DWP به بزرگترین جمع کننده بدهی بریتانیا تبدیل شده است. مطمئناً در طول بحران انرژی باید مکث را فشار دهد | گوردون براون

پسوناک، وزیر دولت، در مورد نیاز به “شفقت” دولت در زمستان امسال صحبت می کند. اما قبل از اینکه سیستم رفاهی ما به نوعی ظلم و ستم تبدیل شود، مزایای تامین اجتماعی چقدر باید کاهش یابد؟

زوجی با سه فرزند را در نظر بگیرید که پرداخت اعتبار جهانی آنها در تئوری 46.11 پوند در روز است. با این حال، زمانی که زمین های پرداختی آنها به دست می آید، آنها فقط 35 پوند دارند، زیرا حدود دو سوم سود آنها برای بازپرداخت وامی که باید برای پیوستن به اعتبار جهانی برای پوشش پنج هفته محرومیت از منفعت دریافت می کردند، کسر شده است. و 5% اضافی به عنوان پرداخت معوقه به شرکت آب و برق آنها کسر شده است. طبق قوانین وزارت کار و بازنشستگی (DWP)، پول را می توان برای بازپرداخت پیش پرداخت یا وام های اضطراری، و حتی از طرف اشخاص ثالث برای اجاره، خدمات آب و برق و پرداخت هزینه خدمات کسر کرد.

با قیمت گاز و برق که احتمالاً در روزهای سردی مانند امروز حداقل 7 پوند هزینه خواهد داشت، و با پرداخت مالیات شورای عالی، متوجه می شوند که فقط 25 پوند دارند. 80 در روز باقی مانده، یا 5.16 پوند برای هر نفر، برای پرداخت هزینه غذا و سایر موارد ضروری. حتی اگر پرداخت فقر کودکان اسکاتلندی به آنها برسد، لباس، مسافرت، لوازم بهداشتی و اثاثیه منزل دور از دسترس باقی می‌ماند. والدینی مانند آنها تقریباً بهترین حسابدارانی هستند که من می توانم ملاقات کنم، اما شما نمی توانید با هیچ چیزی بودجه بندی کنید. و به همین دلیل است که بسیاری مجبور شده اند به فرزندان خود بگویند که نمی توانند در این کریسمس هدایایی بخرند. جای تعجب نیست که آنها به کیسه غذایی هفتگی که از بانک مواد غذایی محلی دریافت می کنند نیاز دارند. اما آنها همچنین به یک بانک لوازم آرایشی و بهداشتی، یک بانک لباس، یک بانک رختخواب، یک بانک اثاثیه منزل و یک بانک کودک نیاز دارند.

DWP اکنون به بزرگترین جمع کننده بدهی کشور تبدیل شده است و پولی را که هرگز نباید بازپرداخت می کرد، از افرادی که به هر حال توانایی پرداخت آن را ندارند، مصادره می کند. در واقع، اکثر خانواده هایی که اعتبار جهانی دارند، مزایای کاملی را که DWP تبلیغ می کند، دریافت نمی کنند. بیش از 20 درصد از هر پرداختی که به یک میلیون خانوار پرداخت می‌شود، در منبع کسر می‌شود، که باعث می‌شود آنها با ضایعات و کمک‌های خیریه زنده بمانند، زیرا در روزهای قبل از پرداخت بعدی، پول نقدشان تمام می‌شود. در مجموع 2 میلیون کودک در خانواده هایی هستند که از کسری رنج می برند.

وقتی پول تمام می‌شود و ژتون‌های بانک غذا از بین می‌رود، والدین مستأصل و شرمنده می‌شوند که نمی‌توانند به فرزندانشان غذا بدهند و قربانی کوسه‌های امانتی می‌شوند که در کوچه پس کوچه‌ها پنهان شده‌اند که از سختی سوء استفاده می‌کنند و آن را ترکیب می‌کنند و طعمه درد و التهاب می‌شوند. آی تی.

مورد هر جامعه ای که دارای چند بانک مخصوص به خود باشد – مخزن منابع آن برای کسانی که فاقد آن هستند – در زمستان امسال بیش از هر زمانی که من می شناسم ضروری است. از زمان گسترش درخشان Trussell Trust در بانک‌های مواد غذایی بریتانیا، موسسات خیریه خلاق محلی و ملی پیشگام بانک‌های محلی از انواع مختلف بوده‌اند که لباس‌ها، اثاثیه، رختخواب، کالاهای الکتریکی و، در مورد خیریه ملی In Kind Direct، لوازم آرایش.

