به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آهر چه تعداد افراد بیشتری شخصاً به محل کار برمیگردند، چیزهای زیادی وجود دارد که میتوان نسبت به آنها بیاشتیاق بود – مدیریت خرد روسای، رفتوآمدهای جهنمی، همکارهایی که نمیتوانید تحمل کنید. آفت زنان در محل کار نیز وجود دارد: کفش پاشنه بلند.
زنان مدتهاست که از هنجارهای ناعادلانه و جنسیتی که بسیاری از ما را ملزم به پوشیدن کفشهای پاشنهدار در دفتر میکند – از ناراحتی فیزیکی ناشی از ساعتها کار کردن با کفشهای پاشنهدار گرفته تا رفتارهای زنستیزانهای که برای زنانی که کفشهای پاشنه بلند میپوشند، بهویژه درگیر میشود. در فضاهای مردسالار
با این حال، در نهایت، تحقیقات جدیدی برای تأیید این تجربیات وجود دارد. Sreedhari Desai، استاد دانشگاه کارولینای شمالی و تیمش، برای اینکه بفهمند کفشهای پاشنه واقعاً چگونه بر مشاغل زنان تأثیر میگذارند، مجموعهای از مطالعات را انجام دادند تا ببینند مردم چگونه زنان را در محیطهای کاری مختلف ارزیابی میکنند. این سناریوها شامل رهبری یک کلاس، ارائه یک سخنرانی، مصاحبه برای یک شغل و شرکت در یک مذاکره بود که تنها متغیر این بود که آیا زن کفش پاشنه بلند می پوشد یا تخت.
نتایج؟ زنانی که تخت میپوشیدند، توانمندتر و آمادهتر تلقی میشدند و ارزیابیهای بالاتری از سوی مردان و زنان در دهه 20 تا 50 سالگی کسب کردند.
واقعا هیچ برنده ای وجود ندارد از یک طرف، زنان شاغل در مشاغل شرکتی، خرده فروشی و صنعت مهمان نوازی اغلب ملزم به پوشیدن کفش پاشنه دار به عنوان بخشی از کد لباس خود هستند. این یک هنجار است که بر اساس قرن ها لباس پوشیدن زنان مطابق با نگاه مردانه و مجبور کردن آنها به پیروی از استانداردهای زن ستیزانه زنانگی بنا شده است. اما، همانطور که این مطالعه ثابت میکند، زنان پاشنهدار نیز در محل کار بسیار کمتر از زنانی که کفشهای تخت میپوشند جدی گرفته میشوند.
حتی در خارج از محل کار، انتخاب پوشیدن کفش های پاشنه بلند همچنان مملو از بار فرهنگی و سیاسی است. زنان به طور همزمان جنسی می شوند، به عنوان قدرتمند در نظر گرفته می شوند، و طرد می شوند – همه اینها بر اساس این است که چگونه از پاهای خود در برابر عوامل محافظت می کنیم. و تا زمانی که زنان میدانستند که به دلیل نوع کفشهایی که میپوشند با آنها رفتار متفاوتی میشود، مسائل مربوط به تبعیض جنسیتی بر اساس پوشش بهعنوان بیمعنا و سطحی رد شده است.
حق با دسایی است که تحقیقات خود را در مورد کفش پاشنه به عنوان “یک سوراخ کلید … که از طریق آن می توانیم موضوع گسترده تری را بررسی کنیم که چگونه نابرابری جنسیتی در طول زمان در سازمان ها ایجاد یا دوباره ایجاد می شود و حفظ می شود” درست است. کفشهای پاشنهدار میتوانند نابرابریهای جنسیتی در محل کار را برجسته و عمیقتر کنند، و تنها یکی از راههایی است که زنان در محل کار از اختیار بر بدن خود محروم میشوند.
در یک نمونه بدنام در سال 2016، نیکولا ثورپ مستقر در لندن به دلیل امتناع از پوشیدن کفش های پاشنه دو تا چهار اینچی مطابق با کد لباس شرکت برای کارمندان زن، بدون دستمزد از محل کارش در PricewaterhouseCoopers به خانه فرستاده شد. این حادثه خشم در سراسر جهان را برانگیخت و دوباره گفتگوها را در مورد کدهای لباس مبتنی بر جنسیت و میزان مضر بودن آنها برانگیخت.
PwC از آن زمان سیاست خود را تغییر داده است، اما میراث آن حادثه همراه با تحقیقاتی مانند Desai بسیار مهم است – نه تنها به این دلیل که آنها آنچه را که زنان همیشه به طور حکایتی می دانستند تأیید می کنند، بلکه به این دلیل که به ارائه یک نقطه شروع برای نحوه برخورد واقعی با این موضوع کمک می کنند. یک سطح سیستمیک
پرونده ثورپ به طوماری از مجلس عوام بریتانیا منجر شد که الزام زنان به پوشیدن کفش پاشنه دار برای محل کار را غیرقانونی می کند، و در سال های اخیر دولت های سراسر جهان در حال بررسی مجدد این موضوع هستند که کارفرمایان مجاز به اجرای آن چه هستند. کدهای لباس
پس آیا این بدان معناست که روزهای کفش پاشنه بلند در محل کار بالاخره به پایان می رسد؟ خب، واضح است که جزر و مد در حال تغییر است. و از آنجایی که این بیماری همه گیر به ما دلایل بیشتری می دهد تا ماهیت رابطه مان با کار را در نظر بگیریم، می توانیم منتظر روزی باشیم که زنان بتوانند سر کار حاضر شوند و بر اساس شایستگی کارشان ارزیابی شوند، نه اینکه چگونه لباس پوشیده اند. آن روز.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.