پرستاران اعتصابی برای حفظ فشار بر وزرا به مردم پشت سر خود نیاز دارند | پرستاری

شایستگی ادعای اتحادیه کارگری برای دستمزد یا شرایط بهتر هر چه باشد، اختلافات صنعتی رویدادهای سیاسی هستند. و همانطور که پرستارانی که روز پنجشنبه یک اعتصاب تاریخی را ترتیب دادند، متوجه شدند، افکار عمومی اهمیت دارد.

کالج سلطنتی پرستاری با حمایت قوی وارد اعتصاب شد، اما حرکت افکار عمومی ممکن است اکنون در جهت اشتباهی باشد، زیرا آنها به سمت دومین روز اعتصاب سه شنبه آینده می روند.

در ماه اکتبر، RCN نظرسنجی خود را توسط YouGov انجام داد که نشان داد 65 درصد از کارکنان پرستاری حمایت عمومی دست به اعتصاب زدند. نشانه‌ها این بود که مردم استدلال‌های پرستاران را پذیرفتند که آنها بیشتر به خاطر توانایی NHS در ارائه مراقبت‌ها هستند تا مالی خودشان. تنها نیمی از افرادی که در نظرسنجی شرکت کردند به کیفیت مراقبت های موجود در NHS اطمینان داشتند و اکثریت (79٪) گفتند که کارکنان پرستاری کافی در NHS برای ارائه مراقبت ایمن از بیمار وجود ندارد.

پس از آن، زمانی که اعتصابات برای اولین بار در نوامبر اعلام شد، 59 درصد از این اقدام حمایت کردند، نظرسنجی Ipsos نشان داد. مجدداً، در اواخر نوامبر، 74 درصد از بزرگسالان بریتانیایی احساس کردند که اعتصاب پرستاران برای مراقبت بهتر از بیمار قابل قبول است، در حالی که 71 درصد گفتند که انجام اقدامات صنعتی برای افزایش دستمزد برای آنها قابل قبول است.

اما پس از آن به نظر می‌رسید که واقعیت پرستاران که از بخش‌ها بیرون می‌روند و در مورد سطح کارمندان «روز کریسمس» صحبت می‌کنند، شروع به کار کرد. با پیوستن پرستاران به صف‌های اعتصاب بیمارستان در روز پنجشنبه، نظرسنجی جدید نشان داد که حمایت کاهش یافته است. اکنون فقط نیمی از مردم از اعتصابات حمایت می کنند (50%) و نسبت مخالفان اعتصاب ها از 24 درصد در ماه گذشته به 34 درصد در حال حاضر افزایش یافته است.

اینها نظرات یک نمونه نماینده از بیش از 1000 نفر بود که در روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه این هفته پرسیده شد – زمانی که صحبت به خطرات بالقوه برای ایمنی بیمار تبدیل شد.

برای زمینه، سطح حمایت عمومی از پرستاران اعتصابی بیشتر از کارگران اعتصابی راه آهن است که حدود 30 درصد است. و رهبر پرستاران، پت کالن، به نظر نمی رسد که در چشم مخالفان در قالب رئیس RMT، میک لینچ، تبدیل به یک شرور شود.

این ممکن است تا حدی ناشی از احساسات متفاوتی باشد که پرستاران در مورد خروج از خانه ابراز کرده اند. کالن روز پنجشنبه گفت که با احساس “دلشکستگی” از خواب بیدار شد و گفت: “این غم انگیز است که من مجبور شدم این حرفه را به سمت خطوط اعتراض هدایت کنم تا صدای آنها شنیده شود”.

اما کاهش حمایت‌ها احتمالاً باعث می‌شود که وزرا تا حدودی از تصمیم خود برای مقابله با پرستاران و عدم شرکت در مذاکرات بر سر درخواست آنها برای افزایش نرخ تورم به اضافه 5 درصد – عملاً افزایش 17 درصدی – صحت داشته باشند.

نظرسنجی روز پنجشنبه نشان داد که 49 درصد از مردم فکر می کنند این تقاضا خیلی زیاد است، 37 درصد آن را درست و 7 درصد آن را خیلی کم می دانند. علاوه بر این، 80 درصد از مردم نگران توانایی NHS برای ارائه مراقبت ایمن برای بیماران در طول اعتصاب هستند.

رهبران پرستاری تاکید کرده‌اند که مردم را در معرض خطر قرار نمی‌دهند و شیمی‌درمانی، خدمات اورژانسی سرطان، دیالیز، بخش‌های مراقبت‌های ویژه، مراقبت‌های ویژه نوزادان و کودکان و چندین سرویس دیگر را به خدمت گرفتند. اما به نظر نمی رسد که این استدلالی باشد که به طور گسترده پذیرفته شده باشد و ماریا کالفیلد، وزیر بهداشت، گفت که حدود 70000 قرار ملاقات، روش ها و جراحی در انگلیس به دلیل اعتصاب از بین خواهند رفت.

برای جلوگیری از کاهش حمایت، پرستاران احتمالاً با این موضوع مقابله می‌کنند که بدون دستمزد بهتر، مردم در معرض خطر بیشتری قرار خواهند گرفت – یا همانطور که در یک پلاکارد در خارج از بیمارستان سنت توماس در وست‌مینستر نوشته شده بود: «کمبود کارکنان به قیمت جان انسان‌ها تمام می‌شود». همانطور که چلسی بارت، یک پرستار 22 ساله در یک خط اعتراض گفت: “همه رسانه ها می گویند ما پول اضافی می خواهیم، ​​بدیهی است که ما به یک معنا این کار را انجام می دهیم، اما حتی این هم نیست، موضوع مربوط به خانواده های مردم است، آنها در امنیت نیستند. ” طبق گفته Nuffield Trust، 17000 پست پرستاری در هر روز پر نشده است.

افکار عمومی در مورد اعتصابات همیشه مهم بوده است. همانطور که یکی از ستون نویسان مجله می گوید: “صدای مردم و لحن مطبوعات امروزه داور تقریباً در هر درگیری کارگری هستند”. این بازتابی بر موج کنونی درگیری‌های صنعتی نبود، بلکه در طول اعتصاب دستمزد مانینگهام میلز در سال 1891 توسط هزاران کارگر نساجی برادفورد نوشته شد که 19 هفته به طول انجامید. این نمایش بی‌سابقه‌ای از ستیزه‌جویی توسط کارگران عمدتاً زن بود، همانطور که پرستاران این هفته را ترک کردند.

حملات مانینگهام شکست خورد. پرستاران ممکن است مجبور باشند جان تازه‌ای به حمایت عمومی گسترده‌ای که هنوز حفظ می‌کنند ببخشند تا مطمئن شوند که از این راه‌ها پیروی نمی‌کنند.