لیونل مسی با درخشش برگشتی ضربه خود را به سرنوشت می رساند | جام جهانی 2022

آیا واقعا مهم است که لیونل مسی در جام جهانی قهرمان شود؟ اکنون این روایت مربوط به روزهای سگی آخرین تورنمنت جهانی او خواهد بود که منتهی به فینال روز یکشنبه است.

واقعیت چیز دیگری است. در واقع، تماشای مسی در اینجا برعکس به نظر می رسید. این فقط نمایشی از لبه‌ها و ضربه‌ها و لحظات تعیین‌کننده نبود، بلکه همه آن چیزهایی بود که در سبک فیزیکی منحصر به فرد خودش از هوا حک شده بود، فوتبالیستی که در 35 سالگی قادر است اساساً این چیز را به تصویر خودش بسازد.

فوتبال همیشه واقعی ترین و مبتنی بر نتیجه هرج و مرج ورزشی خواهد بود. اما آخرین سکته های این تب هر چه که رویای جام جهانی زمستانی را در سر می پرورانند، یک چیز به طور غیرقابل بحثی درست به نظر می رسد. چهره کوچک و گورکانی در پیراهن گشاد آبی و سفید، مردی که بازی را در مقابل مشت آهنین خط میانی کرواسی برگرداند، در حال حاضر بهترین فوتبالیستی است که تا به حال بازی کرده است.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

عکس: کاسپار بنسون

او برای سال‌ها بوده است، همچنین آخرین باری بود که به فینال جام جهانی رسید، هشت سال پیش، فقط با ظاهری کمی متفاوت. در مورد سومین و آخرین گل این پیروزی نیمه نهایی مست مسی، چیزی شبیه به عقبگرد، معادل فوتبالی رقص احساساتی سالگرد ازدواج، وجود داشت.

69 دقیقه گذشته بود که مسی توپ را در سمت راست گرفت. بلافاصله چیزی متفاوت در گام های او وجود داشت، آن احساس غم انگیز و هدفمند. یک شانه انداخت. جیغ زد. صبر کن. او در حال کاهش مسی است. او کار وینگر را انجام می دهد.

مسی جوسکو گواردیول را به داخل محوطه هدایت کرد، مردش را نگه داشت و توپ را مدام لمس کرد، مثل دارکوبی که به یک تکه پوست چکش می زند. سپس به عقب برگشت، نوعی فریب، قبل از اینکه یک بار دیگر به سمت دروازه و داخل گواردیول بچرخد، که مبادا فراموش کنیم، 20 ساله و مدافع این تورنمنت است، اما اکنون اینجا در حال آبکشی است و دوباره مانند آبکشی می شود. یک حوله چای مرطوب

از آنجا مسی فضا را داشت تا توپ را با زاویه 45 درجه به عقب برگرداند تا جولیان آلوارز بازی را بکشد. دویدن، پاس، پایان، همه چیز شبیه به یادگاری، یادگاری مسی، روح دیگری در این جام جهانی ارواح بود.

اما پس از آن، هر یک از این بازی های حذفی اواخر مسی، احساس خطر عجیبی در اطراف خود دارند. ممکن است این باشد؟ آیا اینجا با چیزی خداحافظی می کنیم؟ اگر چنین است، یک بیداری مناسب وجود خواهد داشت. استادیوم لوسیل در داخل یک چیز بسیار باشکوه است، دو طرف به سمت سقف بسته شدنی آن می‌چرخند، فضایی از تاریکی بالای بالای آن با مهاربندی‌های فولادی عظیمی مانند دهانی باز که به آسمان زوزه می‌کشد.

هواداران آرژانتین یک سر آن را داشتند، اگرچه هر تلاشی برای ایجاد فضایی معتبر البته توسط PA بی‌حس‌کننده‌ای غرق شد. می توان امیدوار بود که این شماره برای فینال برگشت داده شود زیرا چیزی در اینجا با هواداران آرژانتین در حال رخ دادن است.

از میان کانکس‌ها به سمت پایین حرکت می‌کردیم، بار دیگر نوعی راهپیمایی خودجوش سن جنارو، پیراهن‌های آبی و سفید آواز می‌خواندند، مهر می‌زدند، انبوهی از آثارشان را تکان می‌دادند، سر مقوایی بریده شده مارادونا، پرچم‌ها، لباس‌های معجزه‌آسا و ریزه کاری‌ها. در فوتبال آرژانتین همیشه چیزهای عبادی وجود دارد. در این تورنمنت به نوعی جشنواره ایمان، رژه احیاگر مسی احساس می شود.

آرژانتین در اینجا به جرقه او نیاز داشت زیرا کرواسی در همان اوایل بر توپ مسلط شد، ژن های برتر خط هافبک وارد زمین شدند. زمانی گفته شد که لوکا مودریچ شبیه پسر بچه ای است که لباس جادوگر را به تن کرده است. موضوع دیگه این نیست.

او اکنون شبیه نوجوانی است که لباس جادوگر را به تن کرده است. و او به مدت 20 دقیقه در اینجا درخشان بود، درست تا لحظه ای که نوع دیگری از سرنوشت دخالت کرد.

گل افتتاحیه از جایی به دست آمد. انزو فرناندز یک پاس مستقیم به فضای پشت خط دفاعی کرواسی زد. آلوارز در حال دور زدن بود، اما در حالی که توپ را از کنار دومینیک لیواکوویچ رد کرد، به زمین افتاد. مسی با هوشیاری توپ را گرفت و به پاهای او خیره شد، سپس یک پنالتی غیرقابل مهار را به ثبت رساند و به سقف تور زد. این پنجمین گل مسی در این جام جهانی و همچنین، به طرز عجیبی، چهارمین گل او در استادیوم خودخوانده “Iconic” بود. اگر آن را بسازی، ظاهراً او خواهد آمد.

سپس اتفاق مهم تری رخ داد، زیرا آلوارز که در تمام بازی فوق العاده بود، با یک ضربه مصنوعی مستقیم و شگفت انگیز دیگو را به ثمر رساند و نتیجه را 2-0 کرد. آیا گل شگفت انگیزتری در جام جهانی وجود داشته است؟ این مارادونای 86 بود که پس از بسته شدن زمان با استفاده از سطل های چرخ دار و یک توپ تنیس بازسازی شد.

مسی پاس آخر را در عمق نیمه خودش داد. و از آنجا آلوارز چمن‌های باز را پیش رو داشت که با یک عقب‌نشینی وحشتناک پر شده بود. او به دویدن ادامه داد. و به دویدن ادامه داد. او اساساً 60 متر با توپ در یک خط مستقیم می دوید، دو مدافع آخر را تکل تصادف می کرد و این مهارت را داشت که یک پایان کوچک زیبا ایجاد کند، تقریباً یک فکر بعدی، مانند لمس کردن در پایان مسابقه.

در پایان مسی یک گل به ثمر رساند، یک گل زد، 63 بار توپ را لمس کرد، بیش از هر کس دیگری در زمین دریبل زد و نقش نیروی پدر مانندی را داشت که سرنوشت را به کمال هدایت می کرد.

حالا چی؟ آیا مسی قرار است این چیز، این جام جهانی مرگ را با پایان رویایی اش تزئین کند؟ از هر طرف خیلی مهمه؟ نبوغ او در این لحظات وجود دارد، غوغایی که در زیر نورها ظاهر می‌شود، کوچک‌تر، پیرتر، روزمره‌تر از ورزشکاران فوق‌العاده اطرافش، موتزارت هنجارکور می‌گوید که هنوز این اتفاقات خارق‌العاده رخ می‌دهد.