به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
متوقف کردن مسی
خوب یا بد، این همیشه قرار بود تورنمنت لیونل مسی باشد. اگر او نتواند جام جهانی را فتح کند، سایه بر زندگی حرفه ای او نهفته است، احساس سرنوشتی که محقق نشده است. اگر او برنده شود، اوج شکوهمندی است. تا کنون، هیچ طرف واقعاً نتوانسته است او را متوقف کند و این حس وجود دارد که، به طور متناقض، سخت تر است که بدانیم چگونه با او مبارزه کنیم، زیرا او کمتر در بازی ها این کار را انجام می دهد. برای طلسم های طولانی او درگیر نیست. بهنظر میرسد که نشان دادن او از او بیمعنی است، زیرا لوئیس فن خال، نایجل دی یونگ را در نیمهنهایی جام جهانی 2014 انجام داد. این یعنی از دست دادن یک بازیکن به خاطر سه یا چهار دقیقه در بازی.
بخش عمده ای از مشکل این است که بدانیم مسی در کجا ظاهر خواهد شد. او تقریباً به طور قطع در کنار جولیان آلوارز بخشی از دو خط مقدم خواهد بود. اما او در حاشیه بازی حرکت می کند، ناگهان ظاهر می شود، شاید در مرکز، شاید در سمت راست، شاید عمیق، شاید بالا. در زمانهای مختلف، او به مناطقی خواهد رفت که تئو هرناندز، اورلین چوآمنی و آدرین رابیوت (یا یوسف فوفانا) مسئول آنها هستند. اما چگونه میتوان کسی مانند مسی را که میتواند بازیکنی به خوبی جوسکو گواردیول کرواسی را با دریبلهای خود گیج کند، یا با پاسی مضحک که هیچکس نمیتوانست آن را ببیند، تقسیم کند و اجازه دهد مانند بازی مقابل هلند، بازیکنی را مانند مسی متوقف کند؟ ممکن است با ابزارهای تاکتیکی امکان پذیر نباشد.
توقف امباپه
همانطور که اولین سوال برای هر تیمی که آرژانتین با آن روبرو است این است که چگونه مسی را متوقف کند، اولین سوالی که هر طرف مقابل فرانسه باید بپرسد این است که چگونه کیلیان امباپه را متوقف کند. مانند مسی، این حس وجود دارد که وقتی او توپ را به دست آورد، تقریباً می تواند هر کاری انجام دهد، همانطور که دو گل او مقابل لهستان نشان داد. اما امباپه، هر چند که درخشان است، استعداد معمولی تری نسبت به مسی است. سرعت او بزرگترین داراییاش است، بنابراین یک گزینه این است که در مقابل او بنشیند و فضایی برای دویدن از او دریغ کند، همانطور که کایل واکر در یک چهارم نهایی انجام داد.
اما آنچه مراکش در نیمه نهایی نشان داد این است که امباپه می تواند به یک نقطه ضعف (موقت) تبدیل شود. اشرف حکیمی امباپه را برعهده گرفت و حق ارتباط با حکیم زیچ را بالا برد. تنها پس از معرفی مارکوس تورام و انتقال امباپه به وسط، آن خیابان بسته شد. امباپه به ندرت حکیمی را تعقیب می کرد و این باعث شد هرناندز، که طبیعی ترین مدافع نیست، افشا شود. ناهوئل مولینای آرژانتینی به شیوه حکیمی مدافع راست هجومی نیست، اما پاس درخشان مسی مقابل هلند را دریافت کرد. او می تواند جلو بیفتد این یک قمار است و قابل درک است که چرا مدافعان کناری نسبت به ترک امباپه محتاط هستند، اما حداقل در برخی مواقع ارزش آن را دارد که او را بلوف کنیم و تلاش کنیم تا علیه هرناندز بار اضافی ایجاد کنیم.
هرناندز در مقابل دی پل
آرژانتین می تواند به یک دفاع سه برود. پس از کنار گذاشتن گویدو رودریگز بین مدافعان میانی کریستین رومرو و نیکلاس اوتامندی بود که بازی مقابل مکزیک تغییر کرد و لیساندرو مارتینز از روی نیمکت بیرون آورده شد تا به عنوان مدافع میانی سوم مقابل لهستان، استرالیا و کرواسی بازی کند. مارتینز همچنین به عنوان یک مدافع میانی سوم در برابر هلند شروع کرد زیرا لیونل اسکالونی با فرم لوئیز فن خال مطابقت داشت. یک سه دفاعی می تواند محافظت بیشتری در برابر امباپه ایجاد کند و اگرچه آرژانتین کادر فنی لازم برای رقابت در خط هافبک را دارد، مشکل، همانطور که برای انگلیس در هنگام محاسبه مشابه وجود داشت، این است که تهدید مدافعان کناری آسیب پذیر فرانسوی را کاهش می دهد.
بنابراین احتمال حفظ 4-4-2 باریک نیمه نهایی وجود دارد. این امکان وجود دارد که اگر آنخل دی ماریا کاملاً آماده باشد میتواند به میدان برود، اما محتملتر این است که آرژانتین به خط هافبکی که در برابر کرواسی استفاده میکرد، بچسبد، در حالی که از نظر دفاعی امنتر از هر بازی قبلی به نظر میرسید. یعنی الکسیس مک آلیستر در سمت چپ و رودریگو دی پل در سمت راست. نقش دی پل بسیار مهم خواهد بود، هم حمایت از مولینا در محافظت در برابر امباپه، هم در حالت ایده آل، عرضه به او را قطع می کند و هم در تلاش برای بررسی عملکرد هرناندز از دفاع کناری. ژول کونده در سمت دیگر از دفاع کناری چندان هجومی نخواهد بود، به این معنی که چهار تیم آرژانتین ممکن است کمی کج و به سمت راست متمایل شوند. اگر اوضاع خوب پیش برود، دی پل نیز نقشی در کمک به مسی برای حمله به فضای پشت هرناندز خواهد داشت.
توقف گریزمان
متوقف کردن فرانسه به سادگی متوقف کردن امباپه نیست. تهدیدآمیزترین حضور فرانسه احتمالا آنتوان گریزمان بوده است. او 3.5 پاس کلیدی در هر بازی و سه پاس گل به ثبت رسانده است، از جمله پاس ویرانگر که پیروزی اولیویه ژیرو را مقابل انگلیس به ارمغان آورد. او همچنین 2.8 بار در هر بازی به دست آورده است که برای چنین بازیکن خلاقی رقم بسیار بالایی است. آرژانتین باید به نوعی نفوذ او را محدود کند.
باز هم 4-4-2 باریک منطقی است. آرژانتین باید یک مرد اضافی برای رقابت در آن منطقه مرکزی داشته باشد و به دنبال حذف گریزمان باشد و در عین حال مسیر او به امباپه را قطع کند. انزو فرناندز یکی از افشاگران مسابقات در آن نقش مرکزی بوده است، که هم قدرت دفاعی و هم لحظات الهام گرفتن از حمله را دارد، در حالی که در کنار او لئاندرو پاردس یک هافبک تهاجمی است، هرچند نگهدارنده. این زوج که برای اولین بار در نیمه نهایی گرد هم آمدند، صفحه نمایش بسیار مفیدی برای یک چهار عقب به نظر می رسد که کاملاً متقاعد کننده نبوده است. در همان زمان، مک آلیستر، بازیکن دیگری که با پیشرفت مسابقات رشد کرده است، می تواند در سمت چپ قرار بگیرد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.