فوتبال قطر عالی بود اما فیفا بوی بدی داشت. باید برای سال 2026 بهتر عمل کند | جام جهانی 2022

اسo این است قطر 2022 بوده و رفته است و چیزهای زیادی برای تأمل وجود دارد. از نظر فوتبال، یک تورنمنت عالی با یک فینال عالی بود. آرژانتین به دلیل نحوه تسلط آنها در چنین بخش بزرگی از فینال مقابل فرانسه شایسته برنده بود. می‌توانستید ببینید که آن‌ها چگونه از همان ابتدا، با زبان بدن، تکل‌هایشان، تغییراتشان و روشی که از جمعیت برای ایجاد انرژی استفاده می‌کردند، آماده بودند.

و به این ترتیب لیونل مسی توانست تاج حرفه ای خود را با جامی که نداشت، جامی بزرگ، و این همان چیزی است که حرفه بزرگ او سزاوار آن است (کسی که همیشه در مناظره بزرگ مسی و رونالدو در کنار او بوده است می گوید).

بسیاری از نکات برجسته دیگر نیز همراه با تمام شوک ها و ناراحتی ها از سوی کشورهایی از تمام نقاط جهان، مانند ژاپن، مراکش، سنگال، کره جنوبی و عربستان سعودی وجود داشت. این ملت ها واقعاً نشان دادند که چه کاری می توانند انجام دهند و طرفداران و چشمان جدیدی را به بازی آوردند، افرادی که شاید همیشه تمام جام های جهانی را تماشا نمی کنند و به اندازه دیگران در جام جهانی سرمایه گذاری نمی کنند. آنها روحیه آنچه جام جهانی باید درباره آن باشد را تسخیر کردند.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

جام جهانی شبیه هیچ جام جهانی نبود. در 12 سال گذشته آبان نیوز در مورد مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین مسابقه بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

عکس: کاسپار بنسون

رسیدن مراکش به نیمه نهایی یک موفقیت بزرگ بود. آنها شادی را برای مسابقات به ارمغان آوردند و اجرای آنها الهام بخش بسیاری از مردم نه تنها در مراکش بلکه از سراسر آفریقا و همچنین مهاجران مراکشی خواهد بود. آنها به کاری که تیم انجام داد بسیار افتخار خواهند کرد. و بسیار عالی بود که آنها را به خاطر نحوه بازیشان تحسین کردند: نظم و انضباط، مبارزه، روان بودن در حمله و سازماندهی آنها. در گذشته، زمانی که تیم‌های آفریقایی مورد تحسین قرار می‌گرفتند، اغلب درباره ورزش‌کاری و بدنی آنها بود، اما این بار اینطور نبود، بنابراین فکر می‌کنم که واقعاً روایت نحوه دیده شدن و توصیف تیم‌های آفریقایی را تغییر داده است.

خارج از زمین باید به چند نکته اشاره کرد. فکر می‌کنم این مسابقات نشان داد که می‌توان یک مسابقه فوتبال هوشیار (داخل استادیوم) برگزار کرد و هواداران می‌توانند به آنجا بروند و با هم کنار بیایند و همانطور که گری لاینکر اشاره کرد، هواداران از همه ملت‌های مختلف می‌توانند با هم کنار بیایند. در مورد فوتبال مردانه همیشه اینطور نیست. امیدوارم این چیزی باشد که بتواند در آینده نقش برجسته‌تری از بازی داشته باشد.

در مورد مسائل خارج از زمین، من فکر می کنم که آنها با احترام توسط رسانه ها و دیگران مطرح شده اند و زیر فرش قرار نگرفته اند، اما مهم است که به یاد داشته باشیم که نگرانی های مربوط به کارگران مهاجر و جامعه LGBTQ+ فقط به دلیل توجه جهان از بین نخواهد رفت. دیگر در قطر نیست.

بسیار ناامیدکننده است که می بینیم فیفا، که اعلام کرد یک میلیون دلار بیشتر از میزان پیش بینی شده از مسابقات درآمد کسب کرده است، هنوز یک صندوق جبران خسارت کارگران مهاجر راه اندازی نکرده است، به جای آن صندوق میراثی را اعلام کرده است که در حال حاضر شامل هیچ گونه شرطی برای غرامت کارگران نیست.

