حافظان محیط زیست به چسب روی می آورند تا دانه ها را روی لنگر بادگیر یورکشایر بچسبانند | حفاظت

لجن سبز از لوله های ضخیم دو ولزی در باتلاقی در شمال انگلستان می ریزد. این دیدگاه بسیاری از افراد از فناوری پیشرفته نیست.

اما با وجود اینکه غده‌هایی که به‌طور نامرتب بر روی تکه‌های برهنه خشکی می‌پاشند، ممکن است چندان به نظر نرسند، اما این اولین نوع از نوع خود است – نوع خاصی از چسب که برای کمک به بازیابی زمین‌های حیاتی پیت که با سرعتی سریع در حال ناپدید شدن است، طراحی شده است.

باتلاق پتو، همانطور که شناخته شده است، به طور فزاینده ای به عنوان یک بخش اساسی از چشم انداز، قادر به جلوگیری از سیل در مقیاس بزرگ و یکی از بهترین ذخایر کربن در بریتانیا شناخته می شود.

برخی از ذغال سنگ نارس 8000 سال قدمت دارند. در طول کار در اینجا در شمال یورکشایر، پیمانکاران یک تنه درخت کاملاً حفظ شده را پیدا کردند که قدمت کربن آن به 4000 سال می رسد، احتمالاً بخشی از یک جنگل باستانی که در واقع توسط ذغال سنگ نارس اسیدی ترشی شده بود.

تنها چند کشور اروپایی دارای باتلاق پتویی هستند و بیشتر در ایرلند، اسکاتلند و انگلیس متمرکز شده است. در انگلستان، 92 درصد آن در شمال، بیشتر در یورکشایر است.

یک قرن سوءمدیریت در زمین های مرتعی برای کشاورزی و تیراندازی باقرقره منجر به فرسایش شدید شده است و این ذغال سنگ نارس گرانبها که در طول هزاران سال ساخته شده در حال شسته شدن است و رودخانه ها و نهرها را در دره ها مایل ها زیر قهوه ای عمیق و غنی تبدیل می کند.

تاکنون تلاش‌هایی برای تثبیت پیت انجام شده است. در Fleet Moss، یک لنگرگاه شمالی یورکشایر در ارتفاع 560 متری (1850 فوت) از سطح دریا بین Wharfedale و Wensleydale، یک پروژه مشارکت ذغال سنگ نارس یورکشایر برای ایجاد سدها و معرفی مجدد حیات وحش در حال حاضر به ثمر نشسته است، تنها چند سال پس از انجام اولین مداخلات.

قبل از کار حفاظتی، زمین نسبتاً تک‌فرهنگی بود – هکتارها و جریب‌ها هدر با تنوع چندانی در حیواناتی که در آنجا خانه‌سازی می‌کردند. اکنون جغد، قورباغه، روباه و راسو وجود دارد و نشانه هایی از سمور نیز دیده می شود.

روند آسانی نبوده است. حافظان محیط زیست از دانه های علف برای تثبیت ذغال سنگ نارس استفاده می کنند و از شسته شدن آن جلوگیری می کنند و در عین حال به گیاهان باتلاقی اجازه می دهند تا شکوفا شوند. در نهایت، زمین برای زنده ماندن علف ها خیلی مرطوب خواهد بود و در عوض ذغال سنگ نارس توسط خزه اسفاگنوم که رطوبت را جذب می کند، که می تواند ۲۶ برابر وزن خود را در آب نگه دارد، در کنار هم قرار می گیرد.

این در بسیاری از مناطق دشت کار کرده است، اما برخی از مشکلات دندان درآوردن وجود دارد. حتی در اوج تابستان، آب و هوا در برخی از مرتفع‌ترین زمین‌های انگلستان می‌تواند خشن باشد، و پراکنده کردن دانه‌های علف در مناطقی که فوراً تحت تأثیر باد و باران قرار می‌گیرند، تلاش بی‌فایده‌ای است.

دکتر اما شاتل وورث، مدرس جغرافیای فیزیکی در دانشگاه منچستر، یکی از شرکای این پروژه گفت: «ما این مشکل را با برخی از مناطق ذغال سنگ نارس داریم که در گذشته سعی کرده‌ایم آن‌ها را بازسازی کنیم که بازسازی انجام نشده است. این پروژه که توسط تحقیقات و نوآوری انگلستان (UKRI) از طریق Innovate UK با تأمین مالی اضافی از Vp plc تأمین می شود.

اینجاست که لجن سبز و ولزی‌های شلنگ‌دار از شرکت مهندسی زیستی TerrAffix وارد می‌شوند. TerrAffix از یک هیدروسید برای اسپری کردن مخلوط براش (هدر خرد شده)، دانه‌های چمن، کود و یک چسب مخصوص یا چسبنده به نواحی روبرو استفاده می‌کند. باد غالب

این تجهیزات برای کاشت مجدد چمنزارها در ایالات متحده طراحی شده است، اما تیم اینجا تمایل دارد از آن در زمین های ورزشی و شیب های تند خاکریزهای بزرگراه ها استفاده کند، که آنها در آنها تخصص دارند.

تیم آس، یک مهندس زیستی، گفت: “زیستگاه بسیار متفاوت از چیزی است که ما معمولاً با آن کار می کنیم.” مرطوب و اسیدی است و مستعد فرسایش است. این به این دلیل است که ذغال سنگ نارس آبگریز و باتلاقی است.

آنها به جای لاستیک از یک تراکتور با مسیر استفاده می کنند، اما حتی در آن زمان نیز باید مراقب باشند، و بعد از این همه نیروی کار در شرایط سخت، هنوز هیچ تضمینی وجود ندارد که کار کند.

6 تا 18 ماه تنش خواهد بود تا زمانی که آنها بدانند چه نتایجی دارند. پس از آن، حافظان محیط زیست گیاهانی مانند آسفودل باتلاقی و خزه اسفاگنوم را قرار می دهند به این امید که با گیاهانی که انسان ها هرگز این اکوسیستم شکننده را دستکاری نکرده بودند، دوباره در تالاب ها جمعیت خواهند داشت.

اگر کارساز باشد، این رویکرد می تواند در زیستگاه های مشابه در سراسر اروپا مورد استفاده قرار گیرد.

شاتل ورث افزود: “این آزمایشی تر از هر کاری است که من قبلاً در بازسازی زمین های پیت انجام داده ام.” این واقعاً هیجان‌انگیز است و می‌تواند آخرین قطعه از پازل برای این واقعاً دشوار باشد که مناطقی از ذغال سنگ نارس را بازیابی کنند.»