در فایف، آمازون، پپسی کو، اسکاتمید فیشرز و سایر شرکت ها به راه اندازی یک بانک چندگانه کمک کردند. این یک ایده ساده است که می تواند باشد در سراسر کشور تکرار می شود: آنها نیازهای برآورده نشده را با استفاده از کالاهای استفاده نشده برآورده می کنند. شرکت ها کالاهای مورد نیاز مردم را دارند و خیریه ها افرادی را که به آنها نیاز دارند می شناسند. با یک موسسه خیریه هماهنگ کننده، یک انبار برای جمع آوری کمک ها و یک سیستم ارجاع مناسب، چند بانک می توانند اطمینان حاصل کنند که کالاهای خود فقر را کاهش می دهند.

اما خیریه ها خودشان می دانند که هرگز نمی توانند به اندازه کافی انجام دهند. با خصوصی سازی دولتی گاز، آب، برق و مخابرات، دولت مسئولیت دارایی های ملی ضروری را رها کرد. اما اکنون، با آنچه که در واقع خصوصی‌سازی رفاه است، دولت ما از مسئولیت خود در قبال کسانی که بیشترین نیاز را دارند دست می‌کشد – این هزینه را به خیریه‌ها می‌سپارد که نمی‌توانند با آن مقابله کنند. همانطور که نان آوران نمی توانند نان تهیه کنند، بانک های مواد غذایی نیز با کمبود مواد غذایی روبرو هستند.

موسسات خیریه نیز در معرض تقاضای فوق العاده زیاد و شرایط متغیر اهداکنندگان هستند که کمک آنها می تواند به همان سرعتی که داده شده است، برداشته شود. و بنابراین، در حالی که سازمان‌های داوطلبانه – و نه دولت رفاه – در حال حاضر آخرین خط دفاعی ما هستند، شکافی که آنها باید از بین ببرند برای آنها بزرگ‌تر از آن است که هرگز شبکه ایمنی کشور باشند.

به گفته پروفسور دونالد هیرش و تیم تحقیق در مورد استانداردهای حداقل درآمد در دانشگاه لافبورو، سطح مزایای افراد بیکار اکنون 50 درصد کمتر از آنچه که اکثر ما فکر می کنیم حداقل درآمد زندگی است، کاهش می یابد، و ارزش واقعی آنها در سال 2022 سریعتر از میزان کاهش می یابد. در هر زمان به مدت 50 سال از زمان معرفی رتبه‌بندی‌های بالا. و هنوز 800000 نفر از فقیرترین کودکان انگلستان بدون غذای رایگان مدرسه می روند.

وقتی صحبت از کمک به گرمایش به میان می‌آید، حداکثر مبلغی که هر خانواده دریافت می‌کند، صرف نظر از اندازه‌اش، 24 پوند در هفته کمک اضطراری است تا آنچه که دولت می‌پذیرد، 50 پوند در هفته هزینه معمول گرمایش خانه است. از آوریل، پرداخت های اضافی حتی کمتر خواهد بود – فقط 16 پوند برای پوشش تقریباً 60 پوند در هفته که اکنون انتظار دارند هزینه گاز و برق داشته باشد. و سپس، همانطور که جرمی هانت می گوید، کمک به گرمایش به گذشته تبدیل خواهد شد.

صد سال پیش، وینستون چرچیل از صحبت از تضاد غیرقابل قبول بین زیاده‌روی انباشته شده از امتیازات ناموجه و «غم و اندوه بزرگ میلیون‌ها نفر چپ‌گرا» متاثر شد. اولویت بلندمدت ما باید متقاعد کردن کشوری به شدت نابرابر در مورد نیاز به حداقل درآمد مناسب برای همه باشد، اما تقاضای فوری ما باید از دولت این باشد که در طول مدت این بحران انرژی، کسوراتی را که به زودی باعث فقر می‌شود، متوقف کند.

وزرا قبلاً مجبور به تغییر رویه شده بودند. در آوریل 2021، دولت سقف درآمد کسر شده را از 30 درصد به 25 درصد کاهش داد. در مرحله اول کووید، وزرا به طور موقت همه کسرها را متوقف کردند. در ماه آوریل، آنها شرکت های خدماتی را از مطالبه آنها منصرف کردند، اما کسورات تا 30 درصد از درآمد هنوز معمول است.

تعلیق کسورات هزینه هنگفتی برای دولت ندارد، زیرا بعداً پول خود را پس خواهد گرفت. اما این می تواند نجات دهنده ای برای میلیون ها نفر باشد که تحت رژیمی که به نظر می رسد انتقام جویانه فراتر از ریاضت است، رنج می برند. بگذارید این کریسمس شفقت باشد، به جای ظلم.