج آزمایش بیشتری است.

نل فینیگان، کشاورز آیرون وود، گفت: «تمام زندگی بزرگسالی ام را صرف ساختن این مزرعه کردم. “همه چیز برای ما در خطر است و این یک تراژدی برای هر کسی است که با یک آزمایش خوب خوب روبرو شود.”

مقررات به دلیل تردید در ایجاد اختلال در صنعت کشاورزی و فقدان محدودیت های فدرال برای PFAS در مواد غذایی پیچیده است. اگرچه دپارتمان کشاورزی مین استانداردهایی را برای گوشت گاو و شیر وضع کرده است، اما از هزاران نوع PFAS فقط یک مورد را نظارت می کند. طرفداران سلامت عمومی می گویند که محدودیت ها باید کمتر باشد و ترکیبات PFAS بیشتری باید در آزمایش گنجانده شود.

پس از اینکه مزرعه Stoneridge، یک کارخانه لبنی کوچک در بیش از 100 مایلی جنوب Songbird، در سال 2016 کشف کرد که لجن و ضایعات کارخانه کاغذ که به عنوان کود استفاده می شود احتمالاً گاوها و شیر آن را آلوده کرده است، ایالت محدودیت هایی را برای دو نوع PFAS در لجن ایجاد کرد. آزمایشات بعدی نشان داد که حدود 95 درصد از لجن مین از حد مجاز فراتر رفته است.

در پاسخ، DEP در سال 2019 محدودیت های جدیدی را برای پخش لجن در زمین های کشاورزی ایجاد کرد. در صورتی که سطح PFAS ترکیبی لجن و خاک تمیز از حد مجاز لجن دولتی تجاوز نکند، یک قانون پخش را مجاز می‌داند. پاتریک مک‌روی، معاون مدیر دفاع از سلامت ماین، این سیاست را «مضحکانه» خواند، زیرا اجازه می‌دهد مزارع تمیز به PFAS آلوده شوند.

مک‌روی گفت، قانون دوم اجازه می‌دهد لجن را کمپوست کرده و در مزارع یا باغ‌های خانگی پخش شود، حتی اگر کمپوست گاهی به 100 درصد لجن برسد. او افزود: «آنها دو حفره بزرگ ایجاد کردند.

پس از ارائه لایحه ای برای بستن منافذ در سال جاری در مجلس مین، سناتور ایالت استیسی برنر اصلاحیه ای را برای ممنوعیت کامل این عمل پیشنهاد داد. او گفت: “در این مرحله عاقلانه به نظر می رسد که به کاربرد بیوسولیدها در زمین پایان دهیم.”

مخالفان صنعت

با شتاب گرفتن ممنوعیت لجن، بزرگترین شرکت مدیریت پسماند مین، Casella Waste Systems، و برخی از تأسیسات تصفیه فاضلاب، در پاسخ گفته اند که ایالت فضای کافی در محل های دفن زباله برای لجن بیشتر ندارد و این ممنوعیت باعث افزایش مشتریان خواهد شد. قبوض آب و فاضلاب

جو فوسکو، معاون Casella، گفت که لجن دفن زباله یک مشکل است، زیرا ذخیره سازی آن به مواد بیشتری به عنوان یک عامل حجیم نیاز دارد و “فضای کمیاب دفن زباله را اشغال می کند”.

DEP به قانونگذار گفت که این ماده در حال حاضر حدود 9 درصد از دفن زباله های ایالتی را اشغال می کند و طبق قوانین جدید این میزان به حدود 12 درصد افزایش می یابد. برنر گفت که پول فدرال می تواند به کنترل هزینه های تاسیسات کمک کند، همچنین پیشنهادی برای حذف هزینه جدیدی که شرکت های برق باید بپردازند و قرار است به زودی اجرایی شود.

برنر معتقد است که مخالفت کازلا در مورد سود آن است، زیرا این شرکت یک عملیات بزرگ کمپوست سازی دارد. آنها سهامدارانی دارند که باید به آنها پاسخ دهند. رقص همان چیزی است که همیشه هست.»

فوسکو گفت این ادعا که Casella فقط نگران سهامداران خود است یک “ساده سازی بیش از حد فاحش” است که مسئله بزرگتر نحوه خارج کردن PFAS از سیستم زباله را نادیده می گیرد. فوسکو گفت: “بله، ما در تجارت هستیم و علاقه مندیم که تجارت خود را حفظ کنیم، اما داشتن لایحه ای که مین را به مکانی خصمانه برای ما تبدیل کند، راه حل نیست.”

در این میان کشاورزان با هم دست و پنجه نرم می کنند. استونریج بیشتر دام های خود را در سال 2019 کشت. فرد استون از کمک فدرال برای شیر آلوده خود محروم شد زیرا یکی از آزمایش های شیر آن درست کمتر از حد مجاز ایالت بود، اما استون از فروش آن احساس راحتی نمی کرد.

اکنون خانواده چهار نفره او که معتقدند PFAS پشت بیماری های سلامتی آنها از بیماری تیروئید گرفته تا مشکلات تولید مثل است، با رفاه و سخاوت دوستان و خانواده زنده می مانند. استون گفت که می‌توانست به فروش مواد غذایی آلوده ادامه دهد: «این هزینه داشتن یک قطب‌نمای اخلاقی و انجام کار درست است».

وی افزود: “من نمی دانم چگونه می خواهیم بدهی ها را پرداخت کنیم.” من نمی دانم مسیحی که ما قرار است چگونه زندگی کنیم. نمی‌دانم چگونه می‌خواهیم زنده بمانیم.»