حزب کارگر برای پیروزی به چیزی بیش از خشم رای دهندگان از شکست های محافظه کارها نیاز دارد | سیاست

سه سال پیش، بوریس جانسون یک ائتلاف بزرگ منحصربه‌فرد تشکیل داد و محافظه‌کاران را یک بار در نسل اکثریت به ارمغان آورد. آن ائتلاف دیگر نیست. نظرسنجی‌های کنونی حاکی از نوسان 17 امتیازی محافظه‌کاران به حزب کارگر است که به مراتب بیشتر از تونی بلر در سال 1997 بود و تقریباً نیمی از رای‌دهندگان محافظه‌کار در سال 2019 اکنون از شخص دیگری حمایت می‌کنند. رد محافظه کاران طول و عرض کشور را در بر می گیرد، از دیوار قرمز تا دیوار آبی، در میان رای دهندگان Remain و در میان برگزیتی ها.

ائتلاف برگزیت از بین رفته است زیرا نیروهایی که آن را در کنار هم نگه داشته اند – ناامیدی از برگزیت و ترس از یک دولت به رهبری کوربین – از بین رفته اند و هیچ چیز جایگزین آنها نشده است. جانسون به زودی به تعهدات خود در خصوص برگزیت عمل کرد و قرارداد «آماده فر» خود را در ماه‌های اول دولت به تصویب رساند و پس از آن با یک توافق تجاری ظرف یک سال موافقت کرد. آن موفقیت‌های اولیه، خلأ رو به رشدی بر جای گذاشته است. قرار بود «انجام برکسیت» اوضاع را به سمت بهتر شدن تغییر دهد. حتی سرسخت ترین طرفداران برکسی اکنون واقعیت را ناامیدکننده می دانند. نیمی از رای دهندگان به خروج می گویند که دولت به خوبی با این موضوع برخورد کرده است، در حالی که یک رکورد از هر پنج طرف برگزیت اکنون فکر می کند تصمیم به خروج اشتباه بوده است.

موفقیت محافظه‌کاران از زمان برگزیت نیز به دلیل جذب نیرو از Ukip بوده است، که زمانی از هر هشت رای‌دهنده یک رای‌دهنده حمایت می‌کرد، اما پس از رفراندوم سقوط کرد. اکنون افزایش ناامیدی از برگزیت و ناامیدی از بحران قایق‌های کوچک در کانال، راست رادیکال را بار دیگر ناآرام کرده است. اصلاحات بریتانیا، آخرین جانشین یوکیپ، در نظرسنجی‌ها پیشی گرفته است و تهدید می‌کند که در انتخابات بعدی در تمامی کرسی‌های محافظه‌کار نامزد خواهد شد. این یک درد سر بزرگ برای نمایندگان محافظه‌کار خواهد بود که در سال 2019 از چالش‌های حزب برگزیت طفره رفتند و اکنون در دفعه بعد با چشم‌انداز تقسیم رای به خروج مواجه خواهند شد. ترس عمیق تر این است که خود فاراژ به صحنه مرکزی بازگردد و باعث ایجاد شکاف بسیار بزرگتری در سمت راست شود.

با این حال، تهدید اصلی کنونی برای تیم محافظه‌کاران نه در جناح راست، بلکه در مرکز زمین است. حزب کارگر از زمانی که بلر رهبری حزب را برعهده داشت به اوج خود رسیده است. با ترس از اینکه کوربین دیگر مانع رای دهندگان نمی شود، میانه روهای ناراضی دسته دسته از محافظه کاران به حزب کارگر فرار کرده اند. این برای رئیس فعلی شوم است، زیرا هر تغییر دولت به اپوزیسیون دو برابر می شود – یک رای آبی کمتر و یک رای قرمز بیشتر. تلاش‌های محافظه‌کار برای بالا بردن شبح رادیکالیسم کارگر نتوانسته است این موج را متوقف کند. در حالی که آنهایی که به شدت درگیر هستند، احزاب را بر اساس انجمن‌ها و رفتارهای گذشته قضاوت می‌کنند، رای‌دهندگان نوسان به سادگی دولت را مقصر می‌دانند که اوضاع خراب شود.

از آنجایی که مشکلات دولت را فرا گرفته است، جای تعجب نیست که حزب کارگر تصمیم گرفته است که از صحنه خارج نشود. فضای سیاسی کنونی برای مخالفان نزدیک به ایده آل است. رای دهندگان اکنون از حکومتی که بر سر کاهش دستمزدها، افزایش قیمت ها و شکست خدمات عمومی ریاست می کند، خشمگین هستند. رویای سال 2019 برای «تراز کردن» مرده است، و با آن توهم جانسون به وجود آمد که او نوع دیگری از دولت محافظه‌کار خواهد بود. واقعیت ریاضت اقتصادی بیشتر، این دولت را به اسلاف قبل از برگزیت خود متصل می کند. “زمان تغییر فرا رسیده است” خطرناک ترین احساس برای هر رئیس فعلی است، و با توجه به شکایت گروه های کانونی از مشکلاتی که علیرغم 12 سال مسئولیت در این سمت باقی مانده اند، روحیه ای رو به افزایش است.

استراتژی سر لینتون کرازبی برای کمپین‌های محافظه‌کاران طولانی بود. اکنون این شعار حزب کارگر است. این حزب عقیده کراسبیایی نظم و انضباط پیام بی امان را پذیرفته است، به دنبال غلبه بر یا خنثی کردن هرگونه درگیری که توجه را از شکست های دولت منحرف می کند. به نظر می رسد که سرنخ های رو به رشد حزب کارگر این رویکرد را تایید می کند.

با این حال تمرکز بر هدایت نارضایتی بدون خطر نیست. برای یک چیز، در صورت بهبود شرایط، شکایات ممکن است نیش خود را از دست بدهند. کیر استارمر امسال در مقایسه با جانسون رسوایی‌آمیز و لیز تراس پر هرج و مرج مورد تملق قرار گرفته است. Sunak آرام تر و تمیزتر در ماه های آینده چالش سخت تری را به همراه خواهد داشت. اعداد نظرسنجی محافظه‌کاران در حال حاضر از نزول پایین تراس خود بهبود یافته‌اند و اگر شرایط اقتصادی قبل از روز رای‌گیری بهبود یابد، ممکن است بیشتر افزایش یابد.

خطر دیگر این است که حزب کارگر فرصت ایجاد شده توسط بحران را با ناتوانی در بیان یک مسیر جدید معتبر از دست می دهد. ابراز ناامیدی رای دهندگان در میان دوره ای به خوبی کار می کند، اما نظرسنجی ها معمولاً با نزدیک شدن به روز انتخابات و معطوف شدن توجه به انتخاب دولت بعدی سخت تر می شوند. گروه‌های کانونی قبلاً شکایت‌هایی مبنی بر نامشخص بودن نیات حزب کارگر دارند. چنین شکایاتی با نزدیک شدن به روز رای گیری بلندتر می شود. مبارزان برگزیت وعده تغییر دادند. آن وعده شکست خورده است. اما برای موفقیت حزب کارگر، باید تغییراتی را ارائه دهد که رای دهندگان می توانند بار دیگر به آن باور داشته باشند.

رابرت فورد استاد علوم سیاسی در دانشگاه منچستر است. او با متیو گودوین، نویسنده مشترک این کتاب است شورش در راست: توضیح حمایت از راست رادیکال در بریتانیا.