در طول مسابقات در مورد مسائل LGBTQ+، بازوبند OneLove و افرادی که کلاه های رنگین کمانی خود را مصادره کردند، بحث و جدل وجود داشت، اما آیا فیفا کاری برای برجسته کردن این مسائل انجام داد؟ قطعا نه. در عوض، افراد زیادی در اطراف مسابقات – رسانه ها، بازیکنان، هواداران مسافرتی، مردم حاضر در زمین – بودند که این کار را انجام دادند.

آنچه ما می خواهیم ببینیم رهبری واقعی و حکمرانی واقعی از بالاترین نهاد در فوتبال جهان است، اما ما به آن دست نمی یابیم. ما می‌خواهیم فیفا به وظیفه خود یعنی اطمینان از اینکه فوتبال برای همه است و فراگیر است، عمل کند. در عوض فیفا جام جهانی را در مکان هایی قرار می دهد که همه پذیرفته نمی شوند.

فقط می توانیم به صحبت های جیانی اینفانتینو در ابتدای مسابقات و اینکه چقدر شرم آور و تکان دهنده بود برگردیم. افتضاح بود چگونه می‌توانید روی یک تریبون بایستید و به مردم بگویید که امروز احساس می‌کنید یک کارگر مهاجر هستید و امروز احساس می‌کنید فردی از جامعه LGBTQ+ هستید. او حتی یک روز هم در زندگی آن مردم زندگی نکرده است. این یک لحظه واقعی بود.

فکر می‌کنم فیفا فراموش می‌کند که افراد درون بازی – چه بازیکن باشید، چه در رسانه‌ها یا یک فرد عملیاتی – افرادی هستند که بخش‌های اجتماعی مختلف را نمایندگی می‌کنند. و حتی اگر جزء گروه خاصی نباشید می توانید تفاوت ایجاد کنید.

تیم ایران را در نظر بگیرید که در برابر آنچه در کشورشان در مورد تجاوز علیه زنان و حقوق آنها می گذرد، همبستگی کردند. اینها مردان ایرانی هستند که از زنان مادر، همسر، دختر و خواهرشان دفاع می کنند. فقط به این دلیل که آنها زن نیستند، به این معنی نیست که آنها را تحت تأثیر قرار نمی دهد.

راه‌های زیادی وجود دارد که مردم از سراسر جهان می‌توانند به جامعه LGBTQ+ در قطر در آینده کمک کنند، اما برای انجام صحیح این کار، باید چارچوب سیاسی آنها و چالش‌هایی که در جامعه خود با آن مواجه هستند را درک کنیم. آنها کسانی هستند که تحریک کردن زمان مناسب برای فعالیت در قالب اعتراض یا فشار را بدون به خطر انداختن جان خود درک می کنند. بنابراین ما باید به آنها گوش دهیم و از آنها یاد بگیریم تا آنها را توانمند کنیم و ابزارهای لازم برای اعمال تغییر را در اختیارشان بگذاریم.

افرادی که می خواهند کمک کنند باید بروند و خود را در مورد این مسائل آموزش دهند، خواه این مسائل LGBTQ+ یا مشکلاتی که کارگران مهاجر با آن مواجه هستند، تا بفهمند که واقعاً چه معنایی برای مردم در محل دارد و چگونه حمایت می تواند وسیله ای برای تغییر باشد.

جام جهانی بعدی قرار است در ایالات متحده آمریکا (همراه با مکزیک و کانادا) با مسائل خاص خود در مورد آزادی ها، چه حقوق سقط جنین یا احساسات ضد دگرباش جنسی+ برگزار شود. سه سال و نیم تا تورنمنت بعدی باقی مانده است، بنابراین فیفا برای رسیدگی به این مسائل و تأثیرگذاری بر جامعه عادلانه تر و حمایت از رشد بازی به روش صحیح چه کاری انجام می دهد؟ فیفا باید بهتر از قطر عمل کند.